Η ηγεσία της Ε.Ε και οι δ ανειστές προσπάθησαν
εμφανώς, να χρυσώσουν το χάπι, στο περιθώριο της χθεσινής συνόδου κορυφής, όπου η Ελλάδα ήταν κεντρικό θέμα συζήτησης. Σε μια αλλαγή στρατηγικής, αποτέλεσμα της τροποποίησης των ευρωπαϊκών συσχετισμών λόγω ΟΛάντ, αλλά, κυρίως, λόγω της ραγδαίας αύξησης των ποσοστών των αντιμνημονιακών κομμάτων στην Ελλάδα και κατά πρώτο λόγο του Σύριζα, ενσωμάτωσαν, αναγκαστικά, το «καρότο» των διαρθρωτικών ταμείων και της αθρόας (για τα ελληνικά δεδομένα) ροής κεφαλαίων που μπορεί να γίνει πραγματικότητα σχετικά άμεσα και να ανακουφίσει την οικονομία από την ύφεση.
«Η Ένωση έχει πλήρη επίγνωση των σημαντικών προσπαθειών που έχουν ήδη καταβάλει οι Έλληνες πολίτες. Έχει επιδείξει σημαντική αλληλεγγύη, έχοντας ήδη εκταμιεύσει μαζί με το ΔΝΤ σχεδόν 150 εκατ. ευρώ για την υποστήριξη της Ελλάδας από το 2010».
«Θα διασφαλίσουμε ότι τα ευρωπαϊκά ταμεία και εργαλεία θα κινητοποιηθούν προκειμένου να φέρουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας».
Σε αυτό το σημείο ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός εξειδίκευσε το περιεχόμενο της παραπάνω φράσης αποκαλύπτοντας ότι η Ελλάδα θα ενταχθεί πρώτη στο πιλοτικό πρόγραμμα των λεγόμενων project bonds…
(των ομολόγων για τα μεγάλα έργα) με στόχο την εισροή ποσών για επενδύσεις άνω των 50 δις ευρώ.
Οι Μπαρόζο και ΒανΡόμπεη στις δικές τους τοποθετήσεις προανήγγειλαν μάλιστα ενίσχυση των κεφαλαίων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων με 10 δις ευρώ, ώστε να δοθεί δυνατότητα αύξησης των πιστώσεων προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (τη ραχοκοκαλιά της Ευρωπαϊκής οικονομίας). Καλωσόρισαν την πρόοδο σε σχέση με τις σκέψεις για επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, την αναδιάταξη των κονδυλίων του κοινοτικού προϋπολογισμού (για τα οποία η ελληνική πλευρά ζήτησε και αλλαγή των κριτηρίων επιλεξιμότητας) και την στοχευμένη δημιουργία προγραμμάτων για τη μείωση της ανεργίας των νέων.
Βεβαίως για όλα αυτά έγινε απλά μια θεωρητική συζήτηση και οι 27 θα αποφασίσουν μετά από εισηγήσεις της Κομισιόν στα τέλη Ιουνίου. Αν όμως και η Ελλάδα θέλει να επωφεληθεί από την Ευρώπη που αλλάζει (όπως ακριβώς διατύπωσε το ερώτημα και ο Α.Σαμαράς στο ΕΛΚ), προφανώς θα πρέπει προς το παρόν να πάει με τα νερά της.
Γι’ αυτό και οι 27 τονίζουν στην κοινή θέση ότι: «η συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους θα ενισχύσουν τις ιδιωτικές επενδύσεις και τους θεσμούς και αυτό είναι η καλύτερη εγγύηση για ένα ευοίωνο μέλλον στην ευρωζώνη».
Αυτό που δεν είναι καθόλου σαφές είναι το αν όντος οι εταίροι προετοιμάζονται ή όχι για ένα μέλλον χωρίς την Ελλάδα. Παρά την κατηγορηματική άρνηση Μπαρόζο «μην παρασύρεστε από τη σπέκουλα» και την «έκπληξη» της Α. Μέρκελ, όπως μετέφερε στον τύπο ο πρωθυπουργός, υπάρχουν και φωνές όπως του Βέλγου υπουργού οικονομικών Στ.Βάνακερε που ευθαρσώς παραδέχθηκε πως «θα ήμασταν ανεύθυνοι αν δεν κάναμε τέτοια σχέδια».