ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Παντελή Μπουκάλα (Καθημερινή)
Δεν βγήκε τώρα το φίδι του φασισμού από το αυγό του. Και δεν άρχισε τώρα να δαγκώνει. Τα θύματά του ήταν ήδη πολλά, Ελληνες και ξένοι· σπασμένα πλευρά και κεφάλια ανοιγμένα από λοστάρια, και βέβαια από το κοντάρι της ελληνικής σημαίας, η οποία ατιμάζεται κατ’ εξακολούθηση, έτσι όπως χρησιμοποιείται σαν άλλοθι της φασιστικής βαναυσότητας. Αρκετά είναι και τα μέλη της συμμορίας (όπως πια την αποκαλεί ακόμα και ο κ. Καρατζαφέρης) που είτε φιλοξενήθηκαν ήδη σε φυλακές για ποινικά αδικήματα πατριωτικού περιεχομένου είτε εκκρεμούν δίκες εις βάρος τους,…
για ανάλογα ανδραγαθήματα. Εις εξ αυτών, ο κ. Κασιδιάρης, εκπρόσωπος Τύπου της Χ.Α., πέταξε νερό στην κ. Δούρου, σε ζωντανή τηλεμετάδοση, κι αμέσως μετά έδειρε λεβέντικα και καραμπουζουκλίδικα την κ. Κανέλλη. Επειδή, από πάντα και για πάντα, το μοναδικό επιχείρημα του φασισμού είναι η βία, η φίμωση, ο τρόμος. Το «εγέρθητο» εν ολίγοις και το «σκασμός».
Ολα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, της επώασης και των πρώτων εμφανίσεων (σε «αντιδιαδηλώσεις», σε γήπεδα, σε πογκρόμ εναντίον μεταναστών υπό το πρόσχημα της προστασίας των γερόντων), είτε κάναμε πως δεν βλέπαμε είτε υποβαθμίζαμε τα γεγονότα, με τη βολική εξήγηση των «μεμονωμένων περιστατικών» και των «τυχαίων συμβάντων». Αλλά η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει επειδή κάποιοι αποστρέφουν το βλέμμα τους από αυτήν. Κι ας χώνει το κεφάλι της στην άμμο η στρουθοκάμηλος, η λεοπάρδαλη δεν σταματάει να τη φερμάρει. Για να μη μιλήσουμε για τις ύαινες.
Δεν δικαιούμαστε, λοιπόν, να παριστάνουμε τους έκπληκτους, τους εμβρόντητους, τους συννεφοπεσμένους. Τα σημάδια ήταν πολλά, αρκεί να ήθελε κανείς να τα διαβάσει. Η κατάρρευση της πολιτικής ώς τη σχεδόν πλήρη αναξιοπιστία και απαξία άφησε πίσω της, ανάμεσα στα συντρίμμια της ηθικής και της ευθύνης, ένα μεγάλο κενό. Και τρύπωσε εκεί ό,τι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο: η επιθετική μισαλλοδοξία, ο νεοναζισμός, ο άνανδρος τραμπουκισμός εναντίον όσων έχουν άλλο χρώμα δέρματος ή άλλο χρώμα πολιτικού φρονήματος. Κοινωνικό είναι λοιπόν το ζήτημα, άρα πολιτική θα μπορούσε να είναι η θεραπεία του.
Ενα κομμάτι της κοινωνίας, ωθούμενο από γνήσια ή καλλιεργημένη ανασφάλεια, από αυθεντικά ρατσιστικά αισθήματα, από τυφλή διάθεση τιμωρίας του «κατεστημένου» ή από έναν «πατριωτισμό» που, για να κρατήσει καθαρό το αίμα της φυλής, δεν διστάζει να χύσει το αίμα των «ακαθάρτων», έστειλε τον κ. Μιχαλολιάκο στον Δήμο Αθηναίων, παρέα με τους μπράβους του. Κι ένα πολύ πιο μεγάλο κομμάτι έδωσε στους σκοτειναυγίτες υψηλό ποσοστό τον Μάιο. Ετσι, εκτός από τα μαχαίρια, τις σιδερογροθιές και τα λοιπά αγχέμαχα που διέθεταν, οι χάλκινοι νεοναζιστές απέκτησαν και την ασπίδα του 7%. Πρόσθεσαν στον οπλισμό τους τον θώρακα που τους έδωσαν 400.000 ψηφοφόροι, τους οποίους έκτοτε επικαλούνται σαν άλλοθι για κάθε αγριότητά τους. Ενα είναι βέβαιο: το επιχείρημα της άγνοιας δεν ισχύει πια. Για κανέναν.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