Σοκ έχει προκαλέσει στο μετριοπαθές κομμάτι των Ρεπουμπλικάνων η απόσυρση του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου για το προεδρικό χρίσμα Τεντ Κρουζ από την μάχη των προκριματικών εκλογών. Το σοκ είναι διπλό καθώς αφενός οι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι πόνταραν στον Τεντ Κρουζ για να ανακόψει την δυναμική του ακραίου Ντόναλντ Τραμπ στην κούρσα του χρίσματος και αφετέρου βλέπουν αυτό που απεύχονταν να γίνεται πραγματικότητα. Ο Τραμπ να είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο επόμενος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για την διεκδίκηση της προεδρίας των ΗΠΑ στις επικείμενες εκλογές του Νοεμβρίου.
Χθες αργά το βράδυ, ο ίδιος ο Τραμπ, μετά από ακόμα μία σαρωτική νίκη που κατέγραψε στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, έπλεξε το εγκώμιο του Κρουζ, ενός από τους μέχρι πρότινος πολιτικούς του αντιπάλους προφανώς προσβλέποντας να οικειοποιηθεί εκλογικά τον κόσμο και τους ψηφοφόρους του υποψηφίου που φάνταζε ως το μόνο αντίπαλον δέος του αμερικανού μεγιστάνα για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα. Η εξέλιξη καθιστά τον Τραμπ κατά 99% τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ,αφήνοντας άφωνους αναλυτές και δημοσιογράφους που μερικούς μήνες απέκλειαν από τις αναλύσεις και τις προβλέψεις τους την πιθανότητα ο Τραμπ να ηγηθεί του ρεπουμπλικανικού χρίσματος ενάντια στην Χίλαρι Κλίντον.
Στα πιο απίθανα μέχρι πριν λίγο καιρό προγνωστικά καθίστανται πιθανά και επιβεβαιώνονται, δίνοντας νέα τροπή στο δρόμο προς τις εκλογές του Νοεμβρίου καθιστώντας τες ένα καίριο πολιτικό γεγονός που στην περίπτωση τελικά εκλογής του Τραμπ στην Αμερικανική Προεδρία αναμένεται να ανατρέψει το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό επηρεάζοντας άμεσα την Ευρωζώνη και κατ᾽επέκταση και την χώρα μας, ειδικότερα μέσω της χρηματοδοτικής στήριξης που αναμένει από το ΔΝΤ το οποίο η μέχρι σήμερα πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης το ήθελε άρρηκτα συνδεδεμένο με το οικονομικό γίγνεσθαι στην Ευρώπη.
Τυχόν εκλογή του Τραμπ αναμένεται να ανατρέψει την μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική των ΗΠΑ σε θέματα οικονομίας και πιο συγκεκριμένα στον ρόλο που θα αποδώσει η νέα αμερικανική πολιτική ηγεσία στο Ταμείο ως η ισχυρότερη οικονομική δύναμη μέσα σε αυτό.
Ωστόσο στο στρατόπεδο του Δημοκρατικού Κόμματος, που παραμένει διασπασμένο μεταξύ Χίλαρι και Σάντερς, εκφράζεται η εκτίμηση ότι η επικράτηση Τραμπ θα ευνοήσει τους Δημοκρατικούς για να εξασφαλίσουν μέσω της Χίλαρι -που είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το δημοκρατικό χρίσμα- μία νέα θητεία στο Λευκό Οίκο με κεντρικό σύνθημα την συνέχιση του δρόμου που χάραξε σε ζητήματα οικονομίας, κυβερνησιμότητας και εξωτερικής πολιτικής ο Μπάρακ Ομπάμα. Είναι όμως μία βεβιασμένη εκτίμηση αυτή που κάνουν οι Δημοκρατικοί και μήπως υποτιμούν την δυναμική που αναπτύσσει ο Τραμπ και η οποία πλέον λαμβάνει διαστάσεις αντίστοιχες της δυναμικής του Ομπάμα το 2008; Πολύ πιθανό αν δει κανείς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ερευνών της κοινής γνώμης στα οποία ο Τραμπ υπερτερεί κατά κράτος έναντι της Χίλαρι ως προς την διείσδυσή του στα νεανικά κοινά αλλά και τους ψηφοφόρους που μέχρι πρότινος απείχαν από τις κάλπες και τώρα δηλώνουν πρόθυμοι να σπεύσουν στις εκλογές για να ψηφίσουν όχι τους Ρεπουμπλικάνους αλλά προσωπικά τον Αμερικανό επιχειρηματία.