ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (από το statesmen.gr)
Δεν ξέρω τι περιμένουν οι αναγνώστες αυτής της στήλης από εμένα, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να ακούσουν ευχολόγια για την κυβέρνηση και για τις οικονομικές της επιλογές. Οταν κάτι είναι σωστό δεν διστάζω να το ομολογήσω. Οταν όμως κάποιες επιλογές προσεγγίζουν την παραφροσύνη δεν αποφεύγω να τις στηλιτεύσω. Να ξεκαθαρίσω από την αρχή πως δεν πιστεύω τυφλά στις επιλογές και τις πολιτικές που προκρίνουν οι δανειστές μας. Κάποιες από τις προτάσεις τους θα έπρεπε να τις είχαμε από χρόνια προωθήσει μόνοι μας…
Και κάποιοι από εμάς το είχαμε προσπαθήσει. Οπως η απλευθέρωση επαγγελμάτων, ο εξορθολογισμός των οικονομικών των νοσοκομείων και η εκλογίκευση γενικότερα της λειτουργίας των αγορών αλλά και των πολιτικών μας διαδικασιών. Είναι δυνατόν λ.χ. τα δικαστήρια να αποφασίζουν για τις αποδοχές των μελών τους και παράλληλα να κρίνουν αν κυβερνητικές αποφάσεις που τους αφορούν είναι νόμιμες η όχι;
Αυτός ο διχασμός κοινωνίας και πολιτικής ανάμεσα σε υποστηρικτές και πολέμιους του Μημόνιου είναι τουλάχιστον εξωπραγματικός. Διότι συσκοτίζει τα προβλήματα και κρύβει τις αναγκαίες λύσεις. Κάποιοι αποκαλούν τους δανειστές δυνάστες και καταπιεστές. Τους ρώτησε όμως κανείς αν απολαμβάνουν δανείζοντας, υβριζόμενοι, την Ελλάδα; Εξ άλλου ουδείς μας υποχρεώνει να δανειζόμαστε. Προφανώς το κάνουμε γιατί το έχουμε ανάγκη. Ακόμα και σήμερα διατηρούμε ένα επίπεδο ζωής, σίγουρα πολύ χαμηλότερο από πριν 3 χρόνια, που όμως οφείλεται στα δανεικά που εισπράττουμε. Αν ο Ιησούς με τον Αλλάχ μαζί αποφάσιζαν άξαφνα να μηδενίσουν το χρέος της χώρας, θα έπρεπε να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε. Γιατί απλά ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα βγάζουμε. Ακόμα και να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας, θα πρέπει να βρούμε τρόπο να εξασφαλίσουμε συνάλλαγμα ακρετό για τις απαραίτητες εισαγωγές της χώρας (κυρίως ενέργεια, τρόφιμα, φάρμακα). Διότι μιά στάση πληρωμών θα μας καταστήσει το μαύρο πρόβατο των αγορών. Και δανεικά δεν θα υπάρξουν ξανά από πουθενά.
Από την άλλη μεριά, οι πολιτικές που οι κυβερνώντες εμφανίζουν να υιοθετούν κατόπιν πιέσεων (όπως λένε) των δανειστών είναι συχνά παρανοικές. Πως είναι δυνατόν να επικεντρώνεις στην φορολογία τις ελπίδες σου για μεγαλύτερα έσοδα όταν έχεις εξαντλήσει την αγορά και έχεις, με τις συνεχείς νέες επιβαρύνσεις,ελαχιστοποιήσει τα εισοδήματα. Δίχως διαθέσιμο λαικό εισόδημα (που αρκετά παράδοξα επιστήμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θεωρούνη πως είναι απαραίτητο για κάθε πρόγραμμα ανάκαμψης) είναι εντελώς απίθανο να υπάρξει πορεία διεξόδου από το τέλμα. Ούτε βέβαια και αυξημένα δημόσια έσοδα.
Κανένα νούμερο των προβλέψεων δεν πρόκειται να επιβεβαιωθεί. Το ΔΝΤ επιμένει σε επαναγορά ομολόγων για να φτάσουμε το χρέος στο 123% του ΑΕΠ το 2020. Εκθεση όμως της CITIGROUP επιμένει πως το ύψος του χρέους μας μπορεί να φτάσει και στο 400%. Γιατί η επαναγορά προγραμματίζεται να γίνει με λεφτά που η χώρα θα δανεισθεί. Θα μεγαλώσει δηλ το χρέος της για να …το μειώσει !! Κάνοντας ταυτόχρονα πλουσιότερους κάποιους «τυχοδιώκτες» (ποιός εχέφρων άνθρωπος θα μάζευε τότε ελληνικά ομόλογα;) που αγόρασαν ελληνικούς τίτλους μετά το κούρεμα. Καλά που εμφανίσθηκε η κα Λαγκάρντ για να τους σώσει. Και έλληνες αξιωματούχοι που τα δέχθηκαν όλα αυτά με ενθουσιασμό!!
Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Αφού κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως με όλα αυτά η Ελλάδα περνάει τον κάβο, καλύτερα τώρα προγραμματισμένη άρνηση του πακέτου διάσωσης, με κάποια εισοδήματα σωσμένα, παρά κατάρρευση αργότερα με τα πάντα διαλυμμένα και την κοινωνία σε κλίμα εμφύλιας υστερίας.