ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ – Πως οδηγούμαστε στην προεδρική εκλογή και σε ραγδαίες εξελίξεις υπό τον εκβιασμό του ευρωπαϊκού ιερατείου και των διεθνών μέσων ενημέρωσης
– Τι έλεγε για την «εκστρατεία φόβου» ο Αντώνης Σαμαράς το 2011 και πως ο Όλι Ρεν απειλούσε με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί, τώρα, ο Πιερ Μοσκοβισί…
Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου, από την Επένδυση
Η απόφαση της κυβέρνησης να επιδιώξει την πρόωρη έξοδο από το μνημόνιο –ως προς το σκέλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου-, η, υπό την δαμόκλειο σπάθη της αξιολόγησης της τρόίκας, επίσπευση της προεδρικής εκλογής και η πιθανότητα να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες κάλπες, με μείζον διακύβευμα την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενεργοποίησαν, τις τελευταίες μέρες, έναν μηχανισμό ακραίων πιέσεων προς την Ελλάδα και «απασφάλισαν» το ενδεχόμενο φυγής τραπεζικών κεφαλαίων (bankrun) και εξόδου από την Ευρωζώνη (Grexit).
Η χώρα μοιάζει να ζει αυτό που επιστημονικά καταγράφεται ως «φαινόμενο της προμνησίας», γνωστό με τον γαλλικό όρο déjà vu («ήδη ιδωμένο»), που αναφέρεται στην αίσθηση ότι η εμπειρία που ζει κάποιος του έχει (ξανα)συμβεί στο παρελθόν.
Η αλήθεια είναι πως όσα γράφονται στον ξένο Τύπο και λέγονται από τα πλέον επίσημα χείλη ευρωπαίων αξιωματούχων, τις τελευταίες μέρες, έχουν γραφεί και ειπωθεί, σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο, την περίοδο από το καλοκαίρι του 2011 μέχρι και την διπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαϊου και του Ιουνίου του 2012. Ακριβέστερα, από την εποχή που η ελληνική Βουλή κλήθηκε να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2012-2015 (Ιούνιος 2011) μέχρι και τις παραμονές της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης, ένα χρόνο αργότερα, περίοδο κατά την οποία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες και η λέξη «χρεοκοπία» ήταν η πλέον διαδεδομένη και προκαλούσε τρόμο στους πολίτες.
Εάν αντιπαραβάλλει κανείς, για παράδειγμα, τα δημοσιεύματα του Der Spiegel, στις 22 Ιουνίου 2012, με αυτό της Die Welt, την περασμένη Τρίτη, θα επιβεβαιώσει αυτό το ιδιότυπο «déjà vu» της ελληνικής χρεοκοπίας. Τότε, η γερμανική κυβέρνηση απειλούσε –μέσω του Spiegel- ότι «το Βερολίνο χάνει την υπομονή του και θα αρνηθεί νέα βοήθεια προς την Ελλάδα», τώρα η Die Welt μεταφέρει δηλώσεις κυβερνητικού παράγοντα στη γερμανική πρωτεύουσα που εμφανίζεται να λέει πως «εάν γίνουν εκλογές και βγει ο Τσίπρας θα σταματήσει η ροή κονδυλίων της Ε.Ε προς την Ελλάδα».
Την ίδια εποχή η –επίσης γερμανική- Suddeutsche Zeitung προεξοφλούσε «ελληνική χρεοκοπία μέχρι το φθινόπωρο», τώρα η ίδια εφημερίδα «απειλεί» πως η χώρα μας θα μείνει χωρίς δίχτυ ασφαλείας εάν μία νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από πρόωρες εκλογές δεν συνεχίσει την τήρηση του μνημονιακού προγράμματος.
Τότε, ήταν ο Γερμανός αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ και ο Ζοζέ Μανουελ Μπαρόζο που διαλαλούσε πως «η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει και θα βγει από την ευρωζώνη», τώρα είναι ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ που προειδοποιεί τι μπορεί να συμβεί εάν επικρατήσουν «ακραίες δυνάμεις στην Ελλάδα».
