ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Παύλος Χρηστίδης μου είναι συμπαθής. Αμερικανιστί είναι clean cut. Το στυλ έχει πέραση εσχάτως. Και στο ΠΑΣΟΚ, και στη Ν.Δ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πληροφορούμαι από το βιογραφικό του που ο ίδιος έχει διακινήσει (thehuffingtonpost.gr), ότι είναι 32 ετών, σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο και άσκησε τη δικηγορία στο Ναύπλιο από το 2009 μέχρι το 2013 που εξελέγη Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Από τον Ιούλιο του 2015 είναι, όπως αναφέρεται στο πολιτικό του portfoglio, “ο νεότερος εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ”.
Εικάζω, βεβαίως, πως το γεγονός ότι είναι 32 ετών –αναμφισβήτητο πλεονέκτημα σε ένα πολιτικό σύστημα που ελέω Τσίπρα, αρχικά, και Κυριάκου, πλέον, αγκαλιάζει με συμπάθεια και επιείκεια τους thirty or forty something-, άρα το ότι γεννήθηκε το 1984, τον κατατάσσει σε εκείνους που εκ των πραγμάτων σε ηλικία δύο, τριών ή και πέντε ετών δεν διάβαζαν ακόμα εφημερίδες και προτιμούσαν τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τον Τριβιζά και τη Λιλιπούπολη.
Όμως, ακόμα κι αν δεν διάβαζε κανείς εφημερίδες το 1985 ή το 1986 δεν απαλλάσσεται από την σχετική υποχρέωση μιας στοιχειώδους γνώσης της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Ιδιαίτερα όταν είναι εκπρόσωπος Τύπου ενός ιστορικού κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και είχε ηγετική ομάδα από Λαλιώτηδες, Γεννηματάδες, Σημίτηδες, Χαραλαμπόπουλους, Τσοχατζόπουλους, Αρσένηδες, ΤΗ Μελίνα και αρκετούς άλλους.
Ο δικηγόρος Ναυπλίου και εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ίσως αυριανός βουλευτής, Παύλος Χρηστίδης κατακεραύνωσε σήμερα την “Αυγή” για την αναφορά στην πρώτη σελίδα της του ονόματος του μέλους του ΣτΕ που εμφανίζεται εμπλεκόμενος σε “ροζ” υπόθεση. Συμπράττω και συμφωνώ μαζί του για το τουλάχιστον ατυχές της δημοσιογραφικής επιλογής της εφημερίδας.
[ Επ΄ αυτού να διηγηθώ ένα μικρό περιστατικό: Ήμουν διευθυντής στον Ελεύθερο Τύπο όταν “έσκασε” μία υπόθεση ένοπλων ληστειών στην οποία εμφανιζόταν να εμπλέκεται συγγενής πρώτου βαθμού γνωστού στελέχους της Αριστεράς που σήμερα έχει σημαίνοντα ρόλο στα πράγματα. Η ηγεσία, τότε, του ΣΥΝ επικαλέσθηκε την ευαισθησία μου και κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας για να με παρακαλέσει να μην δημοσιευτεί το όνομα του. Όπερ και έπραξα. Ήταν για μένα αυτονόητο να μην εκθέσω ονόματα ανθρώπων (και όχι μόνο του συγκεκριμένου) πριν απαγγελθούν κατηγορίες. Το ίδιο έπραξα, όμως, και όταν δημοσιεύθηκαν “φόρα παρτίδα” φωτογραφίες και ονόματα οροθετικών γυναικών. Αυτό, πιστεύω, είναι σαφές σχετικά με το γιατί διαφωνώ με την επιλογή της “Αυγής”]
Μέχρι εδώ καλά. Όμως, ο Παύλος Χρηστίδης αγνόησε αίφνης ότι η “Αυγή” δεν πρέπει και δεν μπορεί να κριθεί από μία ατυχή επιλογή της διεύθυνσής της, όταν έχουν προϋπάρξει εκατοντάδες περιπτώσεις βάναυσης παραβίασης προσωπικών δεδομένων (στα κοινοβουλευτικά έδρανα του ΠΑΣΟΚ υπάρχει βουλευτής που παλαιότερα ως υπουργός έχει πράξει κάτι τέτοιο, αλλά, προφανώς η μνήμη του εκπροσώπου του κόμματος είναι επιλεκτική) στον Τύπο για τις οποίες δεν έχει…ιδρώσει το αυτί του.
