Αρθρο του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Την διαφήμιση με τη …ληστεία τη γνωρίζετε. Εκείνη που καταλήγει στο …απόφθεγμα: “παιδιά να οργανωθούμε, να κάνουμε μία ληστεία της προκοπής”. Το ίδιο ισχύει και για τα κόμματα που, άλλο λιγότερο, άλλο περισσότερο, φέρουν την ευθύνη για τον σχηματισμό κυβέρνησης, στις 18 Ιουνίου. Και, μάλιστα, ασχέτως αποτελέσματος…
Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ΝΔ, Συριζα, ΠΑΣΟΚ και Δημ. Αρ (πρωτίστως) θα αναγκαστούν να συνομιλήσουν και να αναζητήσουν λύση σχηματισμού κυβέρνησης. Είτε είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ, είτε έχει την πρωτοβουλία ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με το μπόνους των 50 εδρών.
Ηδη, το σαββατοκύριακο, έγιναν δύο σοβαρές επισημάνσεις που πρέπει να τις λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.
Πρώτον, ο Αντώνης Σαμαράς άφησε να εννοηθεί πως εφόσον ο Συριζα καταστήσει απολύτως σαφές πως επιθυμεί να παραμείνει η χώρα εντός ευρωζώνης και είναι έτοιμος να το αποδείξει εν τοις πράγμασι, δυνητικά, θα μπορούσε να είναι εταίρος σε μία κυβέρνηση με σπονδυλική στήλη τη ΝΔ.
Δεύτερον, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέστησε σαφές πως το κόμμα του “δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο”, υπονόησε, όμως, πως…χωρίς ΠΑΣΟΚ δύσκολα σχηματίζεται κυβέρνηση.
Που καταλήγουμε: Σαμαράς και Τσίπρας θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω, τη Δευτέρα μετά τις εκλογές. Όποιος κι αν είναι νικητής. Κι εκεί ίσως κληθούν να αποφασίσουν το στρατηγικό μέλλον της χώρας. Αμφότεροι συμφωνούν πως πρέπει να αλλάξει το μνημόνιο, ασχέτως εάν για προεκλογικούς ή διαπραγματευτικούς λόγους ο πρόεδρος της ΚΟ του Συριζα μιλά για πολιτική (σαφής η μετακίνηση από τη μονομερή καταγγελία) υψώνει περισσότερο τους τόνους.
Ο Σύριζα είναι χρήσιμο -“πυρηνικό”- όπλο σε μία διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Κι αυτό δεν μπορεί να μην το γνωρίζει ο Αντώνης Σαμαράς. Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να μην γνωρίζει πως ο πρόεδρος της ΝΔ έχει τη δυνατότητα να συνομιλήσει γρηγορότερα και πιο άμεσα με τους δανειστές.
Κάποιοι -και όχι αδίκως- ισχυρίζονται ότι ένα δίδυμο Σαμαρά- Τσίπρα θα ήταν πολύ ισχυρό έναντι των δανειστών.
Επειδή, όμως, όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά ίσως αποδειχθούν “αναγκαίες και ικανές συνθήκες”, καλό θα ήταν να μην πέσουν οι γέφυρες -σαθρές έστω- επικοινωνίας μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα. Και καλό θα ήταν, ακόμα, συνεργάτες των δύο να μην λένε κουβέντες που δύσκολα αποσύρονται.
Αυτό ισχύει για όλους. Κι όταν λέμε όλους εννοούμε όλους. Και τη μία πλευρά που επιχειρεί να ταυτίσει τη ΝΔ με το σκάνδαλο της Siemens (και όχι μόνο), και την άλλη (ενδεικτικές οι σημερινές δηλώσεις της κας Μπακογιάννη) που, αίφνης, θυμήθηκε ότι κάποια στελέχη του Συριζα, με ακτιβιστικό παρελθόν, είχαν υπερασπιστεί τον Γιωτόπουλο της 17Ν.
Παιδιά οργανωθείτε, γιατί μπορεί να χρειαστεί να σχηματίσετε κυβέρνηση. Κι ότι λέτε ή κάνετε τώρα θα το βρείτε μπροστά σας…
