Τα μικρά κόμματα, από το τρίτο και κάτω δηλαδή, ισχυρίζονται ότι δεν θα αφήσουν τη χώρα να πάει σε μια τρίτη εκλογική αναμέτρηση. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν συνεργασίες που παλαιότερα είχαν αποκλειστεί αλλά τώρα είναι εθνική ανάγκη να γίνουν. Ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.
Αν βγει η ΝΔ πρώτη τότε μπορεί να γίνει κυβέρνηση έστω και με την ανοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που ξεκάθαρα έχουν δηλώσει υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Αν, όμως, βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις θα πρέπει να βρει συμμάχους. Με ποιους όμως, αφού έχει … τσακωθεί με όλους; Με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αδύνατο, με το ΚΚΕ σίγουρα όχι, ενώ αμφίβολοι είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες λόγω σοβαρών διαφορών σε άλλα θέματα πλην της οικονομίας. Τότε δυστυχώς μπορεί να οδηγηθούμε σε νέο κύκλο ακυβερνησίας.
Όμως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για την Ελλάδα. Ή θα αρχίσει να κυβερνιέται αυτή η χώρα και να διαπραγματεύεται με τους ξένους, ή θα βάλει λουκέτο οριστικά και αμετάκλητα.
Έχουμε ξαναγράψει ότι το μήνυμα των προηγούμενων εκλογών ήταν “συνεργαστείτε”. Σύμφωνα με τα δεδομένα , όπως διαμορφώνονται στη συνέχεια, είναι προφανές ότι ο κόσμος επιλέγει τον Αντώνη Σαμαρά για να συγκροτήσει κυβέρνηση με τη στήριξη κι άλλων δυνάμεων. Άλλωστε απέδειξε ότι μόνον αυτός μπορεί να διαπραγματευτεί με τους ξένους αλλά και να ακουστεί από αυτούς, όπως φάνηκε στην τελευταία σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες. Κι αυτή είναι η λογική εξέλιξη. Η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο ευρώ και παράλληλα πρέπει να κάτσει στο τραπέζι και να διαπραγματευτεί με τους ξένους ένα νέο συμβόλαιο. Έχουν καταλάβει και οι ξένοι ότι το πράγμα με την Ελλάδα δεν τραβάει και η κρίση διαχέεται μολύνοντας όλη την Ευρώπη. Επομένως, την επόμενη των εκλογών χωρίς καμιά καθυστέρηση, ο Σαμαράς πρέπει να βρει τους τρόπους να ανακουφίσει τον ελληνικό λαό, αλλάζοντας βασικούς όρους του Μνημονίου και κυρίως, ανατρέποντας τα πάντα στην Ελλάδα με μεταρρυθμίσεις που δεν χωράνε άλλες αναβολές.
Αυτό είναι το στοίχημα της ΝΔ και στοίχημα όλης της χώρας. Τέλος πια με το κομματικό κράτος, με τις ρεμούλες, τα σκάνδαλα, την άκρατη φοροδιαφυγή.
Από την άλλη, το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πάρει μετεκλογικά πάλι τους … δρόμους ή θα συμπεριφερθεί επιτέλους ως υπεύθυνη εθνική πολιτική δύναμη;
Ο λαός επέλεξε στις προηγούμενες εκλογές και κατά τα φαινόμενα θα το επιλέξει και τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο ισχυρής αντιπολίτευσης να πιέζει για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Έναν ΣΥΡΙΖΑ όμως που δεν θα διεκδικεί τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ πάνω από τον τάφο του. Αλλά έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα αποτελέσει τον μοχλό για τον εκσυγχρονισμό και την πλήρη ανανέωση και της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής Αριστεράς. Ήδη όπως θα διαβάσετε σε άλλη ανάρτηση ο κ. Δραγασάκης ανοίγει “παράθυρο μετεκλογικής συνεννόησης με σχέδιο SOS για την οικονομία” το οποίο όμως συναντά ισχυρές αντιστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αδιαμφισβήτητα χωρίζουν πολλά την παράταξη του Α. Σαμαρά και την παράταξη του Α. Τσίπρα. Τους ενώνει όμως και κάτι σημαντικό: η διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Στο μέλλον μπορούν να τους ενώσουν κι άλλα. Για φανταστείτε μια κυβέρνηση ικανή να διαπραγματευθεί με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ με μια ισχυρή εξ αριστερών αντιπολίτευση που θα πιέζει; Κανείς δε θα μπορεί να εφησυχάσει στην Αθήνα και κανείς δεν θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στις Βρυξέλλες. Άλλωστε το μήνυμα το πήραν.
Για ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας
Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι για να τους αφήσουμε στα χέρια μαθητευόμενων μάγων. Μπορούμε όμως να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή διαπραγματευτική ομάδα που θα πάει στους δανειστές μας έχοντας ένα και μόνο σκοπό. Να διασώσει την πατρίδα.
Η διάσωση μπορεί να πάει την μορφή ενός ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ εξόδου από την κρίση, ενός Ελληνικού Μνημονίου, όπως έγραψε ο Ακενατόν σε άλλη ανάρτηση.
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ θα είναι ο δικός μας ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ εξόδου από την κρίση που θα αντιπαρατεθεί στο ξενόφερτο αποτυχημένο σχέδιο της τρόικας. Ένα σχέδιο με βάση τις ανάγκες της χώρας και του λαού μας, που όμως θα πείσει τους εταίρους μας για τις πραγματικές μας προθέσεις να αλλάξουμε ως οικονομία και ως χώρα και να φύγουμε προς τα εμπρός. Ένα σχέδιο με μεταρρυθμίσεις, με συγκεκριμένα μέτρα, κοστολογημένο, εφικτό και κυρίως «ταιριαστό» στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Ένα σχέδιο εν τέλει ΠΕΙΣΤΙΚΟ προς τα έξω που θα αντικαταστήσει το επαχθές μνημόνιο και θα στείλει μήνυμα βούλησης και εργασίας όλης της κοινωνίας για έξοδο από το αδιέξοδο του σπιράλ της ύφεσης.
Ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, που αφού εγκριθεί και οριστικοποιηθεί από διαφορετικά κόμματα και πολιτικές δυνάμεις μπορεί να γίνει κοινή πρόταση του πολιτικού συστήματος για έξοδο της χώρας από την κρίση και να λειτουργήσει ως ο συνεκτικός ιστός μιας μετεκλογικής σύμπραξης τουλάχιστον όσων κομμάτων μπορούν ακόμη να προσφέρουν κάποιο ρεαλιστικό και πραγματοποιήσιμο κυβερνητικό όραμα στην ελληνική κοινωνία.