ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ «Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σήμερα σε σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, πιο συντηρητική σε σύγκριση με σοσιαλδημοκρατία της μεταπολιτευτικής περιόδου» εκτιμούν οι «Θέσεις» της Κεντρικής Επιτροπής για το 19ο Συνέδριο του KKE (11-14 Απριλίου 2013) , ενώ χαρακτηρίζουν ως «σημαντική παρακαταθήκη» για το εργατικό και λαϊκό κίνημα την «άρνηση συμμετοχής του Κόμματος σε κυβέρνηση εθνικής διαχείρισης της κρίσης»…
Η ΚΕ του ΚΚΕ εκτιμά ότι θα συνεχιστούν οι απόπειρες και οι πιο συστηματικές προσπάθειες για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Με τα σημερινά δεδομένα, όπου το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πορεία αποσάρθρωσης, η κύρια τάση που διαφαίνεται είναι η αναμόρφωση να βασιστεί σε δύο πολιτικούς πόλους: Ο ένας της κεντροδεξιάς με άξονα τη ΝΔ, που όμως έχει απολέσει δυνάμεις όχι μόνο σε ψήφους αλλά και από διασπαστικές κινήσεις και ο άλλος της κεντροαριστεράς με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αστική τάξη της χώρας προσαρμόζει τις επιλογές της, παίρνοντας υπόψη ποια πολιτική δύναμη, ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό, λαϊκό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης, να εξασφαλίσει ότι είτε ελεγχόμενη είτε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με έξοδο από την Ευ¬ρωζώνη θα πραγματοποιηθεί με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις.
Το δίπολο κεντροδεξιά με κορμό τη ΝΔ και κεντροαριστερά με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα σχετικά ρεαλιστικό σενάριο για την αστική τάξη, με μεταβατικό ενδεχομένως χαρακτήρα, καθώς υπάρχουν διεργασίες και για γένεση νέων κομμάτων για την παγίδευση της εργατικής λαϊκής συνείδησης».
Όπως μάλιστα σημειώνει:
«Η εξέλιξη της παρούσας οικονομικής κρίσης επέφερε ρωγμές στο υπάρχον αστικό πολιτικό σύστημα, ορισμένη δυσλειτουργία σε μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους και στις υπηρεσίες, όπως σε εφορίες, στα δημό¬σια νοσοκομεία, επιδεινώθηκε η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία, στη δημόσια εκπαίδευση. Δηλαδή, εκ των πραγμάτων αποδυναμώθηκαν μέσα με τα οποία το καπιταλιστικό κράτος εξασφάλιζε τον έλεγχό του σε εργατικές και λαϊκές μάζες, συμμετέχοντας άμεσα στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.
Η αστική διακυβέρνηση προσαρμόστηκε σε νέα μορφή, αυτή της συνεργασίας αστικών κομμάτων – παρά τις αντιθέσεις τους – που για χρόνια εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση (κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου στηριζόμενη από ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και αρχικά και από τον ΛΑ.Ο.Σ., κυβέρνηση Αντ. Σαμαρά στηριζόμενη από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές στις 17 Ιούνη 2012). Δρομολογήθηκε η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στοιχείο της οποίας είναι και η αναστήλωση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που εκφράστηκε με την απότομη εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στηρίζεται από ένα μεγάλο αριθμό στελεχών του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών του».
Παράλληλα επιτίθεται στη Χρυσή Αυγή:
«Η Χρυσή Αυγή είναι εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική φασιστική οργάνωση. Ο εθνικοσοσιαλισμός, στο επίπεδο της ιδεολογίας, αποτελεί συγχώνευση του εθνικισμού με μικροαστικές «σοσιαλιστικές» αντιλήψεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Αξιοποιεί τα υπαρκτά προβλήματα που προκαλεί η αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Ελλάδα, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου έρχεται στην Ελλάδα με σκοπό να μετακινηθεί προς την Ευρώπη. Η Χρυσή Αυγή στηρίζεται από σημαντικούς θύλακες του κράτους και του παρακράτους και ο ρόλος της στοχεύει στο χτύπημα του ΚΚΕ, στο τσάκισμα του εργατικού κινήματος.
