ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Εάν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, κυρίως, όμως, το ΠΑΣΟΚ, αναζητούσαν ένα “εύκολο θύμα” στην σκανδαλώδη υπόθεση της λίστας Λανγκάρντ, αναμφισβήτητα το βρήκαν στο πρόσωπο του αντιπαθητικού και εμπαθούς Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Αλλαζόνας και, όπως διαπιστώνεται εκ των υστέρων, καθ’ έξιν ψεύτης, ο “τσάρος” που έβαλε τη χώρα στα μνημόνια (κατ΄ εντολή του Παπανδρέου και της τότε παρέας Στρος Καν, Μέρκελ, Σαρκοζί κλπ), είναι το τελευταίο πρόσωπο επί γης που θα σπεύσει κανείς να υπερασπιστεί.
Όσο, άλλωστε, κι αν ισχυρίζεται ότι δεν είδε τα ονόματα της λίστας και δεν την “έχασε” σκοπίμως, ουδείς θα τον πιστέψει, αφ’ ης στιγμής, τα ονόματα συγγενών του κατέχουν περίοπτες θέσεις μεταξύ εκείνων που έβγαζαν χρήμα στο εξωτερικό και το έκρυβαν στα υπόγεια της HSBC.
Αυτό δεν σημαίνει, αυτομάτως, ότι είναι ένοχος. Θα εκφρασθεί επ αυτού και η Δικαιοσύνη και η Βουλή που οφείλει να πράξει τα δέοντα μόλις η υπόθεση περιέλθει στη δικαιοδοσία της.
Το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ, ωστόσο, δεν μπορεί να εξαντληθεί στην πολιτική καταδίκη του Παπακωνσταντίνου. Ούτε καν στην ποινική, εάν και εφόσον προκύψουν τέτοια στοιχεία.
Προέχουν δύο πράγματα:
1. Να αποκαλυφθεί, πλήρως, ποιοί συγκάλυψαν επί διετία τη λίστα. Γιατί εάν ο πρώην υπουργός έπραξε κάτι τέτοιο ΄προς χάρη κάποιων συγγενών του, όλοι οι άλλοι στην γνώση των οποίων περιήλθαν τα περίπου 2000 ονόματα δεν…πέταξαν την μπάλα στην εξέδρα για τις ξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου. Κάποιους άλλους είχαν κατά νου…
2. Να ερευνηθεί, αμέσως, εάν τα ποσά που αναγράφονται στη λίστα αφούν εισοδήματα που έχουν δηλωθεί στην Ελλάδα. Να δούμε, δηλαδή, ποιοί είναι απλώς πλούσιοι και ποιοί πλούσιοι και φοροφυγάδες.