ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΑΠΟΨΗ
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Το περιστατικό αυτοδικίας στην Παιανία και η επίθεση Κασιδιάρη κατά Κανέλλη και Δούρου στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη έφεραν την εγκληματικότητα και το μεταναστευτικό στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Μετατόπισαν το ενδιαφέρον από το πεδίο του μνημονίου. Μία μεγάλη μερίδα πολιτών” ξέχασαν”, επ΄ ολίγον, ότι τον Σεπτέμβριο δεν θα έχουν να πληρώσουν φόρους, χαράτσια, πετρέλαιο για τον χειμώνα και άλλα συναφή για την καθημερινή επιβίωση και εστίασαν την προσοχή τους -με τη συνδρομή των μέσων ενημέρωσης- στα ραγδαίως αυξανόμενα κρούσματα διαρρήξεων και άλλων εγκληματικών πράξεων…
(ακόμα και δολοφονιών εν ψυχρώ) και στο αν πρέπει και κατά πόσο να εδραιωθεί ένα κράτος αστυνόμευσης και καταστολής.
Είναι προφανές πως όταν έχουν διαρρήξει το σπίτι του γείτονα ταυτίζεσαι πολύ πιο εύκολα με τον Σαμαρά που δηλώνει με πάθος και ύφος τιμωρού ότι “θα βγάλει απ΄ όλους τις κουκούλες” και θα απελάσει μετανάστες (ασχέτως αν γνωρίζει πως κάτι τέτοιο είναι πρακτικώς ανέφικτο με τους ρυθμούς που υπόσχεται) απ΄ ότι με τον Τσίπρα που λέει κάτι θολά για το Δουβλίνο 2 και ότι “όσοι μετανάστες μένουν στην Ελλάδα δικαιούνται να φέρουν τις οικογένειές τους” (συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα).
Αυτή δεν ήταν, άλλωστε, εξ υπαρχής η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ; Η συνύπαρξη μιας “θεσμικής” ηγετικής ομάδας υπό τον Τσίπρα (Δραγασάκης, Σταθάκης, Παπαδημούλης, Στρατούλης, Δούρου κ.ά) με κάτι “συνιστώσες” που σπεύδουν να στηρίξουν τους Πακιστανούς στον Αγιο Παντελεήμονα και κάνουν πορείες συμπαράστασης στα Σκόπια.
Αυτή, όμως, η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από το μνημόνιο στην εγκληματικότητα και το μεταναστευτικό μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα των εκλογών.Θα εκτρέψει (έχει ήδη εκτρέψει), δηλαδή, την προεκλογική αντιπαράθεση από ένα πεδίο προνομιακό για τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πεδίο προνομιακό για τη ΝΔ.
Τα αποτελέσματα δεν μπορούν να προβλεφθούν και να εκτιμηθούν. Είναι, όμως, βέβαιο πως η Παιανία και ο Κασιδιάρης έφεραν τη συζήτηση εκεί ακριβώς που ήθελε το επικοινωνιακό επιτελείο της Λ. Συγγρού. Εάν η τιμωρητική διάθεση του κόσμου κατά του μνημονίου και του παλιού πολιτικού προσωπικού αποδειχθεί ισχυρότερη από τα φοβικά αντανακλαστικά μιας υπαρκτής κοινωνικής κρίσης, μένει να το διαπιστώσουμε την ερχόμενη Κυριάκή.
Εκτός εάν ο ΣΥΡΙΖΑ -δηλαδή ο Τσίπρας- κατορθώσει να σχηματοποιήσει τη νέα θέση και στάση του κόμματός του, υπερβαίνοντας τις αφέλειες των “συνιστωσών” και επιβεβαιώνοντας αυτό που φαίνεται: ότι επιθυμεί να μετατοπιστεί προς το μέσο της πολιτικής κλίμακας…