ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Η επιχείρηση “παραγωγής μίσους”, από μερίδα του πολιτικού προσωπικού, κυρίως, όμως, από κάποιους δημοσιογράφους- πάστορες και δημοσιολογούντες, με στόχο τους Γερμανούς και το πρόσωπο που συμβολοποιεί τον “γερμανικό ψυχισμό”, την Μέρκελ, αποτελεί μία πολύ σοβαρή και βολική (για ορισμένους) παραπλάνηση.
Η Ελλάδα έζησε πολλές δεκαετίες με εκρήξεις αντιαμερικανισμού. Οι ΗΠΑ έχουν εγγραφεί άκρως αρνητικά στο συλλλογικό υποσυνείδητο εξαιτίας της Χούντας και του ρόλου που έπαιξε ο αμερικανικός παράγοντας στη διαμόρφωση της “νέας τάξης πραγμάτων” στην ευρύτερη περιοχή μας.
Τον αντιαμερικανισμό διαδέχθηκε τα τελευταία χρόνια ο αντιγερμανισμός…
Ο Δήμος Σταρένιος της παλιάς ταινίας του Τζέϊμς Πάρις (εάν ενθυμούμαι σωστά) που (αυτο)προσφερόταν στην υποδούλωση και έλεγε “οι Γερμανοί είναι φίλοι μας” συμπυκνώνει τον σημερινό αποπροσανατολισμό.
Μπορεί οι Γερμανοί να μην είναι φίλοι μας (τους φίλους σου τους επιλέγεις- αν και οι επιλογές μας, συχνά έγιναν με “περίεργα” κριτήρια) αλλά δεν είναι και εχθροί μας. Εχθροί μας είναι εκείνοι από τη γερμανική πολιτική και επχιειρηματική ελίτ που επιχειρούν να επιβάλλουν τη νέα οικονομική τάξη πραγμάτων στον ευρωπαϊκό νότο.
Ο γερμανικός λαός έχει ευθύνες στο βαθμό που αποδέχεται,χ ειραγωγούμενος από τη Bild ή το Spiegel, την αντίληψη περί “τεμπέληδων του ευρωπαϊκου νότου”. Αλλά μήπως κι εμείς δεν έχουμε χειραγωγηθεί με παρόμοιες αντιλήψεις για τους κεντροευρωπαίους που …έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς κτίζαμε τον Παρθενώνα;
Όμως, όταν ανήμπορος και ημιθανής στέκεσαι μπροστά στα λιοντάρια του Κολοσσαίου, το αντανακλαστικό συναίσθημα σε οδηγεί να βλέπεις ως εχθρό μόνο το λιοντάρι. Λογικό. Εάν στρέψεις, όμως, το βλέμμα σου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου θα δεις στην άκρη της αρένας εκείνους που τα κρατούσαν επί μέρες νηστικά και φρόντισαν να ανοίξουν τις πόρτες και να τα βγάλουν στην αρένα.
Εκείνοι είναι οι πραγματικοί εχθροί. Κι αυτοί, συνήθως, είναι αυτόχθονες. Είναι όλοι εκείνοι που ψήφιζες τόσα χρόνια. Εκείνοι, στα ανάκλιντρα των οποίων προσκυνούσες για ένα ρουσφέτι.
Όσοι, λοιπόν, προσπαθούν να σε πείσουν ότι “εχθρός είναι η Μέρκελ”, σου κρύβουν ότι τις κερκόπορτες δεν τις ανοίγουν οι εισβολείς αλλά κάποιοι εκ των έσω. Φυσικά, η Μέρκελ πρέπει να λάβει το μήνυμα για την πολιτική που εφαρμόζει το οικονομικό Ράϊχ του Βερολίνου. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία, όμως, έχει να λάβουν το μήνυμα εκείνοι που άνοιξαν την κερκόπορτα στη Μέρκελ.
Όσοι εστιάζουν την προσοχή σου και χειραγωγούν το θυμό σου, στρέφοντάς τον στη Μέρκελ, είναι πιθανό να θέλουν να ξεχάσεις εκείνους που κρατούν τα κλειδιά της μικρής πόρτας των τειχών…