Η ΕΡΤ ΚΑΙ Η …ΟΥΖΟΥΜΠΟΥΡΟΥ

Πριν από περίπου ένα χρόνο ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος ανακοίνωσε με νεοπασοκική αυταρέσκεια το φιλόδοξο σχέδιο της κυβέρνησης για τη “νέα ΕΡΤ”.

Ήταν τότε που η αιθεροβατούσα νέα διοίκηση έκανε λόγο για κατάργηση των διαφημίσεων, για μία δημόσια τηλεόραση- μοντέλο, εφάμιλλη των ευρωπαϊκών, για την δραστική περικοπή των εξωτερικών παραγωγών, για αξιοκρατία και ένα νέο ενδιαφέρον πρόγραμμα.

Όμως, η τηλεθέαση του δελτίου ειδήσεων βρίσκεται στα τάρταρα –επειδή, προφανώς, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη-, οι εξωτερικές παραγωγές ζουν, βασιλεύουν και “αποδρούν” (escape), κάτι απίθανοι τύποι βρέθηκαν να κάνουν πανάκριβες εκπομπές, οι κομματικές- μνημονιακές ντουντούκες μοιράζονται στους διαδρόμους και ΄τα …καλύτερα και εμπειρότερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι.

Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές που λες “ευτυχώς που υπάρχει κι η ΕΡΤ”.

Όπως με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στην εκπομπή της Φλέσσα. Ή με τον Εξάντα. Ακόμα και με κάποιες καλές στιγμές του Κούλογλου. Είπαμε, όμως, ένας και δύο και τρεις κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη. Και στο φινάλε, οι εκπομπές αυτές έτυχαν του δέοντος σεβασμού και από την …επάρατη Δεξιά του Ρουσόπουλου και του Παυλόπουλου. Άρα;
Δεν γνωρίζω εάν ο Παύλος Γερουλάνος θυμάται το αρχικό φιλόδοξο σχέδιό του. Ούτε αν πρόλαβε ποτέ να το μοιραστεί με τον Τηλέμαχο Χυτήρη που τον αντικατέστησε. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως οι νεοπασοκικές εμμονές μεταβάλλουν σιγά σιγά την ΕΡΤ σε λουξάτο μαυσωλείο. Κατάλληλο να φιλοξενεί τα …πιο βαθιά χασμουρητά.
Όσο για την περιστολή της κρατικής σπατάλης που απαιτεί η τρόϊκα, αφορά, προφανώς, άλλους δημόσιους φορείς. Η ΕΡΤ συνεχίζει να τραβά προς τη δόξα ενός άπιαστου μοντέλο δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Κάτι μεταξύ Σουηδίας και Ουζουμπούρου. Πιο κοντά στη δεύτερη, μάλλον…