ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Για τους προσεκτικούς παρατηρητές των πολιτικών εξελίξεων είναι προφανές πως η αντιμετώπιση του δημοσκοπικά επελαύνοντος ΣΥΡΙΖΑ από το νεοδημοκρατικό επιτελείο προδίδει αμηχανία και αντιφάσεις, κυρίως, όμως, απουσία πραγματικής στόχευσης.
Η ψηφοθηρία του φόβου με τις δηλώσεις Αδωνι Γεωργιάδη για “bank run” είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν μπορεί να αποδώσει εάν δει κανείς τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος. Το 82% των καταθετών διαθέτουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς λιγότερα από 2.000 ευρώ, άρα ανήκουν, μάλλον, στην κατηγορία εκείνων που δεν φοβούνται μήπως εφορμήσουν Λαφαζάνης, Στρατούλης και άλλες δυνάμεις συριζαίων στα θησαυροφυλάκια των συστημικών τραπεζών. Μόλις το 0,9% διαθέτουν από 50-100.000 ευρώ, αλλά και εκείνοι, προσώρας, προστατεύονται από τις ευρωπαϊκές οδηγίες.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ψηφοθηρία του φόβου αποφεύγει να ομολογήσει ότι πάνω από 90 δις αποσύρθηκαν από τις τράπεζες εξαιτίας των εγκληματικών χειρισμών της κυβέρνησης Παπανδρέου και των επανειλημμένων εκφοβισμών και εκβιασμών για επικείμενη χρεοκωπία από την κυβέρνηση Παπαδήμου, παραμονές των εκλογών του 2012 και, ακόμα περισσότερο, μεταξύ της αναμέτρησης του Μαϊου και εκείνης του Ιουνίου.
Άρα, σχεδόν κανείς εξ όσων έχουν λόγους να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει τα εκατομμύριά του σε ελληνικές τράπεζες…
Έτσι, η αμήχανη και δίχως στόχευση καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει άσφαιρη αφού μπορεί να επηρεάσει μόνο κάποια εκλογικά ακροατήρια ηλικιωμένων συνταξιούχων που, όμως, είναι τα μόνα στα οποία εκλογικά υπερτερεί ακόμα το κυβερνών κόμμα.
Η άλλη πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζεται στο “τι είναι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ;”.
Ο Αντώνης Σαμαράς δοκίμασε, από την 40ετή επέτειο της ίδρυσης της Ν.Δ στη Χαλκιδική, κάτι νέο. Ισχυρίστηκε ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατορθώσει ποτέ να κυβερνήσει”. Παράδοξο; Έχει δυνατότητες Πυθίας; Διαβάζει το μέλλον; Ή πιστεύει πως μπορεί να ανακόψει ακόμα και μία απόφαση του λαού;
Τα πράγματα είναι απλά αλλά μη ομολογούμενα:
– Η ψηφοθηρία του φόβου που περιγράψαμε παραπάνω μπορεί να μην γοητεύει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος αλλά μπορεί, ίσως, να κλονίσει μερικές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους. Εάν ο στόχος είναι να αποφευχθεί η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αυτό ίσως αποδειχθεί σωτήριο για τη στρατηγική Σαμαρά.
– Η επιμονή των λαϊκιστών της Ν.Δ να αποκαλούν τον Τσίπρα …Τσάβες και να απειλούν ότι θα μετατρέψει την Ελλάδα σε Μπολιβαριανή Δημοκρατία έχει τον ίδιο σκοπό. Να κλονίσει ελάχιστους μεν, απολύτως χρήσιμους για το τελικό άθροισμα δε.