Όπως αγνόησε -ίσως να μην γνωρίζει ο άνθρωπος- ότι η “Αυγή” από το 1952 που πρωτοεκδόθηκε μέχρι σήμερα έχει γράψει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες σελίδες στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού Τύπου. Ότι όταν άλλοι εκδότες που συναγελάζονταν παλαιότερα με το ΠΑΣΟΚ τριγύριζαν στο Κολωνάκι επί Χούντας, η έκδοση της “Αυγής” απαγορεύτηκε. Ότι ξεκίνησε σαν όργανο της ΕΔΑ και από το 1975 του ΚΚΕ Εσωτερικού, μετά της ΕΑΡ και στη συνέχεια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι από τον Βασίλη Ευφραιμίδη μέχρι τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες της μερικοί από τους σπουδαιότερους δημοσιογράφους και διανοούμενους- και όχι μόνο της Αριστεράς.
Δεν τα γράφω όλα αυτά για να υπερασπίσω την “Αυγή”. Δεν με ενδιαφέρει.
Τρέμω όμως στην ιδέα πως ένα νέος άνθρωπος, όπως ο Παύλος Χρηστίδης, που εκπροσωπεί, μάλιστα, κι ένα κόμμα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, και την ιστορία αγνοεί και την ιστορία διαστρέφει.
Όταν για μια εφημερίδα την έκδοση της οποίας απαγόρευσε η Χούντα χρησιμοποιείς τον όρο “ασφαλίτικες μέθοδοι” ή σκόπιμα επιχειρείς να διαστρέψεις την πραγματικότητα ή είσαι πολιτικά αμόρφωτος. Όταν κάνεις λόγο για “αριστερές παρακρατικές υπηρεσίες”, αγνοείς ότι το “παρακράτος” είχε ιστορική ταυτότητα και κομματικό-πολιτικό πρόσημο.
Κι΄ όταν αποδίδεις στην “Αυγή” …”αυριανισμό”, ε τότε το τερματίζεις. Ειδικά όταν είσαι εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος, δηλαδή, που ταυτίσθηκε με τον αυριανισμό όπως ο Φίλιππος με τον Ναθαναήλ. Ακόμα κι όταν έχεις γεννηθεί το 1984, δύο χρόνια, δηλαδή, μετά την έλευση του Σοσιαλισμού, δεν μπορεί να μην υπέπεσαν στην αντίληψή σου τα παρακάτω πρωτοσέλιδα. Να μην έχεις ακούσει κάτι για την σύνδεση του κόμματός σου με το συγκεκριμένο φαινόμενο που σημάδεψε μια εποχή στον χώρο της πολιτικής και του Τύπου.
Όταν μέσα στο μυαλό σου μπορεί να συνδεθούν η Αυριανή και ο αυριανισμός με την Αυγή (ακόμα και μετά την άκρως ατυχή και αντιδεοντολογική επιλογή της δημοσίευσης του ονόματος του δικαστή), τότε κάποια πολιτική διαταραχή υπάρχει. Ή εμμονή. Ή φανατισμός. Όλα αυτά, όμως, στα 32 δεν τα περιμένεις. Ειδικά μετά από καμια σαρανταριά χρόνια του κόμματός σου στα γκουβέρνα και μετά από μερικά χρόνια στα μνημόνια…
Διότι, εν κατακλείδι, δεν φτάνει μόνο να είσαι clean cut. Πρέπει να έχεις και clear mind.
