Από την εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΣΗ
Έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης: «όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη». Προφανώς, μέχρι τις 25 Ιανουαρίου, ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν σκοπεύει να ταυτισθεί με τον –κατά δικές του αναφορές- αγαπημένο του ποιητή.
Η συμφορά συμφέρει –και πιθανώς αποδίδει- και δεν πρόκειται να την λογαριάσει ως πόρνη. Το αντίθετο. Θα την υποδεχθεί ως… βασίλισσα.
Η πολιτική σημειολογία της χρεοκοπίας, της εθνικής περιπέτειας, της εξόδου από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη (Grexit) εγκαταστάθηκαν στην προεκλογική ρητορική της Νέας Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως διακινήθηκαν ευστόχως από τα λογής λογής Spiegel, FAZ, Bloomberg κ.α, ενώ έγιναν σημαία από τους πλέον ανίκανους της ευρωπαϊκής σκηνής, όπως ο Πιερ Μοσκοβισί.
Για την προεκλογική τακτική της Ν.Δ προφανής ο στόχος: πρωτιά και με διαφορά στο εκλογικό ακροατήριο των 65+ (ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών) και διέγερση του συντηρητικού- φοβικού ελατηρίου που οδηγεί ψηφοφόρους στην ασφαλέστερη-ΚΑΚΗ επιλογή από οιαδήποτε άλλη πιθανώς ελπιδοφόρα αλλά άγνωστη και με ρίσκα.
Όμως, επειδή ο κ. Σαμαράς ομνύει στην…ΑΛΗΘΕΙΑ και, μάλιστα, δεσμεύθηκε ότι θα την αποκαλύψει κατά την προεκλογική περίοδο καλό είναι να αποσαφηνίσει και ορισμένα που τον αφορούν:
– Νίκη του κόμματός του και σχηματισμός κυβέρνησης υπό τον ίδιο θα οδηγήσει ή όχι στη σύναψη συμφωνίας με τους δανειστές για την πιστοληπτική γραμμή χρηματοδότησης; Προφανώς ναι. Σημαίνει αυτό και αποδοχή των όρων που εμπεριέχονται στις δεσμεύσεις (e-mail) Χαρδούβελη που είχε αποκαλύψει η «Καθημερινή»; Προφανώς ναι. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο, μία νέα κυβέρνηση Σαμαρά θα αυξήσει τον ΦΠΑ σε μια σειρά υπηρεσίες, θα αυξήσει άμεσους και έμμεσους φόρους (τσιγάρα, ποτά κλπ) και θα προκαλέσει ενοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων, αναίρεση της περικοπής κατά 30% της εισφοράς αλληλεγγύης και πιθανότατα μονιμοποίησή της, περικοπή έως αφανισμού του ΕΚΑΣ, ριζικές αλλαγές στη διαδικασία για τους πλειστηριασμούς (ήδη η κυβέρνηση δεν υλοποίησε τη δημόσια δέσμευση για νομοθετική ρύθμιση παράτασης της απαγόρευσης και πέρασε τη διαδικασία στον «εύθραυστο» και αμφίσημο κώδικα τραπεζών), ομαδικές απολύσεις, πιθανές μειώσεις συντάξεων και πολλά άλλα.
Όπως σε προηγούμενο σημείωμα περιέγραφα τις «αλήθειες» που δεν λέει καθαρά ο κ. Αλέξης Τσίπρας, έτσι, τώρα, επισημαίνω τις «αλήθειες» που αποσιωπά ο κ. Σαμαράς κρυπτόμενος πίσω από την επικοινωνιακά εύστοχη (;) τακτική του εκφοβισμού της κοινής γνώμης.
Δυστυχώς, η πλειονότητα των πολιτών δεν ενημερώνεται επαρκώς- όχι πάντοτε με δική τους ευθύνη.
Παραδείγματος χάριν, η Goldman Sachs αναφέρει σε μία εμπεριστατωμένη ανάλυσή της – «Greece on the road to GRelapse»- για τις πιθανές συνέπειες μιας σύγκρουσης με τους δανειστές (αφού προβλέπει νίκη ΣΥΡΙΖΑ) ότι:
– «Ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα θέσει εκ νέου ερωτήματα για το QE της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενώ μπορεί να εμφανιστεί και ως νομισματική κίνηση που θα προκαλούσε διασπορά του ρίσκου σε όλη την Ευρωζώνη μέσω των κεντρικών τους τραπεζών»,
– «Οι επενδυτές θα παρακολουθούν τον τρόπο με τον οποίο η ΕΚΤ θα στηρίζει τις ελληνικές τράπεζες καθώς, σε περίπτωση χρεοκοπίας, θα επιβαρύνει με ανεξόφλητες υποχρεώσεις τον ισολογισμό της (σ.σ το ίδιο θα συμβεί με το ανεξόφλητο χρέος προς τα κράτη εάν προκαλέσουν ελληνική χρεοκοπία). Αν και οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν καλή κεφαλαιοποίηση και ελέγχονται από την ΕΚΤ μπορεί να μην υπάρξει πρόβλημα. Όμως, σε αντίθετη περίπτωση, διακοπή της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ μπορεί να προκαλέσει ακόμα και χρεοκοπία τραπεζικών ομίλων».
Τα παραπάνω παρατίθενται προς κατανόηση της πολυπλοκότητας και μερικών μόνο εκ των συνεπειών που θα υφίσταντο οι εταίροι και δανειστές εάν προκαλέσουν ασφυξία της ελληνικής οικονομίας. Και μην ξεχνάμε πως ο επικεφαλής της ΕΚΤ κ. Μάριο Ντράγκι διετέλεσε επί 25 έτη μεγαλοστέλεχος της Goldman Sachs που υπογράφει την σχετική ανάλυση.
Ανάμεσα, λοιπόν, στην «ζαριά του ΣΥΡΙΖΑ» που θα είναι το εκφοβιστικό προεκλογικό σλόγκαν της Ν.Δ και στην βεβαιότητα ορισμένων στελεχών της Κουμουνδούρου ότι το ευρωπαϊκό ιερατείο θα υποκύψει στην επέλαση του ιππικού του κ. Τσίπρα, υπάρχει η απλή και ανόθευτη αλήθεια. Αυτή θέλουμε, εκτός εάν ισχύει το κυνικό «εάν η αλήθεια δεν με συμφέρει, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια»…