ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Όνειρό του ήταν να κάνει τον Παναθηναϊκό τη μεγαλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Μετά από 13 χρόνια ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποχαιρετά το Τριφύλλι παίρνοντας μαζί του τους λόγους του διαζυγίου.
Ήταν Ιούνιος του 1999 όταν υπέγραφε το πρώτο του συμβόλαιο με τον Παύλο Γιαννακόπουλο και έχοντας γράψει στην ιστορία του μπάσκετ τις πρώτες του επιτυχίες με Παρτιζάν, Μπανταλόνα και Ρεάλ Μαδρίτης…
Από εκείνο το καλοκαίρι μέχρι σήμερα ο Ζοτς έγραψε τη χρυσή ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού με 5 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 11 πρωταθλήματα Ελλάδας και 7 κύπελλα είναι ο απολογισμός του πιο επιτυχημένου προπονητή.
Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας μπάσκετ από την ομάδα της γενέτειράς του, τη γιουγκοσλάβικη Μπόρα. Το 1986 αγωνίζεται με τη φανέλα της Παρτιζάν. Ένα χρόνο αργότερα συμμετέχει στο final four της Ευρωλίγκα και δυο χρόνια αργότερα κατακτά το κύπελλο Γιουγκοσλαβίας και το κύπελλο Κόρατς. Το 1988 στη Σεούλ στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατακτά το αργυρό μετάλλιο με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, ενώ το 1990 στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής.
Τότε στον πάγκο καθόταν το μετέπειτα κουμπάρος και φίλος του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ του 1991 ο Ζέλικο εγκαταλείπει την ενεργό δράση και αναλαμβάνει τη θέση του προπονητή της Παρτιζάν. Τον πρώτο του Ευρωπαϊκό τίτλο κατακτά απέναντι στην Μπανταλόνα στην οποία πηγαίνει το 1994. Εκείνη τη χρονιά κερδίζει τον Ολυμπιακό στον τελικό της Ευρωλίγκα. Μετά από έναν χρόνο πηγαίνει στη Ρεάλ Μαδρίτης την οποία οδηγεί στον τελικό της Ευρωλίγκα την οποία και κατακτά πάλι απέναντι στον Ολυμπιακό.
Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στον Παναθηναϊκό έβαλε γρήγορα τη «σφραγίδα» του. Από την πρώτη σεζόν στον πάγκο της ομάδας όλοι αντιλαμβάνονταν ότι είναι ο απόλυτος άρχοντας στο παρκέ και στα αποδυτήρια.
Πειθαρχία, μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση που στηριζόταν στο ομαδικό πνεύμα, χω
ρίς όμως να λείπουν και οι «ηγέτες» από την ομάδα. Η οικογένεια Γιαννακόπουλοι δεν του χαλούσαν χατίρι. Ό,τι ήθελε ο Ομπράντοβιτς γινόταν και αυτή ήταν και η συνταγή της επιτυχίας. Μια συνταγή που μετά από 13 χρόνια άλλαξε και μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν είναι καλό για τον Παναθηναϊκό και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα.