ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Το αρθράκι που ακολουθεί βρίσκεται στην προμετωπίδα της σημερινής πρώτης σελίδας του vima.gr και αποτελεί την πεμπτουσία της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ θέσης υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων που δεν λαμβάνει υπόψη της άλλες (κοινωνικές και αναπτυξιακές) πάραμέτρους μπροστά στην ΑΝΑΓΚΗ να εξευρεθούν μερικά δις για την κάλυψη του ελλείμματος. Γι αυτό και το παραθέτουμε αυτούσιο:[ Με τις διαστάσεις που έχει λάβει η ελληνική κρίση δημοσίου χρέους και τις εντονότατες διεθνείς πιέσεις που τη συνοδεύουν, επιτακτικά τίθεται πλέον το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων.
Για την κυβέρνηση είναι σχεδόν μόνη επιλογή. Και κατά τα φαινόμενα θα την προωθήσει στο επόμενο διάστημα.
Κανείς δεν θα ήθελε γενικό ξεπούλημα. Αλλά οι συνθήκες δεν αφήνουν περιθώρια αναστολών.
Ωστόσο, ήδη εκδηλώνονται αντιδράσεις, με τους συνδικαλιστές να δηλώνουν έτοιμοι για «ιερό πόλεμο».
Με τη διαφορά ότι στις παρούσες συνθήκες ο μόνος «ιερός πόλεμος» που μπορεί να κηρυχθεί τούτη την ώρα είναι αυτός της διάσωσης της οικονομίας και της χώρας.]
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ποιά είναι τα σημεία που πρέπει κανείς να παρατηρήσει και οι ερωτήσεις που οφείλει να θέσει για να ολοκληρωθεί η προσέγγιση αυτής της υπόθεσης:
1. Ποιοί και κάτω από ποιές συνθήκες δημιούργησαν την “ελληνική κρίση χρέους”; Μήπως είναι οι ίδιοι με εκείνους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι…άλλαξαν και μπορούν να την αντιμετωπίσουν;
2. Μπορούν οι ιδιωτικοποιήσεις να επιλύσουν την κρίση χρέους; Οι απόψεις των ειδικών επισημαίνουν πως η εκποίηση -για παράδειγμα- της ΔΕΗ τη στιγμή που η χρηματιστηριακή της αξία έχει πέσει περίπου στα 5,4 δις δεν καταλήγει προς όφελος του πωλητή (ελληνικού δημοσίου).
Αλλά ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως οι ιδιωτικοποιήσεις (ή κάποιες από αυτές) είναι απολύτως αναγκαίες, γιατί η κυβέρνηση δεν καταθέτει κάποιο γενικότερο αναπτυξιακό σχέδιο που να εξηγεί τι θα γίνει εάν εκποιηθεί η ΔΕΗ, τι θα αλλάξει στην αγορά ενέργειας, πόσο θα επιβαρυνθεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός και, εν κατακλείδι, τι θα κερδίσει μεσομακροπρόθεσμα η χώρα.
3. Μήπως ο “ιερός πόλεμος” των συνδικαλιστών είναι μία βολική πλάνη; Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που έχει υψώσει το λάβαρο αυτού του πολέμου είναι κεντρικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ (της συνδικαλιστικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ), κατείχε κεντρικές κομματικές θέσεις και υπήρξε “κολλητός” πρώην και νυν υπουργών. Ο “ϊερός πόλεμος”, τελικά, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών που γίνεται ερήμην των πολιτών και της πραγματικής οικονομίας. Μήπως, όμως, είναι υπερβολικό να πουλήσουμε τη ΔΕΗ για να “τιμωρήσουμε” τον Φωτόπουλο, ή να μην την πουλήσουμε γιατί ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ έχει τα χέρια στους…διακόπτες; Ανάπτυξη με τέτοια διλλήματα δεν γίνεται.
Εν κατακλείδι, για να συμφωνήσουμε στις ιδιωτικοποιήσεις, μήπως πρέπει, προηγουμένως, να γνωρίζουμε ποιές είναι και τι σημαίνει κάθε μία από αυτές; Εκτός εάν όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ της προοπτικής γνωρίζουν κάτι περισσότερο…
Υ.Γ Κάποια στιγμή η κυβέρνηση οφείλει να μας εξηγήσει τι θα γίνει αφού κατορθώσει να εκποιήσει τα πάντα. Μετά τη ΔΕΗ, τα “φρουτάκια”, τις παραλίες, την περαίωση των αυθαιρέτων και όλες αυτές τις ad hoc εισπρακτικές πολιτικές τι θα ακολουθήσει; Γιατί τα προβλήματα δεν θα έχουν λυθεί…