ΤΑ

ΑΠΟΨΗ
του Σεραφείμ Κοτρώτσου

Η κυβέρνηση αναζητά τη συναίνεση στο πρόσωπο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κακώς.
Είναι προφανές πως εκείνο που έχει πραγματική ανάγκη τούτες τις ώρες ο πρωθυπουργός είναι η εσωτερική συναίνεση.
Να βρει, δηλαδή, το κέντρο βάρους στην κυβέρνησή του και στο κόμμα του.
Πριν μερικές ημέρες ένα τμήμα της ΠΑΣΚΕ δήλωσε ότι αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ εις ένδειξη πλήρους διαφωνίας με την πολιτική του μνημονίου. Χθες και σήμερα οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΑΘ, τα λιμάνια ήταν εκείνοι που κήρυξαν ανένδοτο κατά των αποκρατικοποιήσεων.
Τα γονίδια του παλαιού ΠΑΣΟΚ, του κινήματος “σούπερ- μάρκετ” που συσπείρωσε ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες και ανέπτυξε τη συντεχνιακή λογική, ξεσηκώνονται κατά των κομματικών “κλώνων”, κατά των παιδιών του τροϊκανού σωλήνα.
Αυτό θα αποδειχθεί, τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Αντώνης Σαμαράς και οι ενστάσεις του είναι απλός πονοκέφαλος μπροστά στην γάγγραινα του εσωκομματικού εμφυλίου και του διχασμού της εκλογικής βάσης.
Και μαζί με αυτά η σιωπηλή αντίδραση της μεσαίας τάξης -εκείνων, δηλαδή, που πλήττονται από τις διαδοχικές φοροκαταιγίδες- που θα εκδηλωθεί βουβά στον εκλογικό χρόνο, απογυμνώνοντας το ΠΑΣΟΚ από την εκλογική επιρροή που έκτιζε επί τριάντα χρόνια.
Αυτή τη διάσταση την έχουν υποτιμήσει στο περιβάλλον του πρωθυπουργού. Δεν την έχουν υποτιμήσει, όμως, κάποιοι κορυφαίοι υπουργοί- ίσως, μάλιστα, για ευνόητους λόγους να επιχειρήσουν να την εκμεταλευτούν.
Που οδηγούν όλα αυτά; Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες για τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκείνο που μένει να ρυθμιστεί -μεταξύ Αθήνας, Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και Βερολίνου– είναι ο χρόνος και η αφορμή.