ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο κυνισμός του κ. Γιάννη Στουρνάρα είναι αφοπλιστικός. Ίσως επειδή δεν πρόκειται ποτέ να εκτεθεί στους ψηφοφόρους του Μεταξουργείου ή των Πετραλώνων. Αμφιβάλλω, μάλιστα, εάν έχει βρεθεί ποτέ στο Χαϊδάρι, ει μη μόνο “τράνσιτ” καθ’ οδόν προς την Πελοπόννησο, όταν, φυσικά, δεν υπήρχε η Αττική Οδός.
Δυστυχώς, ο συλλογισμός του κ. Στουρνάρας δεν είναι παράλογος. Ισχυρίζεται ότι η ελληνική κοινωνία επιδεικνύει υπομονή και παραμένει σιωπηλή, με εξαίρεση κάποιες αντιδράσεις στον δημόσιο τομέα.
Υπονοεί -με αρκετή σαφήνεια μάλιστα- πως 1.500.000 άνεργοι και όλοι όσοι εργάζονται (ακόμα) με μισθούς 586 ευρώ μικτά ή έχουν δει τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται κατά 50% δεν προβάλλουν καμία αντίσταση στην πολιτική των μνημονίων. Και προεξοφλεί ότι δεν θα εκδηλωθουν κοινωνικές εκρήξεις, υπερακοντίζοντας, μάλιστα, τις δηλώσεις του Μάριο Ντράγκι ο οποίος δεν έκρυψε τον φόβο του για τέτοιες αντιδράσεις εξαιτίας της ανεργίας.
Πόθεν αντλεί τη βεβαιότητά του ο κ. Στουρνάρας; Είναι προϊόν της άγνοιας του σχετικά με την κοινωνική πραγματικότητα; Απλώς αδιαφορεί; ‘Η, μήπως, διαπιστώνει την αδυναμία των ιδεολογικών του αντιπάλων να παραθέσουν πειστική εναλλακτική πολιτική;
Ότι είπε ο υπουργός Οικονομικών, το είπε, πρόσφατα, και ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. “Μεγαλύτερες είναι οι αντιδράσεις των Γερμανών που διεκδικούν αυξήσεις 6%, παρά των Ελλήνων, οι μισθοί των οποίων έχουν μειωθεί 30 και 40%”.
Στουρνάρας, Σόϊμπλε, Ρεν, Μπαρόζο, Μέρκελ λένε το ίδιο πράγμα. Εκδηλώνουν τη συμπάθειά τους για τις θυσίες των Ελλήνων, των Πορτογάλλων, των Ιταλών, των Κυρπίων και των Ισπανών και από την άλλη εγκωμιάζουν την ανθεκτικότητα και την υπομονή τους.
Όμως ο κυνισμός τους, όσο αφοπλιστικός κι αν είναι, δεν αναιρεί το αρχικό ερώτημα: γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος, ή, έστω, γιατί οι αντιδράσεις είναι περιορισμένες και προέρχονται κατά κύριο λόγο από τους δημοσίους υπαλλήλους;
Πολλοί αναλυτές διατυπώνουν πληκτικά και με απορία το ερώτημα: “γιατί δεν κατεβαίνουν οι μισοί έστω από τους ανέργους στο Σύνταγμα”;
Μια απάντηση είναι διότι …δεν τους χωράει το Σύνταγμα. Μια άλλη ότι δεν χωράνε στο μετρό και τα τρόλεϊ για να κατέβουν. Φοβάμαι ότι η σοβαρότερη απάντηση είναι ότι ο συνδυασμός αμηχανίας, παθητικότητας, αυτο-ενοχοποίησης και απουσίας αξιόπιστης εναλλακτικής λειτουργεί αποτρεπτικά. Κι αυτό είναι το μείζον θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Διότι όσο το τελευταίο παραμένει ισχυρό, ο κυνισμός κάθε κυρίου Στουρνάρα θα παραμένει αφοπλιστικός και σχεδόν ακλόνητος.