ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟΔΟΞΟ ΣΧΕΔΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΠΑΡΟΖΟ- ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ;
«Κάτι ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ομοσπονδία της Γερμανίας, αυτό είναι το μέλλον της ευρωζώνης σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή» αναφέρει χαρακτηριστικά άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Liberation που εστιάζει στο σχέδιο 55 σελίδων που δημοσίευσε ο Ζοζε Μανουέλ Μπαρόζο την περασμένη Τετάρτη…
Σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας ακόμα και αν η λέξη από «F» (Fédération – ομοσπονδία) αποφεύγεται αυτό που προτείνει η Κομισιόν δεν απέχει καθόλου από μια πραγματική ομοσπονδία η οποία θα έχει τεθεί σε ισχύ στα επόμενα πέντε χρόνια.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο κεντρικός στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας κοινός προϋπολογισμός της ευρωζώνης ο οποίος δεν θα χρηματοδοτείται από τα κράτη – μέλη αλλά από άλλους πόρους, όπως ο φόρος επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών ή φόρος διοξειδίου του άνθρακα. Καθώς ο συντονισμός 17 κοινοβουλίων είναι πρακτικά αδύνατος το σχέδιο προβλέπει τις αποφάσεις να τις λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.
«Σε αυτό το σημείο η ευρωζώνη θα μοιάζει με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά η διαφορά έγκειται στοπ γεγονός πως θα υπάρχει περισσότερος έλεγχος επί των εθνικών προϋπολογισμών ώστε να αποφεύγονται οι αποκλίσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο.
Σύμφωνα με τη Liberation για να αποφευχθούν μελλοντικές κρίσεις που θα οφείλονται σε υπερβολικό δανεισμό οι χώρες της ευρωζώνης θα μπορούν να προχωρούν σε άμεση επαναγορά χρέους, ώστε να μην συντηρείται ένας φαύλος κύκλος δανεισμού αλλά με την προϋπόθεση η χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα να εφαρμόζει σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η ευρωζώνη θα μπορεί επίσης να εγγυηθεί όλες τις καταθέσεις στις τράπεζες και θα εκπροσωπείται ως ξεχωριστή οντότητα διεθνώς.
Για να επιτύχει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να επανέλθει ο ισχυρός γαλλο – γερμανικός άξονας ώστε να καταφέρουν να πείσουν τους ευρωσκεπτικιστές Βρετανούς και άλλες χώρες μη- μέλη του ευρώ να δεχθούν τις απαραίτητες αλλαγές στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες