Νέες αντικειμενικές αξίες: Αυξήσεις στις φθηνές περιοχές, μειώσεις στις ακριβές (πίνακες)

Αλλάζουν ξανά μέχρι το τέλος του έτους οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, με στόχο να προσεγγίσουν τις τιμές που επικρατούν στην αγορά. Το υπουργείο Οικονομικών μελετά ήδη τη διαδικασία με βάση την οποία θα γίνει η νέα αναμόρφωση των τιμών ζωνών, προκειμένου να ανταποκριθεί στην υποχρέωση που τίθεται με το Μνημόνιο για την εναρμόνιση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων με τις τιμές της αγοράς μέχρι το τέλος του 2016. Με βάση τις νέες τιμές θα υπολογιστεί το επόμενο έτος ο φόρος ακινήτων.

Αυτό προκύπτει και από έγγραφη απάντηση που έδωσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Τρύφων Αλεξιάδης σε ερώτημα του βουλευτή Ν. Δένδια σχετικά με τις μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ εμπορικών και αντικειμενικών αξιών ακινήτων, παρά την αναπροσαρμογή των τελευταίων, σε πολλούς Δήμους των Λεκανοπεδίου Αθηνών.

Οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων μπορεί να «κουρεύτηκαν» πρόσφατα κατά 4% έως 19%, όμως το άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ αντικειμενικών και εμπορικών τιμών παραμένει τεράστιο κυρίως στις λεγόμενες ακριβές περιοχές του λεκανοπεδίου. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια της κρίσης στις περισσότερες περιοχές της χώρας οι εμπορικές τιμές των ακινήτων έχουν υποχωρήσει σημαντικά, με αποτέλεσμα οι αντικειμενικές αξίες να τις ξεπερνούν και πάνω από 50%.

Ακόμη και μετά την πρόσφατη αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που έγινε και ισχύει από τις 21 Μαΐου 2015, αυτές παραμένουν σε πολλές περιοχές υψηλότερες των εμπορικών τιμών σε ποσοστά 40%, 50%, 60% και 70%.

Σε αρκετές περιοχές κυρίως τα λεγόμενα ακριβά προάστια οι αντικειμενικές αξίες παραμένουν σε υψηλά επίπεδα υπερβαίνοντας τις τιμές που επικρατούν στην αγορά. Μεγάλες διαφορές μεταξύ των δυο τιμών (αντικειμενικών και εμπορικών αξιών) καταγράφονται σε αρκετές περιοχές του Λεκανοπεδίου με τις μεγαλύτερες άνω του 30% να παρατηρούνται στο Χολαργό, το Μαρούσι, τη Κηφισιά, τη Βούλα, το Παλαιό Φάληρο, τη Γλυφάδα, την Εκάλη, τη Βουλιαγμένη, τον Πειραιά αλλά και το Μοσχάτο και την Καλλιθέα. Για παράδειγμα στην Κηφισιά η διαφορά μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής τιμής από 64% που ήταν μετά τη μείωση των τιμών ζώνης μειώθηκε ελαφρώς στο 57,81%, ενώ στη Γλυφάδα η διαφορά από 70,83% που ήταν περιορίστηκε στο 62,5%.

Μετά την αναπτοσαρμογή δτις μεσαίες περιοχές του λεκανοπεδίου, η «ψαλίδα» μεταξύ μέσης αντικειμενικής αξίας και μέσης εμπορικής τιμής έχει μικρύνει. Πιο συγκεκριμένα, η μικρότερη διαφορά μεταξύ μέσης αντικειμενικής αξίας και μέσης εμπορικής τιμής καταγράφεται στη Δάφνη όπου η διαφορά από 20% έπεσε στο 2,5%, στην Πετρούπολη όπου από 30,56% μειώθηκε στο 5,56%, στον Άγιο Δημήτριο με τη διαφορά να διαμορφώνεται στο 7,5% από 25%. Για παράδειγμα στη Δάφνη η μέση αντικειμενική αξία ήταν 1.200 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο και μετά τη μείωση προσγειώθηκε στα 1.025 ευρώ όταν η μέση εμπορική αξία έχει διαμορφωθεί στα 1.000 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.

Η «ψαλίδα» έχει κλείσει σημαντικά και σε άλλες περιοχές όπως στο Γαλάτσι, στο Μαρκόπουλο, στο Περιστέρι, στο Πέραμα, στα Μελίσσια, στην Παιανία, στη Νέα Ιωνία, στο Γέρακα, στην Νέα Σμύρνη αλλά και στα Βριλήσσια καθώς η διαφορά μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής βρίσκεται πλέον κάτω από 20%.

Σε αρκετές περιοχές κυρίως τα λεγόμενα ακριβά προάστια οι αντικειμενικές αξίες παραμένουν σε υψηλά επίπεδα υπερβαίνοντας τις τιμές που επικρατούν στην αγορά. Μεγάλες διαφορές μεταξύ των δυο τιμών (αντικειμενικών και εμπορικών αξιών) καταγράφονται σε αρκετές περιοχές του Λεκανοπεδίου με τις μεγαλύτερες άνω του 30% να παρατηρούνται στο Χολαργό, το Μαρούσι, τη Κηφισιά, τη Βούλα, το Παλαιό Φάληρο, τη Γλυφάδα, την Εκάλη, τη Βουλιαγμένη, τον Πειραιά αλλά και το Μοσχάτο και την Καλλιθέα.

Για παράδειγμα στην Κηφισιά η διαφορά μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής τιμής από 64% που ήταν μετά την μείωση των τιμών ζώνης μειώθηκε ελαφρώς στο 57,81%. Στη Γλυφάδα η διαφορά από 70,83% που ήταν, περιορίστηκε στο 62,5% διατηρώντας τις στρεβλώσεις στην αγορά των ακινήτων αλλά και τις φορολογικές αδικίες για τους φορολογούμενους οι οποίοι πληρώνουν τους φόρους μεταβίβασης με βάση την πλασματική αντικειμενική αξία και όχι την πραγματική τιμή.

Για να κλείσουν αυτές οι διαφορές θα έπρεπε η μείωση των αντικειμενικών αξιών να έφθανε το 50% ή και παραπάνω. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη αφού στις περισσότερες περιοχές με τιμή ζώνης από 1.000 έως 3.000 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο η μείωση ήταν 10% – 19% ενώ σε περιοχές με αντικειμενική αξία έως 650 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο και με τιμή ζώνης άνω των 3.900 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να διατηρήσει αμετάβλητες τις αντικειμενικές αξίες.

Επομένως οι στρεβλώσεις στην αγορά των ακινήτων συνεχίζονται καθώς και οι φορολογικές αδικίες, ενώ όσοι αποκτήσουν ακίνητο είτε με αγορά ή γονική παροχή ή δωρεά ή κληρονομιά θα έχουν μικρό ή καθόλου φορολογικό όφελος.