Επίσης, το καλοκαίρι του 2011, όταν το Βερολίνο και το διευθυντήριο των Βρυξελλών πίεζαν για την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, ήταν που ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Όλι Ρεν διεμήνυε ότι «ο μόνος τρόπος για να αποφύγει η Ελλάδα την άμεση χρεοκοπία είναι η υπερψήφιση του δημοσιονομικού προγράμματος», ενώ, τώρα, ο διάδοχός του Πιερ Μοσκοβισί είναι αυτός που κάνει λόγο για «έξοδο από την ευρωζώνη».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα; Προφανώς, εάν λάβει κανείς υπόψη του τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσε τότε ο κ. Αντώνης Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πριν μεσολαβήσει η πανωλεθρία του κ. Γιώργου Παπανδρέου στις Κάννες και αναγκαστεί να μετάσχει στην κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου.
Όταν, παραμονές της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, η κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και ο επίτιμος της Ν.Δ κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον καλούσαν να το ψηφίσει, με το επιχείρημα ότι σε αντίθεση περίπτωση «η χώρα θα οδηγούνταν σε καταστροφικές εκλογές και χρεοκοπία» (ότι συμβαίνει και σήμερα), ο κ. Σαμαράς απαντούσε:
«Μας λένε κάποιοι ότι το ερώτημα σήμερα είναι μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία. Αυτό μας είχανε πει και πέρσι το Μάιο. Μνημόνιο ή χρεοκοπία; Όπως αποδείχτηκε το Μνημόνιο μας έφερε πιο κοντά στη χρεοκοπία. Και το μεσοπρόθεσμο δεν θα την είχε αποτρέψει
«Θα μας βυθίσει ακόμη περισσότερο στην παράλυση που φέρνει τη χρεοκοπία ακόμη πιο κοντά. Κάποιοι μας απείλησαν τελευταία και με διλήμματα του τύπου: «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς». Κάποιοι άλλοι πριν ένα μήνα είχαν απειλήσει: «Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή»… σας θυμίζω. Πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου, η οποία δεν πείθει κανέναν. Απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες κι είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης. Όμως ο ελληνικός λαός δεν εκβιάζεται πλέον απλώς και μόνο η αγορά κακοποιείται. Ας το καταλάβουν και ας σταματήσουν αυτά τα πυροτεχνήματα».
Τώρα, ακριβώς το ίδιο επιχείρημα περί «εκστρατείας φόβου» επικαλείται ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ενώ η χώρα δέχεται μία ακόμα επίθεση μέσω διεθνών μέσων ενημέρωσης που προεξοφλούν το «grexit».
Εάν ανατρέξει κανείς σε όσα συνέβησαν πριν από περίπου τρία χρόνια θα θυμηθεί ότι αυτό που κατασίγασε για ένα χρονικό διάστημα τα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη ήταν η απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου, σχεδόν καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.
Η συμμετοχή της μέχρι εκείνη την περίοδο αντιμνημονιακής Ν.Δ στην κυβέρνηση συνεργασίας ήρε τις επιφυλάξεις περί πολιτικής αστάθειας, παρά το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς πίεζε για τον προσδιορισμό χρόνου διεξαγωγής εκλογών (αρχικώς είχε προταθεί να διεξαχθούν τον Φεβρουάριο και, τελικώς, πείσθηκε να μετακινηθούν χρονικά για τον Μάϊο του 2012).
Η «κορωνίδα» του πολιτικού εκφοβισμού για χρεοκοπία και έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη υπήρξε, αναμφισβήτητα, η ομιλία του τότε πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, τον Φεβρουάριο του 2012.
Ζητώντας από τους υπουργούς να συναινέσουν αλλά, επί της ουσίας, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό ο κ. Παπαδήμος περιέγραψε με εσχατολογικούς όρους τον εκβιασμό «ή δανειακή σύμβαση και νέο μνημόνιο ή καταστροφή».
«Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα σε μια καταστροφική περιπέτεια, θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου χάους και κοινωνικής έκρηξης. Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Οι άμεσες περικοπές δαπανών, στις οποίες θα έπρεπε να προχωρήσουμε, θα οδηγούσαν σε κατάρρευση των μισθών και συντάξεων. Η εισαγωγή βασικών αγαθών, όπως φάρμακα, πετρέλαιο, μηχανήματα θα γινόταν ιδιαίτερα προβληματική. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Οι εξελίξεις αυτές θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, στην έξοδο από το ευρώ».
Τα αποτελέσματα γνωστά. Η τότε κυβέρνηση υπέγραψε τη δανειακή σύμβαση, έλαβε, έκτοτε, νέα επώδυνα μέτρα που ενέτειναν την ύφεση, η χώρα, ωστόσο, πέρασε από μία διπλή εκλογική αναμέτρηση και απέκτησε κυβέρνηση συνεργασίας, δίχως να χρεοκοπήσει…