ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η αποπομπή του πολιτικά γραφικού Νάσου Θεοδωρίδη από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ επειδή -με άρθρο/ ανάρτηση στο facebook στην επέτειο των Ιμίων- “παραχώρησε” τη βραχονησίδα στην Τουρκία, αποτελεί την πρώτη “αρχηγική” και κατασταλτική πράξη του Αλέξη Τσίπρα. Σε ένα κόμμα που ως άθροισμα συνιστωσών, μέχρι πρότινος, δεν είχε καταστατικά και ιδεολογικά τέτοιες διαδικασίες.
Έπραξε καλώς; Αναμφισβήτητα ναι. Αν και η γνώμη του γράφοντος -την οποία έχω επαναλάβει με σχόλια και άρθρα μου- είναι ότι καθυστέρησε.
Ο κ. Θεοδωρίδης είναι μία πολιτικά ανύπαρκτη οντότητα. Γνωστός, αναμφισβήτητα, σε κάποιους περιθωριακούς κύκλους, μόνιμος προσκεκλημένος σε εκπομπές της σκοπιανής τηλεόρασης, περιφερόμενος (παλαιότερα) στις επιφυλλίδες της φιλόξενης Αυγής και γενικώς αργόσχολος. Πολιτικά, όμως, ανύπαρκτος.
Είναι, όμως, προφανές πως ο ίδιος έχει αποφασίσει να προκαλεί. Σε βαθμό που μπορεί να σκεφθεί κάποιος θεωρίες συνωμοσίας με σχέδιο να “γίνει μπάχαλο” στον ΣΥΡΙΖΑ, να αναδειχθεί, δηλαδή, στον μέγιστο βαθμό, η διαφορετικότητα των απόψεων και να ανακοπεί, έτσι, η επιχείρηση “κυβερνησιμότητας” του Τσίπρα.
Μάλλον, όμως, τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο σεβάσμιος κ. Πέτρος Μολυβιάτης έλεγε, ενίοτε, για να δικαιολογήσει ορισμένα κραυγαλέα σφάλματα πολιτικών: “μην ψάχνεις σχέδιο και εξηγήσεις, συχνά είναι η θεωρία της αγνής και άδολης μα(κ)ακίας…”.
Δυστυχώς στην πολιτική ιστορία υπήρξαν και υπάρχουν οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” (εάν ενθυμούμαι καλά το έλεγε ο Λένιν) και οι απλώς ηλίθιοι…
Ο κ. Θεοδωρίδης, λοιπόν, τους τελευταίους μήνες απασχόλησε την επικαιρότητα τρις:
– Όταν έγινε γνωστό παλαιότερο άρθρο του στην Αυγή, δια του οποίου διατύπωνε την πρόταση να καταργηθούν οι παρελάσεις επειδή είναι “μνημείο εθνικισμού” και “αποκάλυπτε” ότι οι Έλληνες ετράπησαν εις φυγήν από τους Ιταλούς στην Αλβανία,
– Όταν, προ μερικών εβδομάδων, έδωσε συνέντευξη στην σκοπιανή τηλεόραση και επιχειρηματολόγησε υπέρ της αναγνώρισης της FYROM ως “Μακεδονία”, και τώρα,
– Ισχυρίστηκε ότι τα Ίμια λέγονται Καρντάκ και επειδή είναι πιο κοντά στα τουρκικά παράλια πρέπει να ανήκουν στην Τουρκία.
Πρώτο σχόλιο: η θεωρία της μα(κ)ακίας δεν με ικανοποιεί. Ο αργόσχολος κ. Θεοδωρίδης κάτι άλλο πρέπει να έχει στο μυαλό του,
Δεύτερο σχόλιο: όπως γίνεται συνήθως, οι “Θεοδωρίδηδες” υπάρχουν όσο στο θερμοκήπιο δεν πατάει το πόδι του ο κηπουρός. Όσο, υπό το πρόσχημα της εσωτερικής δημοκρατίας, καθένας νομιμοποιείται να λέει κοτσάνες.
Γιατί όσο είναι “υγεία” για τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε κόμμα να έχει αναγνωρισμένες τάσεις, τόσο είναι επικίνδυνο να στεγάζει περιφερόμενους ύποπτους, για τις δηλώσεις των οποίων κάνουν πάρτι, συχνότατα, στις ξένες πρεσβείες.
Διαβάσατε κανένα άρθρο του Λαφαζάνη “Επιστροφή στη δραχμή τώρα”; Όχι. Διότι ο Λαφαζάνης είναι σοβαρός άνθρωπος, πατριώτης και δημοκράτης. Αναγνωρίζει ότι η πλειοψηφία εκφράζει ένα πολιτικό φορέα και η μειοψηφία διεκδικεί την προώθηση των απόψεών της μέσω των συλλογικών οργάνων.
Άργησε, λοιπόν, ο Τσίπρας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πείτε.
Απαιτείται, ωστόσο, μία συνολικότερη λύση για την (λογική και εξηγήσιμη) πανσπερμία στον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως, όμως, απαιτείται εκπαίδευση όλων μας (επικοινωνιακών- κομματικών επιτελείων που για να αποκομίσουν οφέλη κάνουν “την τρίχα τριχιά” αλλά και ημών των δημοσιογράφων) να μην θεωρούμε σημαντικούς τους ανύπαρκτους. Όταν ο Γιακουμάτος είχε πει -περίπου- να νοικιάσουμε την Ακρόπολη, σχεδόν όλοι χαμογέλασαν και είπαν κάτι ανέκδοτα “για τον Μάκη”. Μέχρι εκεί.
Όταν κάποιοι άλλοι εξαφάνιζαν τη σημαία στα Ίμια, λέγοντας ότι την …πήρε ο αέρας, όπως κατήγγειλε ο πρώην υπ. Εξ Γιάννης Καψής και ο ναύαρχος Λυμπέρης, δεν είδα κανένα “λαϊκό” ή μιντιακό δικαστήριο.
Τώρα, για τον ανόητο Θεοδωρίδη, στήθηκε χορός. Ένδειξη της πολιτικής αγριότητας των καιρών και του λυσσαλέου πολέμου που θα δούμε προσεχώς. Πόλεμο, στον οποίο σπεύδουν, αυτόκλητα ή κατόπιν προσκλήσεως, να συνταχθούν δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης.
Πριν απ΄ αυτά, όμως, καλό είναι να πέφτουν σφαλιάρες σε τύπους τύπου Θεοδωρίδη, πριν πάρουν τη στάμνα και πάνε στη βρύση. Κι ας την πάτησε ο Χότζας…
ΥΓ.
Ανέσυρα από το himaira.blogspot.com το παρακάτω σχόλιο για τη ρήση του Λένιν περί “χρησίμων ηλιθίων”:
Ο όρος ‘’χρήσιμοι ηλίθιοι’’ επινοήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και αφορά τους στρατολογημένους από το σύστημα, επιφορτισμένους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει το επίσημο κράτος και το επιχειρηματικό κατεστημένο.