Η “μυστική ατζέντα” του διαφημιστή Θάνου Τζήμερου

Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας απορούσαν για το … φαινόμενο Τζήμερου, του διαφημιστή, ο οποίος εμφανίστηκε από το «πουθενά» για να διαδραματίσει και αυτός ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μπορεί η «δημιουργία, ξανά» να ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 2011, αλλά προεκλογικά η επικοινωνιακή αντεπίθεση του κόμματος του Θάνου Τζήμερου…

 μέσω του διαδικτύου δεν είχε προηγούμενο. Το βέβαιο είναι ότι η «Δημιουργία Ξανά», στο πρόγραμμα της οποία περισσεύει ένα είδος νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού, συγκροτήθηκε με όρους marketing. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Θάνος Τζήμερος, ο οποίος είναι «σκληρά» νεοφιλελεύθερος, δεν καλύπτει κάποιο υπαρκτό κενό στην ελληνική πολιτική ζωή και θέτουν το ερώτημα «Για ποιον λόγο δεν προσχώρησε απευθείας στη ΄Δράση΄ του Στέφανου Μάνου και δημιούργησε το δικό του κόμμα;», αναρωτιούνται. Ούτε βέβαια η μειοψηφία των υποστηρικτών του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα είχε την ανάγκη να εκφραστεί από έναν νέο φορέα, όπως η «Δημιουργία, Ξανα». Εξάλλου υπήρχαν ήδη η «Δράση» του Στέφανου Μάνου και η «Φιλελεύθερη Συμμαχία». Αμέσως μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου, ο Στέφανος Μάνος έθεσε το ζήτημα της συνεργασίας των δυνάμεων που ασπάζονται τον νεοφιλελευθερισμό, ώστε να καλυφθεί το κενό που δημιουργείται στο «Κέντρο» του πολιτικού συστήματος, με τη συμμετοχή, τότε, της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», της «δημιουργίας, ξανά» και δυνάμεων προερχόμενων από την δεξιά πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Το εγχείρημα, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν προχωρημένες συζητήσεις δεν στέφθηκε με επιτυχία. Όμως μετά από τις τελευταίες εκλογές και δεδομένου ότι δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση οι κ. Μάνος και Τζήμερος έδωσαν τα χέρια επισφραγίζοντας την κοινή κάθοδο στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου. Η «δημιουργία, ξανά» και η «Δράση» αποφάσισαν να συνεργαστούν στις εκλογές. Ο Έλληνας «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, Στέφανος Μάνος συμπορεύεται με τον Θάνο Τζήμερο, ο οποίος βέβαια δεν έχει την επιστημονική ή ακαδημαϊκή επάρκεια του επικεφαλής της «Δράσης», αλλά σίγουρα γνωρίζει από επικοινωνία και έχει τον τρόπο να λαϊκίζει λέγοντας όσα θέλει μια μάζα του ελληνικού λαού να ακούσει.  Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα ενώνονται λοιπόν και παλεύουν για την είσοδο στη βουλή, ώστε να εκφραστεί κοινοβουλευτικά «ο φιλελεύθερος χώρος», όπως λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Οι κ.κ. Μάνος και Τζήμερος εμφανίζονται σήμερα ως οι θερμότεροι υποστηρικτές της πολιτικής του μνημονίου και των σκληρών μέτρων λιτότητας και ως οι μεγαλύτεροι εχθροί του δημόσιου τομέα, των δημοσίων υπαλλήλων, του κράτους πρόνοιας και εσχάτως … των οικονομικών μεταναστών. Πίσω από τη συμμαχία τους υπάρχει τέτοιο Background, για το οποίο θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο. Το axiaplus.gr θα επικεντρώσει μόνο σε κάποια σημεία και ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Η «νεοφιλελεύθερη κόλαση»
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Στέφανος Μάνος και ο Θάνος Τζήμερος οραματίζονται μία «νεοφιλελεύθερη κόλαση» και μάλλον δεν έχουν άδικο. Η πολιτική του μνημονίου, η οποία οδηγεί στην εξαθλίωση τον ελληνικό λαό, είναι με σαφήνεια και με απροκάλυπτο τρόπο διατυπωμένη στα προγράμματα της «Δράσης» και της «δημιουργίας, ξανά». Η «Δράση» προτείνει τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή 20% για όλα ανεξαιρέτως τα εισοδήματα φυσικών προσώπων κλιμακούμενο στο 25% για συνολικά εισοδήματα πάνω από 100.000, και στο 30% για πάνω από 300.000 ευρώ, πλήρη απελευθέρωση των επαγγελμάτων, κατάργηση νομικών περιορισμών στις εργασιακές σχέσεις, πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις,   περιορισμό των αδικαιολόγητων προνομίων των συνδικαλιστών  και απελευθέρωση  αγορών και προϊόντων, κατάργηση του  ΟΑΕΔ και αντικατάστασή του από αυτοδιαχειριζόμενα ΝΠΙΔ με σκοπό την επανεκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, με πληρωμή επιδομάτων ανεργίας κατευθείαν από  υπηρεσία του Υπουργείου  Εργασίας. Επίσης το πρόγραμμα της «Δράσης» αναφέρεται στην καθιέρωση εγγυημένης Βασικής Εθνικής  Σύνταξης  για όλους τους πολίτες  με κατάργηση όλων των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών  και των ταμείων τους (ΙΚΑ , ΟΑΕΕ κλπ) και αποχώρηση του δημοσίου από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, Βασική Εθνική Σύνταξη στα 700 ευρώ το μήνα, στο 67ο  έτος κατευθείαν από τον προϋπολογισμό. Επίσης το πρόγραμμα της «Δράσης» περιλαμβάνει την κατάργηση κατάργηση όλων των κρατικών φόρων στην ακίνητη περιουσία, ενώ προτείνει η χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  να γίνεται αποκλειστικά με την καθιέρωση  Ενιαίου Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΕΤΑΠ) που θα επιβάλλεται και θα αποτελεί αντικείμενο διαχείρισης για κάθε Δήμο σε επίπεδο Περιφέρειας. Και βέβαια δεν λείπει η «Μαζική αξιοποίηση/εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, καθώς και κληροδοτημάτων και δωρεών που ελέγχει το κράτος, και πώληση  όλων των εταιρικών συμμετοχών του δημοσίου, με μοναδικό στόχο τη συνεχή μείωση του δημοσίου χρέους». Με λίγα λόγια η «Δράση» προτείνει την άμεση απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (Ο κ. Μάνος σε παλαιότερη τηλεοπτική του εμφάνιση είχε ζητήσει με ωμό τρόπο την απόλυση 350-400.000 δημοσίων υπαλλήλων), για τους οποίους φυσικά δεν προβλέπεται κάποιο σχέδιο απορρόφησης στον ιδιωτικό τομέα, την υψηλότατη φορολόγηση των πολιτών, την κατάργηση κάθε προστατευτικής διάταξης για τους εργαζομένους, την αποχώρηση του Ελληνικού δημοσίου από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία και φυσικά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Οι «μαφίες», οι πολιτικοί και το ΔΝΤ
Ο Θάνος Τζήμερος από την πλευρά του χρησιμοποιεί τον όρο «Πολιτικοσυνδικαλιστική μαφία», η οποία όπως έχει διαπιστώσει ο ίδιος «δεν θα άφηνε τίποτα όρθιο».  Εξάλλου θεωρεί προφανώς αποκλειστικούς υπεύθυνους για την σημερινή κρίση χρέους στην Ελλάδα τους «κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές» και τους δημοσίους υπαλλήλους. Ωστόσο ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί στους «κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες», οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν είδος που ευδοκιμεί στη χώρα μας. Και φυσικά ο «πολιτικός εκμαυλισμός» στον οποίο αναφέρεται δεν τον εμπόδισε να συμπράξει προεκλογικά και εκλογικά με έναν πολιτικό γνωστό για τα έργα και τις ημέρες του, έναν πρώην υπουργό και βουλευτή τον κ. Στέφανο Μάνο, ο οποίος την άνοιξη του 2010 καλούσε τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τελικά η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης με τα γνωστά σε όλους τραγικά αποτελέσματα για την κοινωνία. Ας μην ξεχνάμε επίσης ποιοι εισήλθαν στην ελληνική πολιτική ζωή – και όχι μόνο – με «αγωγό» τον Στέφανο Μάνο: Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και πρωτεργάτης του ξεπουλήματος του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom Γιώργος Αλογοσκούφης και η γνωστή από τη θητεία της στο ΔΝΤ Μιράντα Ξαφά.

