του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Η ελληνική κοινωνία υπήρξε παλαιόθεν “κοινωνία της κλειδαρότρυπας”. Οι μικροαστοί, πάντοτε, κοίταζαν κρυφά από τη γρίλια του παραθύρου τον απέναντι (μεταφορικά και κυριολεκτικά). Κι’ όταν κυριάρχησε η λεγόμενη μεσαία τάξη, άνθισαν τα Ciao Ant1, τα δελτία του Star, οι Πετρούλες και τα εγχώρια super models με i–q ραπανακίου…
Από χθες, το διαδίκτυο “σπάει πλάκα” με την ατάκα του Τατσόπουλου. Οι υποκριτές τον κατηγορούν για την ελευθερο (αθυρο)στομία του και οι υπόλοιποι (οι περισσότεροι) κάνουν διαγωνισμό με δικές τους ατάκες, επιδεικνύοντας φλέγμα ηλικιωμένου Σκοτσέζου…
Καθημερινά λέγονται “τέρατα”. Τα περισσότερα, συνήθως, αφορούν τη ζωή μας. Μας προσβάλλουν σαν ανθρώπους, σαν πολίτες, υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, μας ωθούν σε έναν ιδιότυπο διχασμό. Καμία αντίδραση. Καμία “ατάκα” που να προσβάλλει τον προσβάλλοντα.
Ο Τατσόπουλος, όμως, έκανε…σουξέ.
Θα ρωτήσει κάποιος: ήταν σωστό αυτό που είπε; Προσωπικά αδιαφορώ. Ο Τατσόπουλος έχει μία δημόσια διαμάχη με τη Χρυσή Αυγή. Διαφωνώ με το ύφος, τον τρόπο και την τακτική αλλά, όταν άλλοι είτε σιωπούν, είτε υπονομευτικά καλλιεργούν μισαλλοδοξίες που “φουντώνουν” τέτοιες απόψεις, προτιμώ τον Τατσόπουλο.
[ Ο Τατσόπουλος έκανε πολλά λάθη. Από το ανεκδιήγητο 1821 του Σκάϊ μέχρι την επιμονή του να μιλάει…τηλεοπτικά και να χάνει, ενίοτε, την ουσία (που όμως την ξέρει καλύτερα από άλλους)]
Όμως, εκείνο που με εκνευρίζει περισσότερο είναι η “πλακίτσα”. Όταν σε βιάζουν καθημερινά, η εμμονή στην “πλακίτσα” επιβεβαιώνει την κατά παράφραση αντίληψη Πάγκαλου “όλοι μαζί τα σπάσαμε”.
ΥΓ 1. Το σουξέ Τατσόπουλου στο twitter και το facebook αιτιολογεί, για παράδειγμα, γιατί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν (followers)παρηκμασμένους αστέρες της showbiz ή ανερχόμενες μοντελοσαχλαμάρες. Κολλημένοι στην κλειδαρότρυπα και χαχανούληδες…
ΥΓ 2.«Βαράτε, βαράτε… Σας υπόσχομαι εφεξής να μιλάω σαν τον Αβραμόπουλο, υποκριτές του κώλου», είπε ο Τατσόπουλος σε όσους τον «πετροβόλησαν» ή απλώς έκαναν καυστικό χιούμορ για την δήλωση του που αφορούσε τη… μισή Αθήνα. Ελπίζω να μην κάνει πράξη την αντίδρασή του. Προτιμώ να μιλάει και να διαφωνώ μαζί του. Και να τον οικτίρω. Όπως αναμένω, όσοι αντέδρασαν με την μικρή (ή μεγαλύτερη) επικοινωνιακή ανοησία του, να αντιδράσουν τουλάχιστον ανάλογα στις επικίνδυνες και διχαστικές ατάκες των κασιδιάρηδων, τους χαζοχαρούμενους που χορεύουν στον βυθζόμενο Τιτανικό, στον επηρμένο κυνισμό και τους αρριβισμούς της πολιτικής σκηνής.
ΥΓ3. Εάν ο Τατσόπουλος “πήδηξε τη μισή Αθήνα”, ποσώς με ενδιαφέρει. Όσο δεν ανήκω σ αυτή, η υπόθεση αφορά τη μισή Αθήνα που “πηδήχθηκε” –ελπίζω να το χάρηκε. Περιμένω, ωστόσο, το ίδιο ενδιαφέρον των “κοινωνικών σχολιαστών” για εκείνους που “πήδηξαν ολόκληρη την Ελλάδα”, κι αυτούς που “πηδούν” καθημερινά τις συνειδήσεις και την Ιστορία.