ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Συγγενείς και πλήθος κόσμου είπαν το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών το τελευταίο αντίο στο Νίκο Κούνδουρο, που έφυγε την περασμένη Τετάρτη από τη ζωή.Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών , Παναγιώτη Σκουρλέτη η κηδεία πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη ενώ επιθυμία της οικογένειας ήταν αντί στεφάνου να κατατεθούν δωρεές στην «Κιβωτό του Κόσμου» και στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
Στην κηδεία παρευρέθηκε σύσσωμος ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος αλλά και απλοί πολίτες που θέλησαν να χειροκροτήσουν για τελευταία φορά τον μεγάλο Ελληνα σκηνοθέτη ενώ το παρών έδωσε και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.
Στο Α’ νεκροταφείο επίσης παρευρέθηκαν η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδρου αλλά και ο πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ο υφυπουργός Παιδείας, Κώστας Ζουράρις, ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Μανούσος Μανουσάκης, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Δημήτρης Σιούφας, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Βασίλης Λέκκας αλλά και ο Μανώλης Γλέζος.
Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα.
Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, από ατελείωτες γενιές Κρητικοί, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί σαν Αθηναίος. Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου της Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Είναι γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου.
Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.
Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο «Ο Δράκος» (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται.
Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.
Aντιπροσώπευσε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959. Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ’ επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. Σημειώνεται επίσης πως αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό (Μητροπόλιταν) Μουσείο της Νέας Υόρκης.
Για την απώλεια του Νίκου Κούνδουρου εξέδωσε ανακοίνωση η Εταιρεία Ελλήνων σκηνοθετών, αποχαιρετώντας τον σκηνοθέτης χαρακτηρίζοντας τον «εγγύηση για την ταυτότητα της Ελλάδας».
«Ο τελευταίος μεγάλος των πρωτεργατών του Ελληνικού Κινηματογράφου και του Ελληνικού Πολιτισμού έφυγε από κοντά μας σήμερα Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017.
Άνοιξε δρόμους στο εξωτερικό για τον Ελληνικό Κινηματογράφο, στήριξε με πάθος τους νέους ανθρώπους και υπήρξε ο δημιουργός του σωματείου μας, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών.
Ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε εγγύηση για την ταυτότητα της Ελλάδας», αναφέρει.
Πηγή: koutipandoras.gr