ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
“Εγκώμιο” του Δικτύου της πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ στον ανασχηματισμό και στη στροφή του Αλέξη Τσίπρα στον…ρεαλισμό.
Μία άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις εξελίξεις και ειδικά τον ανασχηματισμό έδωσε στη δημοσιότητα το Δίκτυο για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη της Άννας Διαμαντοπούλου. Η τελευταία, η οποία μάλιστα από ορισμένα δημοσιεύματα εφέρετο να συζητά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρότι υπήρξε σκληρός επικριτής του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται δια της ανάλυσης που υπογράφουν επιστήμονες του Δικτύου, αλλά οπωσδήποτε “συνυπογράφει” και η ίδια, να στήνει γέφυρες με την κυβέρνησης, συμμετέχοντας στον ευρύτερο διάλογο για συνεργασία στον χώρο της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας και κεντροαρσιτεράς.
Είναι χαρακτηριστικό πως το Δίκτυο θεωρεί επιτυχημένο τον ανασχηματισμό και “επιβραβεύει” τον Αλέξη Τσίπρα διότι έδειξε πως έχει διάθεση “να γίνει πιο πολύ πρωθυπουργός και λιγότερο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ” και μειώνει τα ριζοσπαστικά στοιχεία του κόμματός του. Αναφέρει, ακόμα, πως η νέα κυβέρνηση δεν είναι εκλογική, όπως κάποιοι ανέμεναν, αλλά δομημένη να εξυπηρετήσει τη μνημονιακή στροφή.
Η ανάλυση του Δικτύου της Άννας Διαμαντοπούλου, μάλιστα, διαβλέπει “κλίμα υπόγειων συνεργασιών” μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ – ίσως και Ποταμιού, όπως λέει- κάτι που αξιολογεί θετικά.
Όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία καθώς πληθαίνουν τα περιστατικά μικρών συναινέσεων στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς με τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου και την “ψυχροπολεμική” περίοδο στην οποία εισήλθαν οι σχέσεις της Φώφης Γεννηματά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο τελευταίος αφενός διαφωνεί με τη σύγκλιση με τον Γιώργο Παπανδρέου, αφετέρου εξέφρασε δημοσίως τη διαφωνία του για τη στήριξη που παρείχε η Δημοκρατική Συμπαράταξη στη συγκρότηση του ΕΣΡ.
Διαβάστε την ανάλυση:
Τα χρόνια της μεταπολίτευσης έχουμε βιώσει πολλούς ανασχηματισμούς που είναι ή ρουτίνας ή επικοινωνιακοί. Με τον πρόσφατο όμως ανασχηματισμό διαμορφώνει κανείς την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κυβερνήσει. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός δείχνει σαφή διάθεση να γίνει πιο πολύ Πρωθυπουργός και λιγότερο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αγνόησε τη δυναμική των προσώπων όπως αυτή σχηματίστηκε στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος, παραμέρισε αντιθέσεις για άλλα πρόσωπα, όπως πχ την έντονη κριτική στο πρόσωπο του κ. Πιτσιόρλα. Η νέα σύνθεση της Κυβέρνησης προδίδει μία σαφή διάθεση να μειωθούν τα ριζοσπαστικά στοιχεία. Αυτό μπορεί να βοηθά κυβερνητικά, αλλά προβληματίζει το κόμμα, καθώς η εσωκομματική αντιπολίτευση που θα αρχίσει να διαμορφώνεται, θεωρεί ότι ο ριζοσπαστισμός είναι αναγκαίο συστατικό του κόμματος.
Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι εκλογική, όπως πολλοί υπέθεταν και εκτιμούσαν.
Αντιθέτως είναι έτσι δομημένη, ώστε να υπηρετήσει κατά το δυνατόν τη μνημονιακή στροφή που επέλεξε ο Πρωθυπουργός. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν διαθέτει την πίστη και τις δυνάμεις προκειμένου να υπηρετήσει αυτόν τον δύσκολο στόχο.
Το γεγονός πάντως ότι ο κ.Τσίπρας επιλέγει σε αντίξοες πολιτικές συνθήκες την προσπάθεια αντί της διαφυγής δια των εκλογών έχει κάποια αξία.
Όλα αυτά συνιστούν θετικά δείγματα εν όψει μίας δύσκολης και απαιτητικής αξιολόγησης. Αρκούν, όμως, για να ανακάμψει πλήρως η Κυβέρνηση; Όχι. Η φθορά όμως, δεν αφορά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Η ΝΔ δυσκολεύεται ακόμα να καλύψει με θετικό αέρα στα πανιά της το κενό που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι τώρα περιορίζεται στο σημαντικό μεν, αλλά πρόσκαιρο άνεμο απόρριψης των πολιτών προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Οι προσδοκίες της κοινής γνώμης είναι περιορισμένες. Άρα, αν αυτή η νέα κυβέρνηση καταφέρει να κάνει έστω και ελάχιστα από όσα πρέπει και αντέξει στη φθορά του χρόνου, ίσως μπορέσει να περιορίσει τις απώλειες της. Κυρίως, όμως, ίσως καταφέρει να βοηθήσει τη χώρα πριν να είναι πάλι οριακή η κατάσταση.
Οι συνέπειες του ανασχηματισμού όμως, εκτείνονται και στο υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό.
Τις τελευταίες εβδομάδες κυοφορείται ένα κλίμα υπόγειων διεργασιών καταρχάς συνεννόησης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Η αναφορά του κ. Τσίπρα από το βήμα του Συνεδρίου ότι : «Οφείλουμε με το πολιτικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της Αριστεράς να επιδιώξουμε προσεγγίσεις και συγκλήσεις και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και με τους Πράσινους…», η μη συμμετοχή πασοκογενών στη νέα Κυβέρνηση και η υπερψήφιση της τροπολογίας Παππά, είναι τρία γεγονότα που από μόνα τους δεν συνιστούν συμμαχία, αλλά αποτελούν ενδείξεις προσέγγισης.
Ολόκληρη η ανάλυση:
http://www.todiktio.eu/index.php/activity/item/689-deltio-politikis-analysis-ki-ektimisis-ar-32