ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Θα περίμενε κανείς, μετά τις Ολλανδικές εκλογές και την παταγώδη αποτυχία του κόμματός του και του ιδίου, ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ να εμφανίζεται στα σαλόνια των Βρυξελλών με αισθητά λιγότερη αλαζονεία.
Μάταια. Ο συγκεκριμένος πολιτικός -όπως και άλλοι στο περίκλειστο σύμπαν του ευρωπαϊκού ιερατείου- δεν βρέθηκε στην προεδρία του Eurogroup ως ένα πρόσωπου μεγάλου βεληνεκούς με εγγεγραμμένες υποθήκες πολιτικής αποτελεσματικότητας και αξιοπιστίας. Το απέδειξε η καταβύθιση των ποσοστών της κυβέρνησης του Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία (έχασε οκτώ έδρες) και ο αφανισμός του (δικού του) Εργατικού κόμματος (από τις 38 έδρες βρέθηκε να κατέχει πλέον μόνο εννιά). Η εξοντωτική φορολογική πολιτική και η πλήρης ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας, πολιτικές που ο ίδιος εισηγήθηκε και εφάρμοσε ως υπουργός Οικονομικών, ήταν ο βασικός λόγος του εκλογικού αποτελέσματος και μόνο χάρη στον…Ερντογάν δεν βρέθηκε ο ακροδεξιός Βίλντερς στην εξουσία.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ θα έπρεπε να είχε ήδη εγκαταλείψει τις Βρυξέλλες και να περιφέρεται άσκοπα στα κανάλια του Άμστερνταμ ή να αγωνίζεται να πάρει το πτυχίο του στο πανεπιστήμιο, όπως τόσοι άλλοι νέοι επιστήμονες με pHD που δεν θα κατορθώσουν πιθανώς ποτέ να βρουν μια θέση εργασίας ούτε καν στο κυλικείο του κτιρίου της Κομισιόν.
Επαναλαμβάνω, λάθος προσέγγιση. Ο κ. Ντάϊσελμπλουμ δεν βρίσκεται στην προεδρία του Eurogroup ούτε ως επιτυχημένος υπουργός Οικονομικών της χώρας του, ούτε ως αποτελεσματικός τεχνοκράτης. Είναι επικεφαλής του μη θεσμικού ευρωπαϊκού οργάνου που λαμβάνει (άτυπα) κρισιμότατες αποφάσεις για την τύχη των κρατών -μελών επειδή, μόνο και μόνο, είναι πειθήνιο όργανο των ισχυρών του ευρωπαϊκού ιερατείου. Ήταν και είναι μαριονέτα των Γερμανών και πολιτικός “μπάτλερ” του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.
Όταν τις προάλλες ρωτήθηκε για το εάν μπορεί, παρά την πλήρη απαξίωσή του στις Ολλανδικές εκλογές, να συνεχίσει να είναι πρόεδρος του Eurogroup, ομολόγησε πως το όργανο αυτό είναι μία “παρέα”, επικεφαλής στο οποίο θα μπορούσε να είναι ακόμα και ο “μπακάλης της γειτονιάς”.
Εν προκειμένω, ο “μπακάλης του Σόϊμπλε”…
Αντλώντας ισχύ από ένα περιχαρακωμένο μη θεσμικό σύστημα και ετερέφωτος αστέρας του ηλιακού συστήματος του πανίσχυρου Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ δεν έχει απολέσει ούτε ένα γραμμάριο από την αλαζονεία του. Όταν, λοιπόν, αισθάνεται πως δικαιούται να προσβάλλει τους Έλληνες, τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς και τους Ισπανούς (αλλά κυρίως τους Έλληνες), λέγοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως χρεοκόπησαν γιατί σπατάλησαν τον δανεισμό που ελάμβαναν σε “σναπς και γυναίκες”, είναι επειδή αναπαραγάγει τη στερεοτυπική επιχειρηματολογία μιας μερίδας βορειοευρωπαίων και κυρίως της γερμανικής ελίτ περί “τεμπέληδων” και “χαλαρών” Νοτίων που ζουν τρυφηλή ζωή χάρη στα πλεονάσματα των ακούραστα εργαζόμενων του Βορρά.
Οι δηλώσεις του Ντάϊσελμπλουμ είναι η άλλη όψη του προτεταμένου δακτύλου της Αφροδίτης της Μήλου του εξωφύλλου του γερμανικού Focus, οι προσβολές της Bild και οι κατά καιρούς δηλώσεις του ίδιου του Σόϊμπλε περί καλών και κακών μαθητών.
Είναι, όμως, λάθος να θεωρήσει κανείς τον Ντάϊσελμπλουμ κάτι περισσότερο από ηθικό αυτουργό μιας ¨δολοφονίας χαρακτήρων” πολιτών ευρωπαϊκών χωρών. Αυτός που τράβηξε τη σκανδάλη είναι εκείνος που εισήγαγε αυτή την “επιχειρηματολογία” στα ευρωπαϊκά fora.
Οι δε δηλώσεις του Ολλανδού πολιτικού δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι η ουσία της “λογικής” μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, στο πλαίσιο της οποίας οι “πλεονασματικοί” και “εργατικοί” βορειοευρωπαίοι δεν μπορούν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους νότιους που σπαταλούν τα λεφτά τους σε “σναπς και γυναίκες”.
Μην τρέφει, όμως, κανείς ψευδαισθήσεις. Όσο η συγκεκριμένη “επιχειρηματολογία” εξακολουθεί να είναι ισχυρή στις Βρυξέλλες (ακόμα και τώρα μετά από έναν 7ετή κύκλο μνημονίων) με την επίνευση του Σόϊμπλε, είτε είναι ο Ντάϊσελμπλουμ πρόεδρος του Eurogroup, είτε κάποιος άλλος (π.χ ο Ισπανός-νότιος Λουίς Ντε Γκίντος) , το αποτέλεσμα θα παραμένει ίδιο.
Υ.Γ Αξίζει, πάντως, να επισημάνει κανείς πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετώπισε μάλλον ενοχικά τις δηλώσεις Ντάϊσελμπλουμ. Ίσως διότι οπαδοί των απόψεων αυτών υπάρχουν και στην Αθήνα. Όλοι εκείνοι οι θιασώτες του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, του “Γερούν γερά” και του “Βάστα Σόϊμπλε” που τόσο απλοϊκά προσπάθησαν να εξηγήσουν την ελληνική χρεοκοπία του 2010 για να ενισχύσουν την εδραίωση των μνημονίων στη βάση μιας “δίκαιης τιμωρίας” προς την “κάθαρση”…
