Για τους γνωρίζοντες τα εσωτερικά της Αριστεράς, ο κ. Στέργιος Πιτσιόρλας υπήρξε ο πολιτικός μέντορας του πρωθυπουργού. Ο σημερινός πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ υπήρξε εκ των ιδρυτικών στελεχών του Συνασπισμού και ήταν αυτός που «ανακάλυψε» τον κ. Αλέξη Τσίπρα και έπεισε την τότε ηγεσία να του εμπιστευθεί την εκπροσώπηση του κόμματος στις εκλογές για τον Δήμο Αθηναίων. Ως γνωστόν δικαιώθηκε. Ο νεαρός επικεφαλής της παράταξης «Ανοικτή Πόλη» επέτυχε ποσοστό- έκπληξη (πάνω από 10%) και ενέγραψε στέρεη υποθήκη για το πολιτικό του μέλλον.
Θυμίζω όλα τα παραπάνω για να επισημάνω την αξία μιας συνέντευξης που έδωσε πριν μερικές ημέρες ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, με την οποία –ούτε λίγο ούτε πολύ- προεξόφλησε πως η κυβέρνηση θα μας εκπλήξει θετικά με την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και γενικότερα των ξένων επενδύσεων.
Αναφέρθηκε, μάλιστα, εμφατικά σε δύο εξ αυτών: το μεγάλο project στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και την οικιστική ανάπτυξη και αξιοποίηση της χερσονήσου του Αστέρα Βουλιαγμένης. Και οι δύο επενδύσεις υπήρξαν «εμβληματικές» για τον ΣΥΡΙΖΑ έως και πριν μερικούς μήνες καθώς αποτελούσαν «κόκκινες γραμμές». Αρκετοί θυμούνται τις αντιδράσεις της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής επί θητείας του κ. Γιάννη Σγουρού.
Βασίμως υποθέτουμε πως, δεδομένου ότι ο κ. Πιτσιόρλας συνεργάζεται απευθείας με τον πρωθυπουργό, η κυβέρνηση έχει αλλάξει γραμμή πλεύσης και επιθυμεί να υλοποιήσει επενδυτικά σχέδια που απέρριπτε κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Είναι ειλικρινής αυτή η πρόθεση; Φαίνεται ειλικρινής.
Από την άλλη, όμως, εκπλήσσουν αρνητικά οι εμμονές ορισμένων υπουργών που επιχειρούν για επικοινωνιακούς λόγους να δημιουργούν νέες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ πτωχών και «ευπόρων».
Για παράδειγμα, ο υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης –και όχι μόνον αυτός- που επιμένει πως η επιβολή συντελεστή ΦΠΑ 23% είναι ένας «δίκαιος φόρος» που αφορά τους «έχοντες». Θυμίζω πως «δίκαιο φόρο» είχε χαρακτηρίσει το χαράτσι στα ακίνητα που μεταμορφώθηκε σε ΕΝΦΙΑ ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά κ. Γιάννης Στουρνάρας για να ξεσηκώσει, δικαίως, τις αντιδράσεις της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ. Φίλης προφανώς επιμένει να μην κατανοεί πως το 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τις 85.000 οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία (και εξ αυτών λιγότερες από τις μισές που τα στέλνουν στα λεγόμενα «ακριβά» ιδιωτικά σχολεία) αλλά, κυρίως, τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, τα παιδιά των οποίων φοιτούν σε ιδιωτικά ΙΕΚ, σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών ή σε φροντιστήρια προετοιμασίας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και αυτές οι οικογένειες ούτε «εύπορες» είναι, ούτε, φυσικά, ο πρώτος φόρος που πληρώνουν είναι αυτός του υπεραυξημένου συντελεστή ΦΠΑ. Έχουν προηγουμένως εξοντωθεί με την υπερφορολόγηση των δύο πρώτων μνημονίων που εξακοντίζεται με ην άμεση και έμμεση νέα φορολογία του νέου μνημονίου.
Τα παραπάνω συνιστούν δείγματα δύο διαφορετικών και συγκρουόμενων αντιλήψεων που συμβιώνουν στο ιδεολογικό θερμοκήπιο του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ. Δύο αντιλήψεις συγκρουόμενες οι οποίες προκαλούν σύγχυση και σημαντικές καθυστερήσεις.
Αυτή την εγγενή αντίφαση πρέπει να την επιλύσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και παπάς και ζευγάς δεν γίνεται. Απλά πράγματα. Όσο κι αν ορισμένοι έχουν ανάγκη από έναν ιδεολογικό φερετζέ, ούτε η ανάπτυξη μπορεί να υπονομεύεται από αγκυλώσεις, ούτε πρέπει να επιδιώκεται εξομοίωση προς τα κάτω.
Το αντίθετο. Οι πτωχότεροι πρέπει να ανακάμψουν σταδιακά και όσοι προσώρας αντέχουν πρέπει να βοηθηθούν ώστε να αντέξουν λίγο περισσότερο για να ενισχύσουν την εσωτερική κατανάλωση…
Από την Επένδυση που κυκλοφορεί