ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Γράφει ο Σεραφείμ Κοτρώτσος
Κάποτε, σε μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου, ένας επιχειρηματίας κατηγορούσε συλλήβδην το πολιτικό σύστημα της χώρας ως ανίκανο και διεφθαρμένο και άφηνε να εννοηθεί πως θα μπορούσε ο ίδιος να διασώσει τη χώρα ιδρύοντας ακόμα και κόμμα. Όχι δεν ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η χώρα δεν ήταν η Ιταλία.
Στο φουαγιέ του γραφείου του συνωθούνταν τα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία κατηγορούσε στις δημόσιες εμφανίσεις του, ζητώντας εξυπηρετήσεις και υποσχόμενα να τον διευκολύνουν να αυξήσει ακόμα περισσότερο την επιχειρηματική επιρροή του. Η ιστορία έδειξε πως η επιχειρηματική του διαδρομή και οι σχέσεις που ανέπτυξε με το πολιτικό σύστημα (που κατηγορούσε) είχαν αρκετές “γκρίζες ζώνες”. Παρόλα αυτά ήταν πάντοτε ένας “ευπρόσδεκτος επενδυτής”.
Το ίδιο “ευπρόσδεκτος” ήταν και ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Ακόμα κι όταν αγόραζε μίντια- “σαπάκια” γεμίζοντας τις τσέπες διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Ή όταν κλήθηκε ο ελληνικός λαός να πληρώσει τα τερατώδη που διέπραξε μέσω της τράπεζάς του (Proton).
Το ίδιο και ο Βίκτωρ Ρέστης (ναι, εκείνος που το 2012 και με την υπόνοια ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αύξανε τη φορολογία των εφοπλιστών είχε πει κυνικά “ας έρθουν να με βρουν”, εννοώντας ότι θα μετακινούσε τη φορολογική έδρα των επιχειρήσεών του).
Αμφότεροι ήταν “ευπρόσδεκτοι επενδυτές”…
Ων ουκ έστιν αριθμός παρόμοιων “ευπρόσδεκτων” επιχειρηματιών. Αρκετοί εξ αυτών παρέλασαν και από την Εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια σε κόμματα και μέσα ενημέρωσης. ‘Αλλοι, απλώς, παρέλασαν από τα γραφεία των ανακριτών που ερεύνησαν τα τελευταία χρόνια τις μίζες σε εξοπλιστικά προγράμματα που χρυσοπλήρωσε ο ελληνικός λαός.
Όλοι ήταν “ευπρόσδεκτοι” συνομιλητές πρωθυπουργών και υπουργών, ευηπόληπτα μέλη της παροικίας του Κολωνακίου, των βορείων ή των νοτίων προαστίων.
Η αλήθεια είναι πως ήταν αρκούντως προσεκτικοί. Παρότι συχνά μισούσαν τους συνομιλητές πρωθυπουργούς ή υπουργούς, σπανίως διατύπωναν κακό λόγο δημοσίως. Η υπονόμευση είναι μια πράξη, άλλωστε, που γίνεται στο ημίφως…
Κάποιοι πρωθυπουργοί και υπουργοί προσφερόταν να τους διευκολύνουν, κι αυτοί, με τη σειρά τους, προσφερόταν να εξυπηρετήσουν.
Τα θυμίζω όλα αυτά σε εκείνους που εξοργίστηκαν επειδή ο Ιβάν Σαββίδης είπε όσα είπε για τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά. Κακώς. Θα μπορούσε να τα αποφύγει. Θερμόαιμος; Θιγμένος; Αισθάνθηκε ότι αδικείται; Πιθανώς όλα αυτά. Όμως, μάλλον δεν έχει σχέση με όσα συνέβαιναν τα προηγούμενα χρόνια με τους άλλους, τους “ευπρόσδεκτους επενδυτές”. Ουδείς, προσώρας, μπορεί να τον κατηγορήσει για κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος, όμως, δεν είναι ευπρόσδεκτος, όπως δηλώνει η ηγεσία της Ν.Δ.
Δεν ήταν, ωστόσο ευπρόσδεκτος και όταν εξαγόραζε τη Σουρωτή; Όταν διέσωζε το ιστορικό Μακεδονία Παλλάς της Θεσσαλονίκης μετά από μακρόχρονη κακοδιαχείριση φορέα του ευρύτερου δημοσίου; Όταν ανάστησε τον ιστορικό ΠΑΟΚ; Ούτε, τώρα, που μετέχει σε γαλλογερμανικό κονσόρτσιουμ που αγόρασε το 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, μια μεγάλης γεωπολιτικής και οικονομικής αξίας αποκρατικοποίηση; Αλλά, ούτε όταν τον παρακαλούσε η τότε κυβέρνηση να αρπάξει από τα χέρια τούρκου επιχειρηματία τη ΣΕΚΑΠ της Θράκης;
Εάν, τότε, ήταν “ευπρόσδεκτος”, γιατί δεν είναι τώρα; Επειδή συμπαθεί τον Τσίπρα και τον Καραμανλή, συμπαθούσε τον Σαμαρά αλλά αισθάνεται ότι τον πρόδωσε, και δεν συμπαθεί τον Μητσοτάκη επειδή τον αποκάλεσε “λαγό” και ρώσο ολιγάρχη”; Ή επειδή εικάζουν ορισμένοι ότι μπορεί να βρεθεί στο επίκεντρο μιας νέας διαπλοκής;
Πως μπορεί κανείς με τέτοια ευκολία να αντιστέκεται (υποτίθεται) σε μια εικαζόμενη(…) διαπλοκή όταν στήριξε με κάθε μέσο -σε βάρος του δημοσίου, των τραπεζών και εν κατακλείδι του λαού- μερικές δεκάδες καραμπινάτες περιπτώσεις διαπλοκής; Έχουν κομματική ταυτότητα και ποδοσφαιρική φανέλα οι “ευπρόσδεκτοι”;
Αν αγοράσει, δηλαδή, ο δικός μας “ευπρόσδεκτος” τον ΔΟΛ ή το Mega συμφωνούμε, εάν δεν μας συμπαθεί διαφωνούμε; Αυτό είναι το θετικό επενδυτικό περιβάλλον που υποσχόμαστε να διαμορφώσουμε;