Οι φίλοι του Στέφανου Μάνου
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης και η Μιράντα Ξαφά, μέλος της «Δράσης» και σύμβουλος επενδύσεων της IJ Partners, είχαν επιβληθεί από τον Στέφανο Μάνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο μεν πρώτος ως σύμβουλος του ίδιου και πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, η δε δεύτερη ως σύμβουλος στο γραφείο του  πρωθυπουργού την περίοδο 1990-93 Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε οι Στέφανος Μάνος, Γιώργος Αλογοσκούφης και Μιράντα Ξαφά και τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχαν εκτοπίσει όλα τα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, ως προ εικοσαετίας προάγγελοι του Ράιχενμπαχ. Όπως έχει ξαναγραφτεί στην «ΑΞΙΑ» και στο axiaplus.gr «Οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπαγόρευαν, κυριολεκτικά, το πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα στη Μιράντα Ξαφά, η οποία είχε προχωρήσει στο ιστορικά αμίμητο: Είχε επιχειρήσει να απελευθερώσει την κίνηση κεφαλαίων σε χρόνο-ρεκόρ, χωρίς όμως να έχει πραγματοποιήσει καμία προετοιμασία και καμία προπαρασκευή, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Τίμου Χριστοδούλου και του οικονομικού συμβούλου Λουκά Παπαδήμου, την τοποθέτηση του οποίου στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας η κ. Μιράντα Ξαφά χαιρέτισε ως «brilliant» (λαμπρή)». Η Μιράντα Ξαφά από το 1980 έως το 1991, εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσιγκτον και ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων κυρίως στη Λατινική Αμερική. Εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς την συμβολή της στην εφαρμογή της αποτυχημένης συνταγής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αργεντινή, που οδήγησε τελικά τη χώρα της λατινικής Αμερικής και το λαό της στη χρεοκοπία και στην καταστροφή.

