ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίκο αποκάλεσε, αυτή την εβδομάδα, την ευρωπαϊκή πολιτική στο προσφυγικό «αυτοκτονία» και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ έσπευσε να του απαντήσει, συμφωνώντας και εγκρίνοντας το σχέδιο της Fyrom για «σφράγιση» των συνόρων με την Ελλάδα ώστε να διακοπούν οι προσφυγικές ροές προς την κεντρική Ευρώπη.
Financial Times και Frankfurter Allgemaine Zeitung σπεύδουν να προεξοφλήσουν την απειλή αποπομπής της Ελλάδας από τη Συνθήκη του Σένγκεν, ενώ στο τραπέζι μπαίνει και ο «συμψηφισμός» ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους με αποδοχή από την Αθήνα να κρατήσει στο έδαφός της άγνωστο αριθμό προσφύγων.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών έριξε τη «βόμβα» για τη δημιουργία καταυλισμού-φαβέλας στην Αττική που θα φιλοξενήσει έως και 400.000 πρόσφυγες.
Φυσικά, καμία κουβέντα για την μη τήρηση των συμφωνηθέντων εκ μέρους της Τουρκίας και για το γεγονός ότι μοναδικός τρόπος ανακοπής των ροών μπορεί να γίνει μόνο στα τουρκικά παράλια, πριν, δηλαδή, οι πρόσφυγες επιβιβασθούν στις σάπιες βάρκες των δουλεμπόρων για να ξανοιχθούν στα οκτώ μποφόρ του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας και ηγέτης των Χτιστιανοκοινωνιστών, του ούλτρα δεξιού συνεταίρου του CDU της Άνγκελα Μέρκελ, απειλεί με πολιτική αποσταθεροποίηση τη Γερμανία εάν δεν αλλάξει την πολιτική της στο μεταναστευτικό. Κάπως έτσι το Der Spiegel περιγράφει μία Καγκελάριο σε πολιτική αποδρομή, γεγονός που δίνει το πάνω χέρι στους πλέον σκληρούς συντηρητικούς κύκλους στη Γερμανία και ενισχύει ανάλογους κύκλους στις χώρες του γερμανικού αστερισμού. Η απόφαση της Βουλής της Δανίας για κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων εν είδει αντιτίμου για την κοινωνική πρόνοια (;) που τους παρέχεται είναι ένα ακόμα δείγμα της ευκολίας με την οποία η ευρωπαϊκή υποκρισία διολισθαίνει από την πολιτική των «ανοικτών θυρών» στην πολιτική των «κόκκινων θυρών» (να βάφονται, δηλαδή, κόκκινες οι πόρτες των σπιτιών που φιλοξενούν πρόσφυγες- κάτι ανάλογο με το αστέρι στα εβραϊκά σπίτια επί γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού).
Η Ευρώπη βυθίζεται στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό κατά τρόπο που να συγχέει κανείς τη ρητορική ορισμένων ηγετών της με εκείνη του ακροδεξιού φάσματος της Μαρίν Λεπέν.
Η Ελλάδα θα βρεθεί υπόλογη για τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση των hot spots αλλά αυτό είναι μόνο η αφορμή για την υλοποίηση ενός γενικότερου σχεδιασμού. Ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε, τους προηγούμενους μήνες, να συνδέσει –ανεπιτυχώς όπως γνωρίζουμε- την επίδραση του προσφυγικού με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας.
Το αυτονόητο επιχείρημα «πώς να διαχειριστείς τις προσφυγικές ροές όταν έχεις μια τόσο ευάλωτη οικονομία» δεν βρήκε ευήκοα ώτα. Ακόμα χειρότερα χρησιμοποιείται τώρα –ως μπούμερανγκ- εναντίον της Ελλάδας. Οι εταίροι αναζητούν τόπο «εξοστρακισμού» των προσφύγων ώστε να μην φθάνουν ποτέ στις πλούσιες βορειοευρωπαϊκές χώρες.
Η πίεση θα εξελιχθεί σε έναν τερατώδη εκβιασμό εάν δεν τον προλάβουμε. Η έννοια της συνεννόησης των πολιτικών κομμάτων σε αυτό το ζήτημα γίνεται επικτακτική. Είναι θέμα «ζωής ή θανάτου».
Η χώρα πρέπει άμεσα να αποφασίσει πολιτικές αποτροπής των προσφυγικών ροών δίχως, ωστόσο, να πέσει στην ρατσιστική ρητορική ορισμένων Ευρωπαίων. Δύσκολο εγχείρημα και ακόμα δυσκολότερη η διαπραγμάτευση.
Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά κύριο λόγο, έχουν μεγάλη ευθύνη. Η κυβέρνηση για να εκπονήσει πολιτικές και η αξιωματική αντιπολίτευση για να στηρίξει έναντι των συντηρητικών ευρωπαϊκών κύκλων που γνωρίζει καλύτερα λόγω ιδεολογικής συνάφειας. Η πολιτική οπερέτα σκηνοθετημένης πόλωσης, τις προάλλες στη Βουλή, δεν οδηγούν πουθενά. Ανακυκλώνουν την πολιτική εσωστρέφεια και δεν αφήνουν περιθώρια εκπομπής εθνικού μηνύματος.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ρόλο και οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες. Και οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να συναινέσουν…