Οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχουν, προφανώς, εγκαταλείψει την επιδίωξη να συγκεντρώσουν 180 βουλευτές κάτω από την ομπρέλα ενός ευρύτερα αποδεκτού προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ωστόσο όλοι αναγνωρίζουν πως κάτι τέτοιο γίνεται ολοένα και δυσκολότερο. Η νέα δήλωση του Φώτη Κουβέλη (Παραπολιτικά fm) ότι η ΔΗΜΑΡ δεν θα συναινέσει και πως πρέπει να πάμε σε εκλογές για να αλλάξει η εφαρμοζόμενη πολιτική δημιουργεί νέα δεδομένα. Ακόμα κι αν κάποιοι -ελάχιστοι- βουλευτές της ΔΗΜΑΡ “αποσκιρτήσουν” και συνταχθούν με τους Σπύρο Λυκούδη, Γρηγόρη Ψαριανό, Κατερίνα Μάρκου και Βασίλη Οικονόμου που είναι ήδη ανεξαρτητοι και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ψηφίσουν για Πρόεδρο, η αριθμητική της προεδρικής εκλογής μετακινείται προς τους υπόλοιπους ανεξάρτητους βουλευτές.
Οδυσσέας Βουδούρης, Πάρις Μουτσινάς, Πέτρος Τατσόπουλος και αρκετοί άλλοι έχουν καταστήσει σαφές πως δεν θα στηρίξουν την εκλογή Προέδρου. Μια ακτινογραφία της ανθρωπογεωγραφίας δείχνει πάντως ότι ένας ικανός αριθμός ανεξαρτήτων θα ψηφίσει. Ακόμα κι έτσι, όμως, δύσκολα έως πολύ δύσκολα βρίσκονται, πλέον, οι περίπου 25 βουλευτές που απαιτούνται να προστεθούν στους 154-156 του κυβερνητικού μπλοκ.
Με δεδομένο, βεβαίως, ότι ο Πάνος Καμμένος και η πλειονότητα των βουλευτών των Αν.Ελ δεν θα αλλάξουν γνώμη.
Πέρα από την κίνηση για την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής, που από μόνη της αποτελεί μια πρόκληση προς τους αμφισβητίες των ηγεσιών των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων («καραμανλικούς», «παπανδρεϊκούς» ή άλλους), ακόμη πιο σημαντικός εκτιμάται ότι είναι ο συμβολισμός που εκπέμπει η πρωτοβουλία για τον χρονικό προσδιορισμό της προεδρικής εκλογής στο απώτατο όριο της συνταγματικής προθεσμίας.
Με την απόφαση, ειδικότερα, που έλαβαν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ότι «η διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα κινηθεί, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τη συνταγματική πρακτική, έναν μήνα πριν από τη λήξη της θητείας του απερχομένου Προέδρου, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2015», οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, που φαίνεται να προεξοφλούν ότι δεν θα έχουν απώλειες στην ψηφοφορία για την ανανέωση της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης, θέλησαν να στείλουν τόσο προς το εσωτερικό της χώρας αλλά και των κομμάτων τους, όσο και προς το εξωτερικό, το μήνυμα ότι θεωρούν επιτεεύξιμο στόχο τον σχηματισμό της προεδρικής πλειοψηφίας των 180 βουλευτών.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΤΕ;
Εφόσον η κυβέρνηση κατορθώσει να φτάσει μέχρι τις εορτές και όπως επιδιώκει ο κ. Σαμαράς η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου ξεκινήσει κανονικά αλλά δεν καταλήξει σε αποτέλεσμα, οι εθνικές εκλογές που θα προκύψουν από την αδυναμία της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο και, ως εκ τούτου, τη διάλυσή της, προσδιορίζονται τον Μάρτιο του 2015.
Η εξάντληση, άλλωστε, των χρονικών ορίων δεν έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει ρητά την παράταση της θητείας του νυν Προέδρου, εφόσον καθυστερήσει η εκλογή του διαδόχου του.
Με βάση το νέο χρονοδιάγραμμα που προδιαγράφει η έναρξη της διαδικασίας στο όριο της συνταγματικής προθεσμίας, δηλαδή στις 12 ή 13 Φεβρουαρίου, η διάλυση της Βουλής, εφόσον περάσει το «μπλόκο» των «121» που ετοιμάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που δηλώνουν ότι δεν ψηφίζουν κανέναν υποψήφιο στην παρούσα Βουλή, αναμένεται να γίνει στο τέλος του ίδιου μήνα.
Σε αυτή την περίπτωση, ως επικρατέστερες ημερομηνίες για να στηθούν οι κάλπες προβάλλουν η 22 ή η 29 Μαρτίου και ο διάδοχος του κ. Παπούλια που θα εκλεγεί από τη νέα Βουλή –ακόμη και με σχετική πλειοψηφία- θα αναλάβει καθήκοντα στις αρχές ή στα μέσα Απριλίου.