ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Διαβάζω στους Financial Times και ακούω στις αναλύσεις για την εκρηκτική άνοδο της Χρυσής Αυγής την κατ’ εμέ απλοϊκή και εν τέλει αποπροσανατολιστική εξήγηση ότι αυτή οφείλεται στον έντονα αντιμνημονιακό λόγο των μελανοχιτώνων του Μιχαλολιάκου.
Αποπροσανατολιστική είναι γιατί έμμεσα επιχειρεί να μεμφθεί οιονδήποτε προτάσσει την ανάγκη να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές ως αποτυχημένες και υπεύθυνες για την ύφεση, την πτωχοποίηση και την ανεργία του 30%.
Απλοϊκή διότι όσοι επιμένουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις και τα σλόγκαν μπορούν να διακρίνουν ότι ουδέποτε η σπείρα που εγκαταστάθηκε στη Βουλή χάρη στις ψήφους εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων διατύπωσε κάποιον σαφή αντιμνημονιακό λόγο με προτάσεις για την κατάργηση του μνημονίου, την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, τη βιωσιμότητα του χρέους και την ανάπτυξη.
Ουδέποτε άκουσα κάποιο στέλεχος της Χρυσής Αυγής να διατυπώνει οικονομικές προτάσεις. Αμφιβάλλω εάν μεταξύ των βουλευτών της υπάρχει κάποιος με στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών. Φοβάμαι ότι ούτε στο επιτελείο Μιχαλολιάκου υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει τον Κέϊνς καλύτερα από τον Χίτλερ και τον Φρίντμαν καλύτερα από τον Γκαίμπελς.
Ως εκ τούτου, οι κραυγές Παναγιώταρου -κατά την προσαγωγή του- “τώρα φάτε μνημόνιο”, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθούν. Η μοναδική χρησιμότητα του ογκώδους μνημονίου για κάποιους της Χρυσής Αυγής θα ήταν να υποκαθιστά τους τηλεφωνικούς καταλόγους κατά τις…ανακρίσεις.
Πρόκειται για μια ομάδα μισαλλόδοξων αδαών που στήριξαν την άνοδό τους σε έναν εικονικό αντισυστημικό λόγο και στην αφέλεια πολλών συμπολιτών μας ότι μπορούν να αναθέσουν στους Μπαρμπαρούσηδες τον “τσαμπουκά” που θα ήθελαν οι ίδιοι να κάνουν έναντι του παλαιού και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος εάν, βεβαίως, αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τον καναπέ τους.
Όμως, η Χρυσή Αυγή χρησίμευσε, μεταξύ άλλων, για να υπονομεύσει τις αντιμνημονιακές προτάσεις (σοβαρές ή λιγότερο σοβαρές). Για να καταστήσει τη στάση κατά των μνημονίων γραφική και επικίνδυνη.
Ο Μιχαλολιάκος, λοιπόν, ουδέποτε υπήρξε αντιμνημονιακός. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το μνημόνιο και τις συνέπειές του. Όπως αποδεικνύεται ούτε καν το μεταναστευτικό τον ενδιέφερε. Το εκμεταλεύτηκε και το εγκατέλλειψε για να στρέψει τα πυρά του προς την πλευρά της αντιμνημονιακής Αριστεράς.
Προς επίρρωση, μάλιστα, της άποψης ότι η Χρυσή Αυγή δεν διαθέτει αντιμνημονιακό στίγμα είναι οι δημοσκοπήσεις που φέρουν εκείνους που την ψήφισαν τον Ιούνιο του 2012 και, τώρα, τρόμαξαν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, να κινούνται περισσότερο προς τη ΝΔ, ελάχιστα προς τους Αν.Ελλ και σχεδόν καθόλου προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν το ιδεολογικό στίγμα όλων αυτών ήταν, όντως, κατά του μνημονίου και της τρόϊκας, θα κατευθύνονταν σε ένα κόμμα που εφαρμόζει ευλαβικά το μνημόνιο;
Η Χρυσή Αυγή ήταν και είναι ένας ψευτοιδεολογικός αχταρμάς οργής και εκδικητικότητας. Χιτλερίσκοι ήταν οι άνθρωποι. Και ως χιτλερίσκους τους ενσωμάτωσε και τους “αξιοποίησε” το παρασύστημα εξουσίας, όπως πολύ καλά αποδεικνύεται στο πόρισμα του Αρείου Πάγου από τις εκλεκτικές συγγένειες με την Αστυνομία και, φυσικά, από την πολυετή ανοχή που επέδειξαν οι θεσμοί, κάποια κόμματα και κάποια μέσα ενημέρωσης.