Το δίλημμα Σαμαρά και οι επιταγές των μιντιακών και τραπεζικών κέντρων

Αλλάζουν γήπεδο, διαρκώς, οι πρωτοβουλίες και οι εκβιασμοί σχετικά με την επιλογή προσώπου για τη θέση του πρωθυπουργού της μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας. Μέχρι αργά χθες το βράδυ όσα συνέβησαν αποτέλεσαν πολιτικό κόλαφο για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος επιχείρησε να τοποθετήσει στη θέση αυτή τον “αρχικηπουρό” του Φ. Πετσάλνικο.

Η επιλογή Παπαδήμου -ασχέτως εάν είναι μία καλή ή λιγότερη καλή επιλογή- επιβλήθηκε και στους δύο αρχηγούς από το Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη, το εγχώριο τραπεζικό και επιχειρηματικό σύστημα (τυχαία η ανακοίνωση του ΣΕΒ;), μιντιακά συγκροτήματα, όπως αυτό του Φαλήρου, και, φυσικά, έναν ικανό αριθμό υπουργών και βουλευτών και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Μένει να δούμε εάν είναι ακριβές ότι ο κ. Παπαδήμος έχει θέσει τρεις όρους για να αναλάβει, μεταξύ των οποίων η “ελαστικότητα” στον χρόνο προκήρυξης εκλογών (να μην είναι αυστηρό το χρονοδιάγραμμα για τις 19 Φεβρουαρίου) και η υπογραφή των γραπτών εγγυήσεων.
Η μπάλα βρίσκεται τώρα στο γήπεδο του κ. Σαμαρά: θα δεχθεί να υπογράψει εγγυήσεις ή θα βρεθεί κάποια ενδιάμεση λύση; Θα αποδεχθεί επιμήκυνση του βίου της κυβέρνησης συνεργασίας; Θα δούμε περισσότερα και ενδεχομένως και πολιτικά στελέχη της Ν.Δ στη νέα κυβέρνηση;
Σε λίγο…