Κλασική περίπτωση ταινίας – ποπ κορν, οι νέοι “Πειρατές της Καραϊβικής”, όπως αναφέρεται σε κριτική του Γ. Ζουμπουλάκη στο vima.gr. Ο εξαίρετος κριτικός του κινηματογράφου αναφέρει: “Ασταμάτητη δράση και μέσα σε όλα, γυρισμένη τρισδιάστατη. Το ταξίδι του Σπάροου για μια ακόμη φορά δεν θα έχει σταματημό, ενώ προσπαθεί να ανακαλύψει την Πηγή της Αιώνιας Νιότης: πέφτει αιχμάλωτος του πειρατή Μαυρογένη (Ιαν Μακ Σέιν), ξαναβρίσκει για λίγο τον πατέρα του (Κιθ Ρίτσαρντς), λαμβάνει μέρος σε μια ανταρσία και έρχεται για μια ακόμη φορά σε κόντρα με τον διαβόητο πειρατή Μπαρμπαρόσα (Τζέφρεϊ Ρας) ο οποίος, εδώ, δουλεύει για το Βασιλικό Ναυτικό της Αγγλίας.
Μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο όμως, ο Τζακ θα έχει την ατυχία να πέσει και στην αγκαλιά της Αντζέλικα, μιας πειρατίνας που έχει τη μορφή της Πενέλοπε Κρους. Οπότε εισχωρούμε στα δύσκολα γιατί η ισπανίδα ηθοποιός εδώ μας θυμίζει τον παλιό… κακό εαυτό της. Δεν είναι παρά μια μαριονέτα, ένα κομμάτι του ντεκόρ, που και να μην υπήρχε κανείς δεν θα έχανε τίποτε. Γεγονός που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά αυτό που χρόνια λέμε για την Κρους: χωρίς σκηνοθέτη δεν λέει τίποτε. Χωρίς έναν Πέδρο Αλμοδόβαρ ή έναν Γούντι Αλεν και χωρίς ρόλο με σάρκα και οστά όπως αυτοί στις ταινίες «Γύρνα πίσω» και «Vicky Kristina Barcelona» (αντιστοίχως των προαναφερθέντων) η κοπέλα είναι ανύπαρκτη”.
Μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο όμως, ο Τζακ θα έχει την ατυχία να πέσει και στην αγκαλιά της Αντζέλικα, μιας πειρατίνας που έχει τη μορφή της Πενέλοπε Κρους. Οπότε εισχωρούμε στα δύσκολα γιατί η ισπανίδα ηθοποιός εδώ μας θυμίζει τον παλιό… κακό εαυτό της. Δεν είναι παρά μια μαριονέτα, ένα κομμάτι του ντεκόρ, που και να μην υπήρχε κανείς δεν θα έχανε τίποτε. Γεγονός που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά αυτό που χρόνια λέμε για την Κρους: χωρίς σκηνοθέτη δεν λέει τίποτε. Χωρίς έναν Πέδρο Αλμοδόβαρ ή έναν Γούντι Αλεν και χωρίς ρόλο με σάρκα και οστά όπως αυτοί στις ταινίες «Γύρνα πίσω» και «Vicky Kristina Barcelona» (αντιστοίχως των προαναφερθέντων) η κοπέλα είναι ανύπαρκτη”.