ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Προσέξτε, τώρα, μία μεγάλη αντίφαση που καραδοκεί να ακυρώσει το επιχείρημα- δίλημμα περί πολιτικής σταθερότητας που θέτει ο πρωθυπουργός και να καταστήσει τις ευρωεκλογές πραγματικό δημοψήφισμα, όπως, δηλαδή, επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας και απορρίπτει η κυβέρνηση.
Ο Αντώνης Σαμαράς κατέθεσε τις προάλλες συγκεκριμένη πρόταση αλλαγής του τρόπου λειτουργίας του πολιτεύματος, με κυρίαρχη την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, με παράλληλη ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του. Κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις να συναινέσουν ώστε η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική και ταύτισε την πρωτιά της Ν.Δ στις ευρωεκλογές με «ψήφο εμπιστοσύνης» προς την κυβέρνηση και την οικονομική της πολιτική.
Όμως, ψήφος εμπιστοσύνης σε ένα κόμμα ή, ακόμα περισσότερο, ένα πρόσωπο δεν νοείται. Ο Σαμαράς δεν καλεί τους πολίτες να ψηφίσουν Ν.Δ επειδή είναι… «καλύτερος χαρακτήρας» από τον Τσίπρα αλλά διότι πιστεύει πως διαθέτει πρόγραμμα οριστικής εξόδου από την κρίση και, φυσικά, τη δυνατότητα να εγγυηθεί σταθερότητα και ανάκαμψη.
Την ώρα, όμως, που ο Σαμαράς πασχίζει να πείσει πως οι ευρωεκλογές δεν είναι δημοψήφισμα (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) και ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης –πάντως αυτά τα δύο είναι λίγο αντιφατικά και φανερώνουν αμηχανία-, ο κυβερνητικός του εταίρος μετατρέπει τις κάλπες σε ένα «προσωπικό δημοψήφισμα» ακυρώνοντας την θεωρία περί πολιτικής σταθερότητας.
Δέκα μέρες πριν την πρώτη αναμέτρηση ο Ευάγγελος Βενιζέλος προεξοφλεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ρίξει την κυβέρνηση εάν η Ελιά δεν λάβει την δική της «ψήφο εμπιστοσύνης» από το λαό. Και ποιά είναι αυτή; Άλλοι βάζουν τον πήχη στο 12% των εκλογών του 2012 γιατί, προφανώς, γνωρίζουν ότι είναι «όνειρο απατηλό» και θέλουν να θέσουν θέμα ηγεσίας την επόμενη μέρα, άλλοι στο 8%, άλλοι στο 6%.
Όπως και να χει, οι ψηφοφόροι θα προσέλθουν στις κάλπες γνωρίζοντας πως ακόμα κι αν επιβραβεύσουν τον Σαμαρά, η κυβέρνησή του δεν θα υπάρχει την επόμενη μέρα εφόσον η «συγκομιδή της Ελιάς» δεν κριθεί πολιτικά επαρκής.
Δεν γίνεται, όμως, κάποιοι να ψηφίσουν δύο κόμματα. Ή Ν.Δ θα ψηφίσουν ή Ελιά…
Αντιλαμβάνομαι πως η τακτική διλημμάτων από την πλευρά του Βενιζέλου είναι αναγκαία για να διασωθεί εκλογικά η Ελιά και ιστορικά το ΠΑΣΟΚ.
Η επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, όμως, και η πολιτική επιβίωση του ίδιου του προέδρου του τείνουν να λειτουργήσουν αντιφατικά και συγκρουσιακά με τις εκλογικές επιδιώξεις του κυβερνητικού του εταίρου και την επιβίωση της δικομματικής κυβέρνησης που στηρίζει.
Περίπλοκο; Αναμφισβήτητα ναι.
Δυστυχώς, για τον κ. Βενιζέλο, η επιδίωξη εκλογικής και πολιτικής επιβίωσης χάνεται μέσα στον ιστορικό χρόνο. Κάποιοι δεν έχουν επαρκώς κατανοήσει πως οι «μεταμορφώσεις» του ΣΥΡΙΖΑ από ένα ακτιβιστικό κόμμα του 4% σε ένα ημι-συστημικό κόμμα του 27% (ακόμα κι αν αυτό συνοδεύτηκε από αντιφάσεις και εσωτερικές συγκρούσεις) κινήθηκε παράλληλα με την καταβύθιση του ΠΑΣΟΚ από το 44% του 2009 στο δημοσκοπικό 6% τώρα.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη μετακίνηση εκλογικού πληθυσμού που έχει συμβεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Και εμβρυουλκός γι αυτό ήταν η κρίση, η βίαιη πτωχοποίηση των μνημονίων και η υποτέλεια στους δανειστές που αυτά προκάλεσαν.
Αυτό δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε είναι εύκολο να ανασυσταθεί ο χώρος της λεγόμενης κεντροαριστεράς, όταν ο Τσίπρας μετακινείται δεξιοτεχνικά προς το κέντρο και καταλαμβάνει εκλογικά και ιδεολογικά εδάφη που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ.
Δεν γνωρίζω πόσο ανθεκτικό θα αποδειχθεί στις κάλπες το δίλημμα του Βενιζέλου. Κατά τη γνώμη μου έχει μικρά περιθώρια επιτυχίας. Το ζήτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι τι θα συμβεί την επομένη των ευρωεκλογών.
Θα παραμείνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση; Θα έχει την εκλογική νομιμοποίηση που χρειάζεται ο Σαμαράς για να κερδίσει χρόνο –ελπίζοντας σε ανάκαμψη των οικονομικών δεικτών- μέχρι την τελική μάχη για την προεδρική εκλογή στις αρχές του 2015;
Είναι προφανές πως εφόσον η Ν.Δ δεν είναι πρώτο κόμμα όλα τα σενάρια μένουν ανοικτά. Ήδη παρατηρείται βουβή κινητικότητα στον χώρο των παπανδρεϊκών αλλά και στις παρυφές της Ν.Δ. Εάν καταγράψει κανείς τις δηλώσεις που έγιναν τελευταία μπορεί να καταλάβει ότι κάποιοι καραδοκούν να θέσουν θέματα στρατηγικής και προσώπων…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Παρασκήνιο