Μίσος για το κράτος

Πολύ εύστοχα κάποιος αθρογράφος έγραψε πριν από λίγες ημέρες «Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Τζήμερος (και γενικά οι νεοφιλελεύθεροι) μισούν το κράτος πιο πολύ και από τους αναρχικούς». Ο Θάνος Τζήμερος, πέρα από την απέχθεια που νιώθει για κάθε τι κρατικό δεν χάνει ευκαιρία να εκφράζεται πάντοτε με μεγάλο πάθος εναντίον του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Έφθασε στο σημείο να δηλώσει περίπου ότι ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου και της ΑΣΟΕΕ, όπου σπούδαζε στη δεκαετία του 1980, αποτέλεσε το αιτιολογικό πλαίσιο της αδυναμίας του να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ορίστε τι δήλωσε ο κύριος Τζήμερος:  «παρόλο που ήμουν αριστούχος και υπότροφος στην ΑΣΟΕΕ, δεν πήρα ποτέ πτυχίο από αυτή τη σχολή γιατί δεν άντεχα να υφίσταμαι κάθε μέρα το πολιτισμικό σοκ που σήμαινε η σπουδή στην ΑΣΟΕΕ εκείνη την περίοδο. Βεβαίως σπούδασα οικονομικά και το έκανα για εμένα». Μάλιστα πρόσθεσε ότι «δεν μετάνιωσα για αυτήν μου την επιλογή γιατί αισθανόμουν πως η πορεία μου στο εκπαιδευτικό σύστημα ήταν μια οδυνηρή πορεία χαμένου χρόνου. Αυτό με οδήγησε στο να σπουδάσω τους τομείς του επιστητού που με ενδιέφεραν, ακριβώς επειδή η γνώση είναι μια αυταξία». Για τον Στέφανο Μάνο, δεν χρειάζονται συστάσεις. Είναι γνωστός για τις θέσεις του που αφορούν στον περιορισμό (αν όχι στην εξαφάνιση) του κράτους. Λίγο πριν από τις εκλογές του Μαΐου με δηλώσεις του είχε εμφανιστεί ως «βασιλικότερος του βασιλέως» σε ότι είχε να κάνει με τη στάση του απέναντι στο μνημόνιο: «Διαφωνούμε με τη δειλή προσέγγιση που εμφανίζει το μνημόνιο σε ότι αφορά τη συρρίκνωση του σπάταλου ελληνικού κράτους, το οποίο απομυζά χρήματα με σκοπό να συντηρηθεί» είχε δηλώσει ο κ. Μάνος. Οι δανειστές της Ελλάδας, θα ήταν πολύ πιο χαρούμενοι αν στη θέση του πρωθυπουργού της χώρας μας βρισκόταν ένας πρωθυπουργός σαν τον Στέφανο Μάνο.

Πολύ… Δημοκράτες
Ο επικεφαλής της «δημιουργίας, ξανά» Θάνος Τζήμερος, ο οποίος δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ, ανακάλυψε πρόσφατα το αιτιολογικό πλαίσιο … της αύξησης της ανεργίας στην Ελλάδα. Πρόσφατα, ταυτιζόμενος με τις θέσεις της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» δήλωσε «”Κάθε μετανάστης που εργάζεται παίρνει μια θέση από τους Έλληνες». Μάλιστα ανακάλυψε και την πολιτική ανακοπής ή τουλάχιστον μείωσης των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας, αφού όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η διαβίωση για τους μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να βρίσκεται σε τέτοια επίπεδα, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους και πρόσθεσε ότι «Με αυτόν τον τρόπο θα αποτρέπονται άλλοι μετανάστες από το να σκέφτονται την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό τους(!!!)». Και βέβαια δεν διστάζει να εισηγηθεί ευθέως την εκμετάλλευση των μεταναστών από Έλληνες επιχειρηματίες με τον εξής τρόπο: Όπως είπε οι μετανάστες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως «φθηνή» εργατική δύναμη από επιχειρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να ανταγωνιστούν αντίστοιχες επιχειρήσεις Βουλγαρία, όπου το μισθολογικό κόστος είναι πολύ χαμηλό. Όσο για τον Στέφανο Μάνο και τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» του καλό είναι, μέρες που είναι, και ενώ η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει από οργή,  να υπενθυμίζεται η εισήγηση που είχε κάνει τον Δεκέμβριο του 2008 και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι ταραχές στην Αθήνα μετά από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τότε ο Στέφανος Μάνος είχε δηλώσει ότι αν η αστυνομία δεν μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση, τότε θα έπρεπε να επέμβει ο στρατός. Τα συμπεράσματα εναπόκεινται στην κρίση του καθενός.

Πηγή: Axia Plus (του Δημήτρη Μπεκιάρη)