ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στις 23 Σεπτέμβρη 1974 η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανακοινώνει την υπογραφή νομοθετικού διατάγματος για τη νομιμοποίηση, μετά από 27 χρόνια, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και την ταυτόχρονη κατάργηση του διαβόητου νόμου 509, με τον οποίο διώχτηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές. Δύο μέρες αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο νόμιμο φύλο του Ριζοσπάστη. Πολλοί Δεξιοί, μέλη και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας «έτριβαν τα μάτια τους» και αρκετοί μέμφονταν τον Καραμανλή γι’ αυτή την απόφαση. Ο Διχασμός και η Χούντα είχαν αφήσει βαθιά αποτυπώματα στην ελληνική κοινωνία. Ο Καραμανλής, όμως, επέμεινε.
Από τότε, παρά την πολιτική πόλωση που «χτύπησε κόκκινο» πολλές φορές (1974-1981, εκλογές 1985, 1989, 1993 κ.ά), ουδέποτε οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη δημοκρατική νομιμότητα της αξιωματικής τους αντιπολίτευσης ή οιουδήποτε άλλου κόμματος του Κοινοβουλίου.
Όταν, στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70 αλλά και στις αρχές εκείνης του ‘80, παραδείγματος χάρη, υπήρχαν «συνιστώσες» ή στελέχη που μιλούσαν ακόμα για ένοπλο αγώνα και ανατροπή των θεσμών, ούτε ο Καραμανλής, ούτε ο Ράλλης, ούτε καν ο Αβέρωφ είχαν σκεφθεί να εξοστρακίσουν το ΠΑΣΟΚ εκτός του συνταγματικού τόξου.
Η ιστορική αναδρομή είναι χρήσιμη για ένα βασικό λόγο: οι επίμονες (τρεις φορές σε μια μέρα) δηλώσεις του Χρύσανθου Λαζαρίδη και η έμμεση κάλυψή του από το Μέγαρο Μαξίμου δημιουργούν την εντύπωση πως η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά μετακινείται από την ανοικτόμυαλη και ανεκτική αστική Δεξιά όλων των προκατόχων του προς κάτι «άλλο».
Αξίζει, άραγε, τον κόπο να αλλοιώνεις το ιδεολογικό DNA μιας ιστορικής παράταξης για να μαζέψεις μερικές χιλιάδες ψήφους δήθεν παραπλανημένων που μετακινήθηκαν στη Χρυσή Αυγή;
Αναδημοσίευση από την RealNews (22/9/2013)