ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ “Και οι τρεις αυτές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρότατα πρόβλημα βιωσιμότητας. Δηλαδή αυτές χρειάζονται κατά μέσο όρο χρειαστήκαν τα τρία τελευταία χρόνια περίπου 150 εκατομμύρια ευρώ να βάλει ο φορολογούμενος, ακούστε το νούμερο λίγο, θα μπορούσαμε να δίνουμε άλλο ένα ΕΚΑΣ με τα λεφτά αυτά, 150 εκατομμύρια ευρώ λοιπόν, στοιχίζουν αυτές οι επιχειρήσεις στον φορολογούμενο. Αυτό γίνεται με αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που βάζει το κράτος για να καλύψει τα ελλείμματα“.
Τάδε έφη ο υπουργός Οικονομικών προσπαθώντας να δικαιολογήσει την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εκκαθάριση εν λειτουργία ή ιδιωτικοποίηση των αμυντικών βιομηχανιών ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ.
Ο Γιάννης Στουρνάρας, όμως, κρύβει τη μισή αλήθεια και, ταυτόχρονα, αποφεύγει να θίξει μία εξαιρετικά σημαντική διάσταση στην υπόθεση των αμυντικών βιομηχανιών.
Η μισή αλήθεια που κρύβει ο κ. Στουρνάρας αφορά τα κέρδη που μπορούν να προκύψουν από τη διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα των επιχειρήσεων.
Από το 1993 που η Ινδία προτίμησε το ελληνικό αντιαεροπορικό Artemis έναντι του γερμανικού Riehmental μέχρι σήμερα, η ελληνική αμυντική βιομηχανία απέδειξε πως εάν διέθετε πολιτική στήριξη από την εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορούσε να κλείσει σημαντικές δουλειές στην Ασία, τα Εμιράτα, την Αφρική και τις πρώην σοβιετικές χώρες.
Αυτό εξόργιζε τους γερμανούς και ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη βιομηχανία που κατασκευάζει αντιαεροπορικά συστήματα, τα οποία είναι, αποδειδειγμένα κατώτερης ποιότητας και πολύ ακριβότερα από τα ελληνικά.
Ο αποκλεισμός, λοιπόν, των ΕΑΣ και της ΕΛΒΟ από τα διεθνή συμβόλαια -όχι μόνο στα αντιαεροπορικά αλλά και στη συντήρηση αρμάτων και άλλων εξοπλιστικών- προκαλεί μείζονα οικονομική ζημία και δημιουργεί στρεβλή εικόνα σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία των επιχειρήσεων.
Όσοι μετέχουν στις συνομιλίες με την τρόϊκα αποκαλύπτουν την περίεργη επιμονή της να αφαιρεθεί η δυνατότητα της διεθνούς δραστηριότητας των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών. Προφανώς προς όφελος των ανταγωνιστριών γερμανικών.
Εάν, λοιπόν, οι κυβερνήσεις επιδότησαν για κάποια χρόνια τις βιομηχανίες με 150 εκατ. ευρώ, πρέπει να πει ο κ. Στουρνάρας πόσα κέρδισαν από διεθνή συμβόλαια και, κυρίως, πόσα θα μπορούσαν να κερδίσουν. Γιατί οι γνωρίζοντες μιλούν για απώλεια εσόδων πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Και κάτι ακόμα που διαφεύγει -σκοπίμως- από τον υπουργό Οικονομικών.
Εάν χάθηκε η δυνατότητα (!!!) να δώσει η κυβέρνηση ένα ΕΚΑΣ εξαιτίας της επιδότησης των αμυντικών βιομηχανιών, μήπως χάθηκε η δυνατότητα να δώσει τουλάχιστον άλλο ένα από την “ευαισθησία” του υπουργείου που διευθύνει ο κ. Στουρνάρας να αποπληρώνει το δάνειο των περίπου 100 εκατ. ευρώ που συνήψε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Εθνική Τράπεζα; Πιθανώς και για τα άλλα δύο συνολικού ύψους 145 εκατ. ευρώ προς την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων;
Υπενθυμίζουμε, εάν το έχει ξεχάσει ο υπουργός, ότι με νόμο του 2011 -επί Παπακωνσταντίνου- το ελληνικό Δημόσιο ανέλαβε να πληρώσει το δάνειο που είχε δωθεί στους επιγόνους του αειμνήστου Χρήστου Λαμπράκη με εγγύηση του κράτους.
Διπλή η ζημιά. Οι Έλληνες φορολογούμενοι και δεν εισπράττουν τα οφέλη της διεθνούς επιχειρηματικής δραστηριότητας των αμυντικών βιομηχανιών και χάνουν ένα …ΕΚΑΣ από το γεγονός ότι οι ίδιοι (εγγύηση Δημοσίου γαρ) πληρώνουν το “όραμα” των ιθυνόντων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών!