ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Οι Αγγλοσάξονες λένε πως μια χώρα φαίνεται πόσο σοβαρή είναι από το πόσο σοβαρές μυστικές υπηρεσίες διαθέτει. Δεν είμαι σίγουρος ότι έχουν δίκιο.
Οι αποκαλύψεις για το φαραωνικού τύπου σύστημα παρακολουθήσεων που είχε στήσει η αμερικανική NSA, τα φιάσκο με τα οποία συνδέθηκαν κατά καιρούς η CIA, ή οι MI5 και MI6, οδηγούν, ίσως, στο αντίθετο συμπέρασμα. Ωστόσο είναι σαφές πως μια χώρα που θέλει να προασπίζεται τον ζωτικό χώρο γεωπολιτικής επιρροής της οφείλει να διαθέτει συστήματα απόκτησης, αξιοποίησης και τεκμηρίωσης πληροφοριών.
Στην Ελλάδα της διαλυμένης και πελατειακά- κομματικά δομημένης δημόσιας διοίκησης δεν διαφεύγουν του κανόνα ούτε οι μυστικές υπηρεσίες. Από τον αλήστου μνήμης Μαυρίκη μέχρι το βατερλώ του Οτσαλάν, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υπήρξε πάντοτε ένα κλαμπ εγκάθετων που εξυπηρετούσαν κομματικές σκοπιμότητες, ενίοτε αντιβαίνουσες στο υπέρτατο εθνικό συμφέρον.
Τον τελευταίο καιρό, όμως, το πράγμα παραπάει. Προ μηνών ήταν ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που αποκάλυψε κομπορρημονών ότι διατηρούσε στην κατοικία του προσωπικό αρχείο με απόρρητα έγγραφα για την δομή ανάπτυξης των ενόπλων δυνάμεων της χώρας! Τώρα μαθαίνουμε ότι για ένα μεγάλο διάστημα ο Θόδωρος Πάγκαλος συνδύαζε τον πρωϊνό του καφέ όχι μόνο με κουλούρι αλλά και με ανάγνωση σκαμπρόζικων στιγμιοτύπων από τις τηλεφωνικές επικοινωνίες αμερικανών πρέσβεων. Το κακό, βεβαίως, στην περίπτωση αυτή δεν είναι η πράξη όσο η ομολογία της…
Μαθαίνουμε, επίσης, ότι ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, πανίσχυρος Παπανδρεϊκός μια εποχή, Μιχάλης Καρχιμάκης καλούσε στελέχη της ΕΥΠ σε κεντρικά εστιατόρια για να πληροφορείται τι συμβαίνει με πολιτικούς αντιπάλους του και εκείνα υπεξαιρούσαν απόρρητα έγγραφα από την υπηρεσία για να του τα παραδίδουν ώστε, προφανώς, να μπορεί να προβαίνει σε πολιτικές επιθέσεις.
Εάν συνυπολογίσει κανείς πλείστα όσα μικρά και μεγαλύτερα σκάνδαλα που έχουν ερευνηθεί, αλλά όχι πλήρως, καταλήγει στο συμπέρασμα πως ένα τμήμα της ΕΥΠ (προς Θεού όχι ολόκληρη) αποτελεί ακόμα “σφηκοφωλιά” όπου κάθε Καρχιμάκης μπαινοβγαίνει και αλιεύει στοιχεία σε βάρος αντιπάλων του ή όπου γνωστοί επιχειρηματίες αλιεύουν πληροφορίες και ad hoc κατασκόπους για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και τις αντιπαλότητές τους με άλλους επιχειρηματίες.
Από την ΕΥΠ πέρασαν σοβαροί άνθρωποι -ως επί το πλείστον διπλωμάτες- με αγγλοσαξονική κουλτούρα για τον εθνικό ρόλο των μυστικών υπηρεσιών. Πέρασαν, όμως, και θερμοκέφαλοι, εθνοκάπηλοι και τυχάρπαστοι.
Παρότι αρκετοί ια ισχυριστούν πως δεν αποτελεί προτεραιότητα, την ώρα που καταβυθίζεται η κοινωνία και η χώρα, να ασχοληθούμε με την όποια ΕΥΠ, θα σας πω ότι διαφωνώ. Εν μέσω χάους και κρίσης το να λειτουργούν ανεξέλεγκτα κάποιες θύλακες στην ΕΥΠ είναι άκρως επικίνδυνο για το πολίτευμα και τη χώρα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται σοβαρή διεύθυνση δίχως κομματικές ή προσωπικές αναφορές (ο νοών νοείτο…) και κοινοβουλευτικός έλεγχος κατά το βρετανικό σύστημα.
Με μια (διακομματική) συμφωνία, όμως. Οι μυστικές υπηρεσίες δεν αναζητούν τους “εσωτερικούς εχθρούς” με όρους κομματικού πολέμου αλλά με όρους προστασίας του πολιτεύματος. Για παράδειγμα, ο εντοπισμός των δολοφόνων- τρομοκρατών των μελών της Χρυσής Αυγής θα μπορούσε να αποτελεί δουλειά μιας τέτοιας πραγματικά εθνικής μυστικής υπηρεσίας…