Τι είναι, τελικά, πιο επικίνδυνο; Να προσκαλεί ο Τράγκας στον Σκάϊ τέσσερις βουλευτές της Χρυσής Αυγής ή να βγαίνουν το ΠΑΣΟΚ, ο Πρετεντέρης και κάποιοι εκπεσόντες εκσυγχρονιστές να ταυτοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΧΑ (με το απλοϊκό επιχείρημα ότι Κωνσταντοπούλου και Κασιδιάρης επιτέθηκαν στον Βενιζέλο στην προανακριτική); Για το πρώτο δεν το συζητώ. Μιντιακά και δημοσιογραφικά πλυντήρια για τα άπλυτα του φασισμού υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Είναι, όμως, δυνατόν να υποκύπτουν κάποιοι αβίαστα και ηλιθιωδώς στο “ευφυολόγημα” περί …”Ζωής Κασιδιάρη”;
Το επιχείρημα απίστευτο: ο Κασιδιάρης έβρισε τον Βενιζέλο, η Κωνσταντοπούλου τον ζόρισε, άρα εκ της ιδίας βάσης εφορμούν. Κάτι σαν τον αστυνομικό και το μπουζούκι που ως όργανα ταυτοποιούνται. Θα τρελαθούμε; Η απλοϊκότητα καταλήγει ισοπεδωτική και υποκρύπτει το σπέρμα ενός άλλου φασισμού: όποιοι καταγγέλουν την πολιτική των μνημονίων και, κυρίως, εκείνους που προκάλεσαν την κρίση και εν συνεχεία την εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού είναι, εν γένει, ή Χρυσαυγίτες ή Συριζαίοι. Κι όλοι οι άλλοι (που διαρκώς λιγοστεύουν) νεο-πατρίκιοι μιας σύγχρονης ελίτ.
Αν συνεχίσουν έτσι, αυτοί που ισοπεδωτικά σκέπτονται και δρουν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να επωάζουν γρηγορότερα το αβγό του φιδιού. Γιατί, για παράδειγμα, αντί- Χρυσή Αυγή είναι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ή η ΔΗΜΑΡ που με τις πολιτικές τους ωθούν πολίτες στην εξαθλίωση και την τυφλή αγανάκτηση κι όχι οι ενδιάμεσοι που προσπαθούν (ίσως ατυχώς έως σήμερα) να πείσουν πως υπάρχουν εναλλακτικές;
Το έχω ξαναγράψει. Η αναίρεση κάθε ελπίδας για εναλλακτική λύση και μια άλλη Ευρώπη ρίχνει νερό στο μύλο του ευρωσκεπτικισμού και της ψεύτικης και δόλιας αντισυστημικότητας των ταγμάτων εφόδου.
Προσοχή virtual εστέτ…