ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αρθρο του
Αναστασίου Λαυρέντζου
Τον τελευταίο καιρό ερχόμαστε αντιμέτωποι με κρούσματα φασιστικής βίας τα οποία προκαλούν ανησυχία και αποτροπιασμό, ίσως όχι τόσο αυτά καθ’ εαυτά ως γεγονότα (που πολλές φορές ενέχουν και το στοιχείο της γραφικότητας), αλλά για τις δυνητικές τους προεκτάσεις. Δυστυχώς, την ώρα που η χώρα διέρχεται μια μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία κινδυνεύει να μετατραπεί σε κοινωνική και εθνική, δηλαδή την ώρα που απαιτείται η μέγιστη νηφαλιότητα και ειλικρίνια, ακόμη και αυτό το θέμα αντιμετωπίζεται με τη γνώριμη επιπολαιότητα και υποκρισία που χαρακτηρίζει τον ελληνικό δημόσιο διάλογο…
Ας πούμε λοιπόν την αλήθεια:
- Όταν ένας πολιτικός σχηματισμός (σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις) προσεγγίζει το 10% (και μάλιστα με ανοδικές τάσεις!) παύει να είναι περιθώριο. Αρχίζει να γίνεται κοινωνικό ρεύμα που εκφράζει ή επιλέγεται απο μερίδα του λαού για να εκφράσει κάποιο πλατύτερο αίτημα. Το αίτημα αυτό η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να το αφουγκραστεί, διότι δεν μπορεί να απομονώσει, ούτε να επιτεθεί στο 1/10 του εαυτού της. Κάτι τέτοιο θα ήταν όχι μόνο αντιδημοκρατικό αλλά και ολέθριο, γιατί θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου, σε μια στιγμή που η χώρα δεν διαθέτει καθόλου αυτή την πολυτέλεια.
- Όποιος δεν θέλει να υποκρίνεται και διαθέτει ιστορική γνώση, καταλαβαίνει ότι αυτό που «φουσκώνει» τη ΧΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ακατέργαστη αντισυστημικότητά της. Δηλαδή η ΧΑ για πολλούς δεν είναι αυτό που κατά βάθος είναι, αλλά αυτό που οι ίδιοι θέλουν να βλέπουν σε αυτήν. Ευτυχώς από μια μεριά, γιατί θα ήταν αστείο να πούμε ότι σχεδόν το 1/10 της Ελλάδας επικροτεί τη σφαγή στο Δίστομο ή θαυμάζει τα Βάφεν ΕςΕς. Όπως ακριβώς αστείοι γίνονται και οι διάφοροι βαθυστόχαστοι «αναλυτάδες», σαν και αυτούς που την νύχτα των εκλογών οδείρονταν για τα ποσοστά της ΧΑ στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα (λες και ήταν υποχρέωση μόνο των κατοίκων αυτών των περιοχών να θυμούνται τις ναζιστικές θηριωδίες…). Αυτό πρέπει να προσεχθεί, διότι δεν πρέπει να δίνουμε τροφή σε όλους αυτούς τους ξένους δημοσιογραφίσκους που δεν θέλουν και πολύ για να συμπληρώσουν την εικόνα της χώρας ως κράτους παρία, που ανάμεσα στα άλλα μαστίζεται από ρατσιστική και νεοναζιστική βία.
- Όσοι έχουν μιλήσει με νέους που είναι απλοί ψηφοφόροι της ΧΑ (τονίζω το απλοί ψηφοφόροι), τις περισσότερες φορές διαπιστώνουν ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους που βλέπουν τη ζωή τους να έχει τσαλαπατηθεί από την υποκρισία των μεγαλύτερων γενεών, τις προοπτικές τους – επαγγελματικές και οικογενειακές – να έχουν ακυρωθεί, τη χώρα τους να ταπεινώνεται και ένα πολιτικό σύστημα να τους αναθέτει βάρη, για τα οποία μόνο αυτοί δεν είναι υπεύθυνοι. Ποιος πολιτικός έχει το ανάστημα να κατηγορήσει αυτή τη γενιά, η οποία λυντσάρεται πανταχόθεν, επειδή η αντίδράσή της δεν είναι πολιτικώς ορθή;
- Τα θέματα τα οποία θίγει η Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να μας απασχολήσουν πρωτίστως ως μείζονα προβλήματα της χώρας και όχι επειδή η Χρυσή Αυγή τα φέρνει στο προσκήνιο με τον τρόπο που τα φέρνει. Για παράδειγμα όταν η χώρα δέχεται μια μαζική είσοδο μεταναστών από την Ασία και την Αφρική η οποία ξεπερνά τους 100.000 λαθρομετανάστες κατ’ έτος, αυτό δεν είναι ένα μείζον ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί με νηφαλιότητα αλλά και με αποφασιστικότητα; Από την άλλη, για να πάμε στα πιο απλά, πώς γίνεται το ελληνικό κράτος να έχει γονατίσει τη χώρα στη φορολογία και την ίδια στιγμή να κάνει τα στραβά μάτια στο παράνομο λιανεμπόριο που στερεί τα δημόσια ταμεία από πολύτιμους πόρους και βάζει λουκέτο στις νόμιμες ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις;
Το πολιτικό σύστημα βρίσκει στη Χρυσή Αυγή έναν χρήσιμο «μπαμπούλα», μέσω του οποίου επιχειρεί για μια ακόμη φορά να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από τις τεράστιες ευθύνες που το ίδιο έχει για την κατάντια της χώρας. Όσοι ανησυχούν πραγματικά για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, ας αφήσουν την υποκρισία και ας επικεντρωθούν στα αίτια που παράγουν αυτό το φαινόμενο, που δεν είναι άλλα από την άρνηση του πολιτικού συστήματος να αυτοκαθαρθεί, να ανανεωθεί με νέους ικανούς ανθρώπους και να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που το ίδιο δημιούργησε στη χώρα. Και η ελληνική κοινωνία θα πρέπει επίσης να πάψει να υποκρίνεται και να δει το πρόσωπό της στον καθρέπτη, αν θέλει να σωθεί…
Λοιπόν κύριοι πολιτικοί, καιρός να μάθετε ότι δεν γίνεται και η πίτα γερή και ο σκύλος χορτάτος! Ο σκύλος λύσσαξε και θα δαγκώσει όποιον βρει μπροστά του…
Αναστάσιος Λαυρέντζος
MSc Οικονομικά Μαθηματικά,
MSc, BSc Φυσική
Twitter: @LavrentzosA