Do or die mr. Kedikoglou;

του Σεραφείμ Κοτρώτσου

Ο Σίμος Κεδίκογλου είναι, αναμφισβήτητα, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και την κατάλληλη ώρα.

Με την ενδυμασία του πιστού, ενίοτε και λίγο αφελούς, αλλά, πάντοτε, τυποποιημένου σε βαθμό ψυχρότητας κυβερνητικού εκπροσώπου ο κ. Κεδίκογλου αρχίζει να “λύνεται”, να αποκτά αυτοπεποίθηση και να καταγράφει τους δικούς του λεκτικούς αρριβισμούς. Τελευταία “επιτυχία” το …”do or die” …

(ή το κάνεις ή πεθαίνεις) που χρησιμοποίησε για να δείξει την απόλυτη αναγκαιότητα της ψήφισης των μέτρων και της συνέχισης της πολιτικής του μνημονίου και της ύφεσης.

Είναι προφανές πως εάν ο κ. Κεδίκογλου ψελλίσει “do or die” στη Χαλκίδα, το Αλιβέρι ή την Αιδηψό, θα σκάσει στα γέλια ακόμα και η…γέφυρα του Ευρίπου. Όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έχοντας, προφανώς, απωθημένο να είχε θητεύσει δίπλα σε έναν Μπιλ Κλίντον ή έναν Τόνι Μπλερ, νομίζει πως χρησιμοποιώντας τζεϊμσμποντικές ατάκες ( κάτι σαν Die another Day…) μπορεί να εξηγήσει καλύτερα γιατί κόβουν τη σύνταξη του ΟΓΑ από τον αγρότη στην Κύμη -που είναι και στην εκλογική του περιφέρεια.

Ελπίζω να το νομίζει. Γιατί εάν η τάση του να χρησιμοποιεί τέτοιες ατάκες δεν εκκινεί από την ανάγκη του να εξηγήσει (τα ανεξήγητα, θα μου πείτε) αλλά από ένα σαλονάτο τουπέ του τύπου “έχω και μεταπτυχιακό, πάμε μια βόλτα;”, τότε ο κ. Κεδίκογλου μπορεί να είναι βέβαιος για την αποτυχία του ως εκπρόσωπος, δικαιούται, όμως, να ελπίζει ότι ένα ρολάκι στο Skyfall είναι κοντά…

ΥΓ.  Πάντως στον μισθωτό, τον άνεργο, τον συνταξιούχο δεν μπορείς να πεις Do or Die, ούτε Die another day. Η κοινωνία είναι ήδη “νεκρή”. Ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει ο ίδιος ο κ. Κεδίκογλου ή οι φίλοι του που προσλαμβάνονται σωρρηδόν σε “ευαγή ιδρύματα”.