ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Ειδικού Συνεργάτη
Ο Κώστας Σημίτης δεν είναι ένας τυχαίος πολιτικός. Επτά χρόνια μετά την αποχώρηση του από την κεντρική πολιτική σκηνή (χωρίς ήττα σε εκλογές, αφού πρόλαβε να παραδώσει το “δαχτυλίδι” στον Γιώργο Παπανδρέου) γνωρίζει πολύ καλά πότε να παρεμβάνει και πως να σηματοδοτεί τις εξελίξεις.
¨Οταν, λοιπόν, ο Κώστας Σημίτης ανοίγει τη συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, μέσω του “Βήματος”, γνωρίζει πολύ καλά πως η εξέλιξη αυτή είναι προεξοφλημένη. Και όχι μόνο προεξοφλημένη αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας ή, έστω, των σημαντικότερων από αυτούς, ήτοι των Γερμανών (μία χώρα με την οποία ο τέως πρωθυπουργός έχει άριστες σχέσεις εξαιτίας του αδελφού του Σπύρου Σημίτη που θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς πανεπιστημιακούς παράγοντες με στενές σχέσεις και με την γερμανική πολιτική ελίτ)…
Το ερώτημα είναι εάν ο Κώστας Σημίτης προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη εξωραϊζοντας καταστάσεις. Όταν, δηλαδή, λέει -στο “Βήμα”- ότι “μία καλά προετοιμασμένη αναδιάρθρωση μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική, ώστε τα επόμενα 15- 20 χρόνια να είναι μία περίοδος που θα ξαναχτίσουμε με αισιοδοξία μία σταθερή οικονομία και θα επανενταχθούμε στις ευρωπαΪκές εξελίξεις”, περιγράφει με ακρίβεια μία terra incognita (δεδομένου ότι ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς είναι η αναδιάρθρωση και πως θα εφαρμοστεί) ή, απλώς, επιχειρεί να ΄πείσει την κοινή γνώμη και να μετριάσει τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Και εξ’ αυτού, προκύπτει και ένα ακόμα ερώτημα. Ο πρωθυπουργός γιατί συνεχίζει να διαψεύσει τα σενάρια αναδιάρθρωσης εάν γνωρίζει -και το γνωρίζει- πως οι αριθμοί δεν βγαίνουν και το χρέος δεν αντιμετωπίζεται. Μήπως κάποια πράγματα έχουν ήδη συμφωνηθεί και γίνεται, μόνο, δημόσιος διάλογος για να εμφανιστούν κάποιοι ως “μέντορες” των εξελίξεων και “σοφοί” του πολιτικού συστήματος.
Και καταλήγουμε με την πληροφορία: Ο Κώστας Σημίτης είναι σφόδρα πιθανό να είναι ή ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ή ο μεταβατικός πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας με τη συμμετοχή τεχνοκρατών και μοναδικό σκοπό την οργάνωση της μετάβασης της χώρας σε καθεστώς αναδιάρθρωσης. Να είναι, δηλαδή, ο πολιτικός που ως πρωθυπουργός έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ και ως Πρόεδρος ή προσωρινός πρωθυπουργός θα εγγυηθεί, έναντι των ευρωπαίων, την σταδιακή επανένταξη της Ελλάδας στο κλαμπ των “υπάκουων”. Θυμηθείτε: οι Γερμανοί βλέπουν θετικά μία τέτοια εξέλιξη. Οι ΄σχετικές συζητήσεις έχουν ήδη γίνει και ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε, ήδη, να προλειάνει το έδαφος.
Μένει να δούμε πως θα διαχειριστεί το θέμα ο Παπανδρέου (προσώρας εκπέμπει ενόχληση για την παρέμβαση του τέως πρωθυπουργού, αλλά αυτό μπορεί να είναι …στάχτη στα μάτια) και, φυσικά, ο Αντώνης Σαμαράς.
Στο περιβάλλον του δεύτερου υπάρχουν αρκετοί που του λένε πως μία τέτοια εξέλιξη (ίσως όχι με τη συμμετοχή αλλά με την ανοχή της ΝΔ) να μην είναι αρνητική, καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα πιάσει την “καυτή πατάτα” και θα οικοδομήσει την ηγεμονία της με ορίζοντας τις πρώτες εκλογές επί… αναδιάρθρωσης.