Στο χθεσινό μου σχόλιο στην “Αίθουσα Σύνταξης” της ΕΡΤ, αμέσως (και χωρίς ακόμα να έχουμε πλήρη εικόνα) μετά τις δηλώσεις των Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, Πιερ Μοσκοβισί και Κλάους Ρέγκλινγκ, επισήμανα πως η εμφατική αναφορά του προέδρου του Eurogroup και του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων για τη στρατηγική μετάβασης από τη λιτότητα στις μεταρρυθμίσεις και την ανάπτυξη καθώς και η υποσημείωση για ένα “νέο μείγμα πολιτικής” σχετικά με την Ελλάδα, συνιστούν ενδιαφέρουσες παραμέτρους μιας ρητορικής που δεν είχαμε συνηθίσει από Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Ανέφερα, ακόμα, πως όλα αυτά αποτελούν αναμφίβολα (και) μία προσπάθεια της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας να δείξει ότι λαμβάνει τα μηνύματα της κοινωνικής αναταραχής που διατρέχει την Ευρώπη και να αξιοποιηθεί πολιτικά ενόψει του ευρωπαϊκού εκλογικού κύκλου που ξεκινά στις 15 Μαρτίου από την Ολλανδία και με τα πολιτικά τέκνα του Ντόναλντ Τραμπ να διεκδικούν την πλήρη αποδόμηση των ευρωπαϊκών θεσμών.
Και κατέληξα λέγοντας πως “ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες”, καθώς μένει να δούμε εάν, πότε και πως θα κλείσει η αξιολόγηση, τι ακριβώς μέτρα θα ληφθούν, πως θα λειτουργήσει ο “αυτοματισμός” της εξισορρόπησης με αντισταθμιστικά κοινωνικά επωφελή μέτρα και, επίσης, εάν θα καταστεί εφικτή η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση σε χρόνο ικανό να παράγει πραγματικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία.
Είναι σαφές πως η κυβέρνηση για να κατορθώσει να εξασφαλίσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και να διαλύσει τα νέφη της πολιτικής αβεβαιότητας αναδιπλώθηκε από προηγούμενες θέσεις της. Αποστασιοποιείται από τη θέση της περί αντισυνταγματικότητας της προληπτικής νομοθέτησης μέτρων (πολλά στελέχη και κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ είχαν επιχειρηματολογήσει με “σφρίγος” κατά μιας τέτοιας πιθανότητας) , απλώς τώρα υποστηρίζει πως θα την εξισορροπήσει με τα αντισταθμιστικά, αναγκάζεται να μειώσει το αφορολόγητο, συζητά, ίσως, την προσωπική διαφορά στις συντάξεις. Φαίνεται, όμως, πως θα λάβει κονδύλια για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ίδωμεν.
Όλα αυτά προφανώς δεν συνιστούν θρίαμβο, δεν συνιστούν, ωστόσο, και πανωλεθρία. Το μείζον ερώτημα παραμένει: βγαίνει αυτός ο λογαριασμός; Πέρα, δηλαδή, από τις υπεραποδόσεις και την επιτυχία των αριθμών που αποδέχονται οι Θεσμοί, η πραγματική οικονομία και τα νοικοκυριά μπορούν να επιβιώσουν;
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα και δεν έχει κριθεί ακόμα.
Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος