τουΣεραφείμ Π. Κοτρώτσου
από τη RealNews
O Ανδρέας Λοβέρδος διαθέτει σημαντικές ομοιότητες με τον χαρακτήρα του Προυστ, Μορέλ, ο οποίος δαιμονοποιεί έναν Εβραίο που του δάνεισε χρήματα και αναπτύσσει αντισημιτικά αισθήματα μόνο και μόνο για να μην νοιώσει ευγνωμοσύνη.
Κατά ανάλογο τρόπο ο πρώην υπερυπουργός περιγράφει με πολύ μελανά χρώματα το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, ίσως για να μην κάνει (κι αυτός) την αυτοκριτική του για την καταβύθιση του μεγαλύτερου μεταπολιτευτικού πολιτικού μύθου…
Πασχίζοντας για μία προσωπική καταγραφή στη σύγχρονη πολιτική ιστορία ο Λοβέρδος βαδίζει προς την ίδρυση ενός (ακόμα) κόμματος, επικαλούμενος μια θολή αίσθηση ότι υπάρχει κενό μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ το οποίο πρέπει να καλύψει.
Θα μπορούσε, ίσως, να συμβεί εάν το όνομά του δεν είχε ταυτισθεί με τις πιο αντικοινωνικές εξάρσεις της περιόδου μετά το 2010. Εργασιακά, ασφαλιστικό και ΕΟΠΥΥ είναι «επιτεύγματα» που φέρουν τη δική του ή και τη δική του υπογραφή.
Το να ελπίζει, λοιπόν, ότι αυτά μπορεί να ξεχαστούν και μία μερίδα ψηφοφόρων να του αναγνωρίσουν «συνέπεια» λόγων και πράξεων, παρότι όλα αυτά οδήγησαν στην ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα, χαρακτηρίζει, αναμφισβήτητα, έναν πολύ αισιόδοξο άνθρωπο.
Ή κάποιον που ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Εκτός εάν –ως άλλος Δανιήλ (παλαιός προπονητής)- ο Λοβέρδος βλέπει, κι αυτός, «εκατό χρόνια μπροστά»…