Τίνος είναι η 3η Σεπτέμβρη;

Άρθρο του

Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου

Τίνος είναι η 3η Σεπτέμβρη; Του ΠΑΣΟΚ, του Συριζα, εκείνων που θα ξανασυναντηθούν στους…μπαξέδες, ή, μήπως, του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή που κάνει πρμειέρα στον Αντένα; Η “ιδιοκτησία” της επετείου αποτελεί, τις τελευταίες ώρες, σημείο μείζονος τριβής μεταξύ της Ιπποκράτους και της Κουμουνδούρου. Πρώτος ήρξατο ο Τσίπρας που οργανώνει -στις 3 του Σεπτέμβρη- εκδήλωση στη Νίκαια με ομιλητές δύο πρώην πασοκικά στελέχη (Νίνα Κασιμάτη και Μενέλαος Γκίβαλος) και αναφορές σε Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και τα συναφή που συνδέονται σημειολογικά και συμβολικά με την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ και εκείνη την ιστορική ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου…

Και εθίγησαν τα…ιερά και τα όσια των Πασόκων. Η ηγεσία Βενιζέλου αντιδρά. Αισθάνεται και ισχυρίζεται πως η 3η Σεπτέμβρη είναι σαρξ εκ της σαρκός της. Είναι η Απαρχή του Παντός. Η πορεία από τη μεταπολίτευση στο ’81. Η αλλαγή της Ιστορίας μετά το Ραντεβού της με τον Ανδρέα. Κούνια που τους κούναγε, θα μου πείτε…

Ο Συριζα, από την πλευρά του, τι θέλει; Να υποκλέψει τους συμβολισμούς της επετείου; Να εδραιώσει στο συλλογικό υποσυνείδητο πως είναι το νέο…Κίνημα, το άδολο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70 σε εκδοχή αντιμνημονιακού -όπως απελευθερωτικού- αγώνα; Ότι το Μνημόνιο και η δανειακή Σύμβαση είναι οι …νέες Βάσεις του Θανάτου;

Ότι η Αμερικάνικη πρεσβεία μετακινήθηκε μερικές εκατοντάδες μέτρα προς την Γερμανική; Ότι ο Ανδρέας επικεφαλής στις αντιαμερικανικές διαδηλώσεις στα μέσα του’ 70 είναι ο Τσίπρας επικεφαλής της πορείας στη ΔΕΘ;

Είναι προφανές πως και οι δύο πλευρές “παίζουν” με τους συμβολισμούς για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Η 3η του Σεπτέμβρη είναι μία επετειος και ένα ιστορικό- ιδεολογικό σημείο αναφοράς που δεν ανήκει εδώ και πολλά χρόνια στο ΠΑΣΟΚ αλλά είναι και μία επέτειος που δεν έχει κανένα λόγο να οικειοποιείται ο Συριζα.

Ο δεύτερος οφείλει να χτίσει τη δική του Ιστορία, τα δικά του σημεία αναφοράς, να δημιουργήσει τις δικές τους συμβολικές και συναισθηματικές γέφυρες με τον κόσμο. Να δημιουργήσει τη δική του μυθοπλασία για την έξοδο από την κρίση, για μία Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες και όχι στους γερμανούς, τις πολυεθνικές, τις ειδικές οικονομικές ζώνες και τους αυθάδεις Τόμσεν και Τράα.

Εάν δεν μπορεί να το καταφέρει και επιχειρεί να δανειστεί φθαρμένους μύθους που καμιά σπουδαία αναφορά δεν έχουν στο σήμερα, τότε, ας με συγχωρήσει ο φίλος Αλέξης Τσίπρας, έχει σοβαρό πρόβλημα. Υπαρξιακό…

Και, στο φινάλε φινάλε, ας μας εξηγήσει, επιτέλους, κάποιος από τους “σοφούς” της Κουμουνδούρου: αντιληφθήκατε ότι η ελληνική κοινωνία νοστάλγησε το “παλαιό και υγιές ΠΑΣΟΚ” και βαλθήκατε να μας πείσετε ότι το ανακαλέσατε από την εφεδρεία; Διότι εφόσον κάτι τέτοιο καταλάβατε, μάλλον διαβάζετε λάθος ιστορικό βιβλίο…