Η Χρυσή Αυγή αποτελεί τμήμα και κόμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι οργάνωση της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Αποτελεί όχημα για να διεισδύουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα αντιδραστικές ιδέες, περιτυλιγμένες με δήθεν αντιπλουτοκρατική γραμμή και δημαγωγία σε συνθήκες κρίσης. Αξιοποιεί τη φασιστική δημαγωγία και μιμείται ή θυμίζει θέσεις και πρακτικές των ταγμάτων εφόδου, ιδιαίτερα της περιόδου πριν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Προτάσσει την προβολή του ελληνικού έθνους υπεράνω των άλλων, με χαρακτηριστική θέση «πάνω απ’ όλα είναι το ελληνικό αίμα». Θεωρεί φυλετικό εχθρό τους μετανάστες, κυρίως τους «σκουρόχρωμους», «μαύρους», τους Τσιγγάνους, όπως ο Χίτλερ τους Εβραίους κ.ά.
Συντελούνται διεργασίες εμφάνισης και άλλων εθνικιστικών μορφωμάτων, μετακινήσεις μεταξύ τους».
Με τις «Θέσεις» της ΚΕ το ΚΚΕ:
• Εκτιμά πως «Η γενική αντιμνημονιακή γραμμή οδηγεί ουσιαστικά το εργατικό κίνημα κάτω από τη σημαία τμήματος της αστικής τάξης, υπηρετεί τα δικά της συμφέροντα».
• Χαρακτηρίζει «αποπροσανατολιστικό αστικό επιχείρημα» τα περί απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και κατοχής από τη Γερμανία: «Αναπαράγεται η συνθηματολογία περί απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και κατοχής από τη Γερμανία. Πρόκειται για αποπροσανατολιστικό αστικό επιχείρημα, που επιδιώκει να συσκοτίσει το ουσιαστικό ζήτημα ότι η υποδεέστερη θέση μιας χώρας σε μια ιμπεριαλιστική συμμαχία καπιταλιστικών κρατών (από την οποία απορρέουν ανισότιμες σχέσεις μεταξύ τους) δεν αναιρεί τα κοινά στρατηγικά συμφέροντά τους, πάνω στα οποία διαμορφώνεται η συμμαχία». Και προειδοποιεί: « Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι καπιταλιστικά κράτη στηρίχτηκαν ακόμα και με άμεση στρατιωτική και πολιτική εμπλοκή στο εσωτερικό τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν εσωτερικές κρίσεις, το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας».
• Δηλώνει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν έλεγχο στα οικονομικά του κόμματος: «Το ΚΚΕ στο όνομα καμιάς χρηματοδότησης δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανέναν έλεγχο στις σχέσεις του με τα μέλη και τους φίλους του, καμιά παρέμβαση στη λειτουργία και τη δράση του ή την κατεύθυνση της πολιτικής του».
• Για ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα, η κρατική επιχορήγηση δεν μπορεί να αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων του. Το θέμα της οικονομικής αυτοδυναμίας του ΚΚΕ είναι κρίσιμο ζήτημα. Αφορά την ικανότητα του Κόμματος να τα βγάζει πέρα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Το ΚΚΕ προτείνει Λαϊκή Συμμαχία και Λαϊκές Επιτροπές στη γειτονιά. «Οι Λαϊκές Επιτροπές στη γειτονιά αποτελούν ένα φύτρο, ένα πρόπλασμα της Λαϊκής Συμμαχίας και γι΄αυτό πρέπει να αποκτήσουν καθαρό χαρακτήρα συγκρότησης ως δύναμη με προσανατολισμό αντίστασης και σύγκρουσης με κάθε κυβερνητικό και άλλο φορέα της αστικής εξουσίας»
Πηγή www.real.gr