Το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία…

ΑΡΘΡΟ
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου

Η ΔΙΤΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΑΠΩΛΕΣΕΙ
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να ξεκινήσει αυτή τη δεύτερη κατά σειρά προεκλογική μάχη με μία βασική παραδοχή: το 17% της 6ης Μαϊου είναι ένα “δανεικό” εκλογικό ποσοστό.
Δεν ανήκει στον Συριζα. Ο λαός το “δάνεισε” στον ίδιο τον πρόεδρο του κόμματος για δύο βασικούς λόγους: α. Γιατί διέθετε έναν καθαρό αντιμνημονιακό λόγο και, β. Γιατί, για πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, η Αριστερά δηλώνει σαφώς και με θάρρος ότι “επιθυμεί και επιδιώκει να ασκήσει τη διακυβέρνηση της χώρας” (εξαιρώ το 1989 όπου όλα έγιναν κατ’  ανάγκη και με “σκοτεινές” πολιτικές σκοπιμότητες).
Στις επόμενες εκλογές ο Τσίπρας οφείλει να υπερβεί τον γενικόλογο αντιμνημονιακό και καταγγελτικό λόγο και να εστιάσει στη δεύτερη εντολή που έλαβε από τους πολίτες: την προοπτική εναλλακτικής (αντιμνημονιακής) διακυβέρνησης…

Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας μέσω των διερευνητικών εντολών την προηγούμενη εβδομάδα, έχει δημιουργήσει ένα αρνητικό “δεδικασμένο”. Εχει βαρύνει την ατμόσφαιρα και έχει εκθέσει τη χώρα σε κινδύνους (δεν συμμερίζομαι, φυσικά, τις τρομοκρατικές κραυγές ξένων και ημεδαπών αξιωματούχων ή όσων “παπαγαλίζουν” την καταστροφή που έρχεται).
Η καταγγελία του μνημονίου, η απόρριψη της πολιτικής της ύφεσης και της εξαθλίωσης έχει επιβραβευθεί κατηγορηματικά. Και ακόμα και οι πιο δύσπιστοι στην Ευρώπη γνωρίζουν πως αυτή η αποτυχημένη πολιτική είναι αδύνατο να συνεχιστεί στην Ελλάδα, ακόμα κι αν όλα πήγαιναν κατά τις ευχές της Μέρκελ και σχηματιζόταν μία ισχυρή (;) κυβέρνηση μνημονιακών.
Όλα αυτά έκλεισαν τον κύκλο τους στις 6 Μαϊου και αποτελούν, πλέον, αξίωμα. Δεν αμφισβητούνται.
Στις 10 ή τις 17 Ιουνίου, με κατοχυρωμένη την καταδίκη του μνημονίου, ζητείται ο σχηματισμός κυβέρνησης που θα διαχειρισθεί αυτή την εναλλακτική πολιτική.
Με μία ακόμα παραδοχή: ότι η πλειονότητα των Ελλήνων θέλουν την παραμονή στο ευρώ.
Αυτό σημαίνει πως η διακυβέρνηση θα είναι μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο …αντιμνημόνιο και στην παραμονή στο ευρώ. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες η Ελλάδα να εξωθηθεί, αλλά επ΄ ουδενί δεν πρέπει να προκαλέσει η ίδια και να δώσει ευκαιρίες σε εκείνους που επιδιώκουν μία “βελούδινη” γι αυτούς έξωση από την ευρωζώνη.
Ο Τσίπρας πρέπει, λοιπόν, να υποβάλλει άμεσα ένα ολοκληρωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα συγκεκριμένων βημάτων με “plan B” και “plan C”, κοστολογημένο και τεκμηριωμένο. Τίποτε δεν μπορεί να αφήσει στην τύχη.
Επίσης πρέπει να επιτύχει τάχιστα την ενοποίηση του λόγου των συνιστωσών. Κόμμα συνιστωσών μπορεί να υπάρχει. Κυβέρνηση συνιστωσών δεν μπορεί να υπάρξει. Θα ήταν, ίσως, καταστροφικό και, σε κάθε περίπτωση, αναποτελεσματικό.
Αυτά τα απλά πρέπει να λάβει υπόψη του ο πρόεδρος του Συριζα. Ότι, δηλαδή, πορεύεται με “δανεικά” (του λαού) και με μία διττή εντολή: όχι στο μνημόνιο- ναι στο ευρώ.
Εάν δεν κατορθώσει να συγκεράσει όλα αυτά και χάσει την ιστορική ευκαιρία που μπορεί να δώσει ο λαός στην Αριστερά, τότε ο κόσμος μπορεί να του πει περιπαικτικά “το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία”…