ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Ο κ. Πάγκαλος εξεμάνη, σήμερα το πρωί στο Mega, για τις δηλώσεις Τατσόπουλου και διατύπωσε την άποψη ότι όχι μόνο θα έπρεπε να έχει διαγραφεί, ήδη, από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα έπρεπε να είχε ξωπεταχθεί με τις κλοτσιές από τη Βουλή. Θα συμφωνήσω με τον πρώην αντιπρόεδρο, υπουργό Πολιτισμού, Εξωτερικών, υποψήφιο Δήμαρχο και, πάντοτε γαλλοτραφή διανοούμενο της πολιτικής…
Θα τον παρακαλούσα, απλώς, υπενθυμίζοντας με ταπεινότητα, για την εμπειρία του, τις πηγές της Γαλλικής Δημοκρατίας, τις οποίες γνωριζει πολύ καλύτερα εμού –θεωρώντας δεδομένο ότι στις μέρες μας η Ελληνική μοιάζει λιγότερο φανταιζί– να γενικεύσουμε την προτροπή του. Να ξωπετάξουμε, δηλαδή, εκτός Βουλής, με τις κλοτσιές, κάθε βουλευτή που έχει προσβάλλει το κοινό αίσθημα και την αστική αισθητική μας.
Τον Τατσόπουλο, φερ ‘ ειπείν, για την γιγαντιαία ανοησία και τον εκπεμφθέντα σεξισμό, αλλά και όλους εκείνους που αποκάλεσαν τους Έλληνες “απατεώνες’, τη χώρα “Τιτανικό”, εκείνους που μιζάρισαν κατά το παρελθόν σε υποτιμήσεις του σαββατοκύριακου, που αγόρασαν υποβρύχια που γέρνουν και ss300 που δεν εντάχθηκαν ποτέ στο ενιαίο δόγμα, που άλλαζαν βαλίτσες για TOR M1 με ρώσους μαφιόζους, εκείνους που επιμένουν ακόμα και σήμερα ότι τη σημαία στα Ίμια την πήρε ο αέρας, εκείνους που αποκάλεσαν “κοπρίτες” 1.000.000 οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων (αναμφιβόλως περισσότερους από τις μισές γυναίκες της Αθήνας του Τατσόπουλου- εξαιρώντας, προφανώς, τις άνω των 60 και τις κάτω των 17), εκείνους που ώθησαν στην ανεργία και τον κοινωνικό αφανισμό 1,5 εκατομμύριο ανέργους του ιδιωτικού τομέα, εκείνους που παρακαλούσαν δημοσίως “να πεθαίνουν νωρίτερα οι Έλληνες γιατί ζουν πολύ και δυσκολεύουν τα ταμεία”, εκείνους που χαχανιστά έλεγαν να νοικιάσουμε την Ακρόπολη, όσους “έφαγαν” τα δισ του κόσμου στο Χρηματιστήριο υποσχόμενοι ότι θα πάει στις 10.000 μονάδες, και εν γένει κάθε έναν που υπέπεσε σε ολίσθημα ισοδύναμο ή σοβαρότερο εκείνου του Τατσόπουλου.
Ήτοι, κάθε έναν που “πήδηξε” με την συμπεριφορά του έστω και κατ΄ ελάχιστο κάτι περισσότερο από τη “μισή Αθήνα” του Τατσόπουλου. Με μία ελαχιστοτάτη (;) διαφορά που φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει μεταξύ “πηδήματος” και “Πηδήματος”.
Αυτά τα ολίγα για τη συνεχιζόμενη υποκριτική έκρηξη όσων αφού θαύμασαν και θώπευσαν τη Σαλώμη αναζητούν, τώρα, εναγωνίως, μία κεφαλή επί πίνακι για να αποστραφεί η προσοχή από τον εγωκεντρικό πριαπισμό τους…