Τις προάλλες, ο ευφυέστατος Μάκης Βορίδης είπε πως “πλανώνται ή ψεύδονται όσοι πιστεύουν πως ο Τσίπρας έγινε δήθεν συστημικός και δεν θα εφαρμόσει αυτά με τα οποία απειλούσε παλαιότερα και τα οποία οδηγούν σε έξοδο από την ευρωζώνη”. Ο Βορίδης αντιλαμβάνεται πως η μεγάλη διάβρωση του κεντροδεξιού χώρου και των προνομιακών εκλογικών ακροατηρίων της Ν.Δ (μικρομεσαίοι, αγρότες κ.ά) επέρχεται επειδή οι περισσότεροι θεωρούν, πλέον, πως ο Τσίπρας δεν είναι Τσάβες αλλά ένας συστημικός παίκτης με κοινωνικές ευαισθησίες. Ολίγον φιλελεύθερος και ολίγον κρατιστής, ευρωπαίος αλλά και φωνακλάς, ριζοσπάστης αλλά και συνομιλητής των ισχυρών παικτών διεθνώς.
Ο Βορίδης ξέρει. Αυτή η “χειραφετημένη” εικόνα του Τσίπρα στα μάτια του κόσμου πρέπει να αποδομηθεί.
Ακόμα κι αν ο Τσίπρας κινδυνεύει να χάσει από τα αριστερά του (προς το ΚΚΕ ή τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ) είναι τόσο μεγάλη και σημαντικότερη η “εισροή” από τον χώρο της φιλελεύθερης πατριωτικής κεντροδεξιάς και από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που υπό προϋποθέσεις μπορεί να τον οδηγήσει σε αυτοδυναμία.
Η Ν.Δ και τα μέσα ενημέρωσης που ακόμα την στηρίζουν με νύχια και με δόντια –αν και είναι προφανής η στροφή αρκετών εξ αυτών προς την Κουμουνδούρου, ενίοτε και με άγαρμπο τρόπο– αποκρύπτουν, για παράδειγμα, επιμελώς αυτή την συστημική στροφή του Αλέξη Τσίπρα.
– Το γεγονός ότι οι κ.κ Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός συναντούν πυρετωδώς ξένα funds [ενδιαφέρουσες επ’ αυτού οι αποκαλύψεις της Καθημερινής], όπως το Fairfax –αυτά που μέχρι πρότινος στην φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονταν ως “τοκογλύφοι”, “κερδοσκόποι” και “κοράκια”– δεν αναφέρεται διότι θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι παράγοντες της διεθνούς αγοράς έχουν σχεδόν αποδεχθεί ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΧΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΦΟΒΟ ότι θα συναλλαγούν στο μέλλον με μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Α, και μια σημείωση: οι συναντήσεις αυτές γίνονται κατόπιν επιμόνων αιτημάτων των ίδιων των επικεφαλής των funds, επειδή, οξυδερκείς γαρ, θέλουν να ακτινογραφήσουν τις προθέσεις του μελλοντικού συνομιλητή τους…
– Το γεγονός ότι ο Γιώργος Σταθάκης προσκαλείται να μιλήσει σε forum στις ΗΠΑ που συνδιοργανώνουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, επίσης, υποτιμάται.
– Το γεγονός ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development (του Ομίλου Λάτση) και άλλοι επιχειρηματικοί και τραπεζιτικοί παράγοντες, έλεγαν προ ημερών σε road show του Bloomberg στο Λονδίνο, ότι “ο Τσίπρας ως κυβέρνηση θα κάνει ότι μπορεί για το καλό της χώρας”, αποκρύπτεται, κι αυτό, γιατί αποδομεί την εικόνα του Τσίπρα- Τσάβες και του “μπολσεβίκου” που θα αρπάξει τις καταθέσεις από τις τράπεζες.
Όταν, όμως, συμβαίνουν όλα αυτά, όταν δηλαδή οι εγχώριοι και διεθνείς παίκτες έχουν αρχίσει να αποδέχονται κάτι που ο λαός έχει αξιολογήσει ως αναγκαίο -ακόμα κι αν το φοβάται ως…άγνωστο- είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατρέψει αυτή την πορεία οιαδήποτε επικοινωνιακή τακτική. Ιδιαίτερα όταν ασκείται με μένος…