Αν δεν πρόκειται για αυτοσαρκασμό ή μία στιγμιαία έκρηξη υπερβολικής αυτοπεποίθησης τότε η υπόσχεση του πρωθυπουργού για …δωρεάν wi-fi παντού ανά την επικράτεια ισοδυναμεί με επικίνδυνο πολιτικό αυτισμό.
Μπορώ να φανταστώ πως αποφασίστηκε η συγκεκριμένη εξαγγελία. Κάποιος εκ των γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας πέριξ ή εντός του Μαξίμου έχει εκπονήσει κάποια στρατηγική προσέγγισης των νεότερων ηλικιών (στη γλώσσα της επικοινωνίας και της διαφήμισης αναφέρονται ως target groups 18-35 και 35-45) στις οποίες η ΝΔ υπολλείπεται δραματικά του ΣΥΡΙΖΑ και έχει μεγάλες απώλειες προς τη Χρυσή Αυγή. Τακτική προσέγγισης αυτών των “εκλογικών ακροατηρίων” αποτελεί, προφανώς, και η δέσμευση για “free wi-fi”.
Διότι, όπως δείχνει η ποιοτική ανάλυση των δημοσκοπήσεων, η ΝΔ “κερδίζει” τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο στις ηλικίες που κινούνται μεταξύ ΚΑΠΗ και τραπεζικού γκισέ για την είσπραξη της συρρικνωμένης σύνταξης. Αυτοί είναι που φοβούνται μην χάσουν και τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει και προτιμούν τον “σοβαρό” Σαμαρά από τον “επιπόλαιο” Τσίπρα. Οπότε, δέχομαι ως αξίωμα ότι η εξαγγελία του πρωθυπουργού για δωρεάν wi-fi δεν απευθύνεται στον συνταξιούχο του ΟΓΑ και στη χήρα του απόστρατου αξιωματικού…
Το τι έγινε στο διαδίκτυο, οι μυημένοι το γνωρίζετε. Η “καζούρα” έπεσε σύννεφο. Άλλοι προέτρεπαν τον πρωθυπουργό να υποσχεθεί και δωρεάν …sms το σαββατοκύριακο, άλλοι έλεγαν πως μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα θα προτιμήσουν εκείνον που θα δώσει και tablet δωρεάν και πάει λέγοντας. Τα…target groups αντέδρασαν υγιώς. Έκαναν πλάκα!
Πέρα από την πλάκα, όμως, υπάρχουν και τα σοβαρά. Και εξηγώ γιατί φοβάμαι ότι η σχετική αναφορά του Αντώνη Σαμαρά -σε μια συνέντευξη άνευρη και δύσπεπτη- αποτελεί ένδειξη πολιτικού αυτισμού:
1. Ο πρωθυπουργός, υποσχόμενος δωρεάν wi-fi, απευθύνεται στην λεγόμενη -ακόμα και ο ηθικός αυτουργός Σόϊμπλε έτσι την αποκάλεσε- “χαμένη γενιά” της ευρωπαϊκής κρίσης. Οι αποδέκτες της δέσμευσης Σαμαρά είναι κατά 60% άνεργοι, ζουν στις καφετέριες με τα πέντε ευρώ που παίρνουν ενίοτε ως χαρτζιλίκι από τον παππού, ή, οι πιο τυχεροί από αυτούς, αναζητούν εργασία στο εξωτερικό. Σ’ αυτά τα θύματα της υφεσιακής πολιτικής των μνημονίων, στα αδιέξοδα και την απελπισία τους ο πρωθυπουργός είχε να αντιπαρατάξει το δωρεάν wi-fi.
2. Η επέκταση του ελεύθερου και ταχύτατου ίντερνετ ανά την επικράτεια θα μπορούσε να αποτελεί πτυχή μιας ενδιαφέρουσας πρότασης, ενός αναπτυξιακού σχεδίου περί τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία. Εάν ρωτήσει κανείς τους υπεύθυνους της Eurobank ή της Microsoft που έχουν πρωτοστατήσει τα προηγούμενα χρόνια στις ενισχύσεις καινοτόμων μικρών εταιρειών θα καταλάβει ότι εάν η χώρα έδινε 300-500 εκατομμύρια ετησίως για ανάπτυξη νέων τεχνολογιών μέσω επιχειρήσεων νέων επιστημόνων (τύπου Silicon Valley) θα είχε πολύ σύντομα μια τουλάχιστον πενταπλάσια απόδοση. Ήδη αρκετές μικρές ελληνικές επιχειρήσεις νέας τεχνολογίας έχουν εξαγορασθεί από αμερικανικές ή εντάχθηκαν ανεμπόδιστα στον Nasdag και την διεθνή αγορά.
Ο πρωθυπουργός, όμως, δεν έχει κάποια γενικότερη πρόταση να μας πει. Στο χαράτσι στα ακίνητα και την ανεργία των νέων αντιπαρατάσσει μία θολή υπόσχεση για δωρεάν wi-fi…
3. Τέλος, κάτι συμβολικό που απευθύνεται περισσότερο στους επικοινωνιολόγους. Όσοι ψηφίζουν Σαμαρά τον ψηφίζουν γιατί ελπίζουν ότι δεν θα κυλίσει η χώρα στα χειρότερα (ποιά είναι αυτά άραγε;). Τον ψηφίζουν γιατί τον θεωρούν συντηρητικό που μπορεί να εγγυηθεί μίνιμουμ ασφάλεια μέσα στο τσουνάμι της ανασφάλειας. Δεν περιμένουν από τον Σαμαρά να τους προσφέρει δωρεάν wi-fi, όπως δεν περιμένουν να τραγουδήσει hip hop.
Ο Σαμαράς απευθύνεται στους “τεχνολογικά αναλφάβητους” και μοιάζει παρωχημένος για τους “εξελιγμένους” 20άρηδες. Εάν, πράγματι, θέλει να προσεγγίσει αυτό το κοινό ο πρωθυπουργός πρέπει πρωτίστως να τους πείσει πως μπορεί να τους βρει δουλειά, να τους πείσει ότι αξίζει να μείνει κανείς σ αυτή τη χώρα τα επόμενα χρόνια κι ας αφήσει την εκφώνηση ενός σχεδίου για τις νέες τεχνολογίες σε ανθρώπους με άλλο πολιτικό προφίλ που να γνωρίζουν και τη …γλώσσα.