ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Άρθρο του
Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Η δήλωση Λαφαζάνη “δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να κυβερνήσουμε, εγώ δεν θέλω να κοροϊδεύω τον κόσμο” άνοιξε μεγάλη συζήτηση και αποτέλεσε αιχμή επιθέσεων κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κρύβω ότι άσκησα, κι εγώ, κριτική για την προχειρότητα και την πολυγλωσία μεταξύ των στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο οποίο, όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν, πλέον, προβάδισμα έναντι της Ν.Δ…
Πρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα:
* Από το 1974 και εντεύθεν μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήταν κόμματα εξουσίας. Είχαν, δηλαδή, (παρα)κουλτούρα νομής της εξουσίας και είχαν δημιουργήσει μηχανισμούς πελατειακών σχέσεων με το κράτος και τον ψηφοφόρο. Τα κόμματα αυτά “εκπαίδευσαν” στελεχικό δυναμικό που κατάκτησε τον δημόσιο τομέα και στην πορεία των χρόνων δημιούργησε την πλαστή εντύπωση ότι είναι “ανακτικατάστατο”. Όλα αυτά αποδείχθηκαν ψευδή και παραπλανητικά. Ακόμα και σήμερα η “ετοιμότητα” του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εξαντλείται στην επιστράτευση παλαιών -και συνήθως αποτυχημένων- πολιτευτών ή ¨κολλητών”. Πόσα, για παράδειγμα, ήταν τα μη κομματικά στελέχη (με επιτυχημένη πορεία στην αγορά) που “ανακάλυψαν” τα κόμματα εξουσίας;
* Η Αριστερά (και δη η ανανεωτική που δεν απαρνήθηκε ποτέ κατηγορηματικά τη συμμετοχή σε συμμαχικά σχήματα διακυβέρνησης) δεν είχε ανάλογη κουλτούρα. Ουδείς σκέφθηκε ποτέ ότι θα κυβερνήσει και θα χρειαστεί άμεσα μερικές εκατοντάδες στελέχη για τον κρατικό μηχανισμό. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορείται γι αυτό, μόλις τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιεί ότι πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα. Κι εκεί είναι, εκ των πραγμάτων, ευάλωτος, αφού εν μέσω αγωνίας για ετοιμότητα, θα παρεισφρύσουν στις τάξεις του και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θα “πουλήσουν” την εμπειρία τους.
Εάν, ωστόσο, υποκύψει κανείς στο δίλημμα περί ¨ετοιμότητας”, ουδείς πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν πρέπει να κυβερνήσει τον τόπο.
Η Δημ. Αρ, για παράδειγμα, που ουδέποτε άσκησε εξουσία, ήταν έτοιμη όταν εισήλθε στο σχήμα της τριμερούς συγκυβέρνησης; Ο λΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου (που τοποθέτησε, μάλιστα, και υπουργούς εκ των βουλευτών του);
Προφανώς όχι. Όμως, εξίσου προφανώς, ούτε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμοι.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, για παράδειγμα, επιστρέτευσε μερικά ικανά μυαλά του εξωτερικού (π.χ ο Μ. Μπλέτσας του ΜΙΤ) που παρέμειναν, ωστόσο, στο περιθώριο, αφού δεν κατέστη εφικτό να δουλέψουν με τον τρόπο που δουλεύει η δημόσια διοίκηση.
Το 1981, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου βρέθηκε να κυβερνά με 48%, τους υπουργούς του -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν τους ήξεραν ούτε οι…θυρωροί τους (κατά τον μακαρίτη Γιώργο Κατσιφάρα). Λίγοι βρέθηκαν, όμως, να αμφισβητήσουν ότι από εκείνη την “άγνωστη γενιά” στελεχών, βρέθηκαν μερικές δεκάδες που ακόμα και σήμερα κυβερνούν.
Που καταλήγουμε: η “ετοιμότητα” είναι σχετικό πράγμα. Σημασία έχει, πρωτίστως, το σχέδιο, η στρατηγική και η βούληση. Πρόσωπα θα βρεθούν. Πρόσωπα, ειδικά, με εμπειρία. Που να έχουν δουλέψει. Κι όχι όπως πολλοί εξ αυτών που μας κυβέρνησαν και δεν είχαν κολλήσει ένσημο στη ζωή τους.
Οι πολίτες, λοιπόν, έχουν να επιλέξουν μεταξύ εκείνων που δηλώνουν (εκ φύσεως και εκ θέσεως) έτοιμοι, με προϋπηρεσία κτηθείσα στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης (κυβερνήσεις, δηλαδή, που έφεραν τη χώρα στη σημερινή καταστροφή), κι εκείνων που…τώρα μαθαίνουν.
Πριν επιλέξουμε ας μας πουν -και οι μεν και οι δε- ποιο είναι το σχέδιό τους και η πολιτική τους βούληση. Η κομματική προϋπηρεσία τους λίγο μας ενδιαφέρει, ιδιαίτερα όταν συνδέεται με διαχείριση ζοφερών υποθέσεων και άλλων τινών…