ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Τι υπήρξε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου ο Ανδρέας Λοβέρδος; Ποιά καταγραφή μπορεί να ελπίζει ότι του αναλογεί; Εάν κρίνω από την εμμονή του να εκσυγχρονίσει το σύστημα εξουσίας με μία κίνηση- κόμμα που, τελικά, είναι μία παρέα φίλων και επιρροών του ανά την Ελλάδα, ο κ. Λοβέρδος δεν έχει καμμία επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα…
Νομίζει, όμως, πως έχει επαφή με τους αριθμούς και τις στατιστικές. Ο κ. Λοβέρδος, ακούγοντας, προφανώς, τις αναλύσεις δημοσκόπων, αξιολογεί πως δημιουργείται ένα πολιτικό κενό μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Κενό που δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, να καλύψει το ΠΑΣΟΚ, η δημοσκοπική δύναμη του οποίου τείνει ταχύτατα στο μηδέν. Κι αυτό το κενό επιδιώκει να καλύψει με ένα μόρφωμα που θα θυμίζει φιλελεύθερο σοδιαλδημοκρατικά μεταμφιεσμένο εκσυγχρονισμό με ισχυρές δόσεις μνημονιακών αντιβιοτικών.
Αυτή η προσέγγιση είναι σωστή. Εκτός από τους αριθμούς, όμως, υπάρχει και η κοινωνία. Υπάρχει και το συλλογικό υποσυνείδητο. Στο οποίο ο κ. Λοβέρδος είναι καταγεγραμμένος ως ένας από τους πιο μισητούς πολιτικούς που πέρασαν από την πολιτική σκηνή. Νομίζω πως μόνο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να δικαιούται το όνομά του στην μαρκίζα των απαξιωμένων πριν απ΄ αυτό του κ. Λοβέρδου.
Ο άνθρωπος, όμως, που έβαλε τους “βαρβάρους” από την κερκόπορτα του εργασιακού- ασφαλιστικού, ο άνθρωπος που διέλυσε το σύστημα περίθαλψης με έναν εξ υπαρχής χρεοκοπημένο ΕΟΠΥΥ, ο άνθρωπος που είπε την ατάκα “ε, κι αυτοί δεν πεθαίνουν κιόλας” -μιλώντας για τους συνταξιούχους-, αυτός ο άνθρωπος, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα είχε επιλέξει διακριτικά την πολιτική αυτοεξορία.
Ο κ. Λοβέρδος δεν το πράττει. Σε ένα μιντιακό σύστημα, δε, τόσο βαθιά διαβρωμένο και ανυπόληπτο, ο πρώην υπουργός φαντάζει “φρέσκο” πράγμα. Ή, τουλάχιστον, πλασάρεται ως τέτοιο. Τις τελευταίες ημέρες, για παράδειγμα, είχε τόσο χρόνο παρουσίας στην τηλεόραση όσο δεν είχαν το ΚΚΕ ή οι Ανεξάρτητοί Έλληνες τον τελευταίο εάν χρόνο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κ. Λοβέρδος θα επιτύχει την καταγραφή που επιδιώκει. Του το επιτρέπουν σχέσεις που είχε οικοδομήσει τα προηγούμενα χρόνια και η ευγενής -ενίοτε παθητικότατη- αποστασιοποίηση των πολιτών από τις κακές επιθεωρήσεις. Από την άλλη, όταν βλέπεις Dancing with the Stars και τούρκικα που να βρεις χρόνο να φωνάξεις στον Λοβέρδο “που πας ρε Καραμήτρο;”.
Ποιά θα είναι η καταγραφή αυτή θα δούμε. Με τα παρακάλια και τις αμοράλ ανακωχές πας μπροστά στη Δανιμαρκία όπου όλα εξαγοράζονται με έναν καφέ στο Da Capo με την κυρία Simpson. Μόνο που κάποια στιγμή όλα αυτά τελειώνουν. Και κάποιοι θυμούνται πως έχεις μεγάλη ευθύνη που ο καρκινοπαθής γείτονας δεν βρήκε εγκαίρως το φάρμακό του.
Άντε πιά…
(σκίτσο Έφη Ξένου από το Βήμα)